δεν περνάει το παιδί με τόσες μέρες παραπάνω.. 430.000 πέσος λέει πρέπει να πληρώσω. Μέχρι τα 350.000 αφήνουνε, αλλά, λέει, τόσες πολλές μέρες, όχι, δε γίνεται.
Καλώς λέω, δεν έχω λεφτά, τι κάνουμε? Πρέπει να με απελάσουνε και να μην μπορώ να ξαναμπώ στη χώρα για 5 χρόνια. Ας είναι ρε παιδιά, ας είναι.
Αύριο πρωί λέει ο υπάλληλος, θα ξαναδούνε την περίπτωσή μου αλλά ΄δεν μπορούν να υποσχεθουν τίποτα..
Αύριο πρωί λέει ο υπάλληλος, θα ξαναδούνε την περίπτωσή μου αλλά ΄δεν μπορούν να υποσχεθουν τίποτα..
Καλά, δε με νοιαάζει. ΘΑ την αράξω εδώ ωραία και καλά και θα κάνω και κανα βιντεάκι για το ποστ – χεχε – Φαι έχω. Νερό έχω. Ηλεκτρικό έχω. Τι άλλο θέλω?
Στενοχωρήθηκα λίγο γιατι θύμωσα/στενοχώρησα τον Σεμπάστιαν.. Είπα eso es estúpido! και αναφερόμουνα στο γεγονός του να ταξιδεύουνε χωρίς κράνος… Με 60χλμ/ώρα πάνω στα ποδήλατα. Θυμωσε, προσβλήθηκε, μούτρωσε σταυρωσε τα χέρια και κοίταγε από την άλλη. Τα πήρε λέμε, σε ένα δευτερόλεπτο και δεν κατάλαβα γιατί τόσο. Δεν του άρεσε το εστούπιδο. Ρε αδερφέ σόρυ, δε σε είπαμε ηλίθιο (το αντίθετο μάλιστα, τον πάω πολύ),, αλλά ρε αδερφέ έχουμε δει πολλά κι έχουμε πάθει άλλα τόσα. Πάρτο το γαμημένο και φόρα το.
Τέσπα, δε μιλάω γιατί είμαι ίδιος… Κι εγώ δεν έχω γυαλιά ηλίου. Κι αν μου μπει κανα ζουζουνι εκει που πάω με 80 και χάσουμε κανα μάτι?
Τέσπα, πάω στο ποστ.Κάτι θέλω να γράψω..
Τέσπα, δε μιλάω γιατί είμαι ίδιος… Κι εγώ δεν έχω γυαλιά ηλίου. Κι αν μου μπει κανα ζουζουνι εκει που πάω με 80 και χάσουμε κανα μάτι?
Τέσπα, πάω στο ποστ.Κάτι θέλω να γράψω..
α ναι, να πω για την πνευματικότητα στην Κοομβία που δεν είναι μόνο σε χριστιανικά πλαίσια,
να πω για αγουαγιάσκα
να πω και για τις προσφονησεις, μι αμορ, μι ιχο, κλπ)
Πάω
Πού πας?
πάω
πού πας
πάω
πού πας
πάω
πάω κυλάω, κατηφορίζω, χέρια φτερά
πετάω
για πού
πετάω
πρασινάδα όλων των μορφων
με τ άλλο το καφέ το κάθετο
γκριζίλα ουράνια εδώ και μέρες
βολεύει.
Ο κίτρινος καίει πολύ εδώ
και κοκκινίζει προσωπάκι
και τ άλλα τα ακάλυπτα
που ταα μαυρίζει
σκέψη πετά
ρόδα κυλά
στα σύνορα αναμονή
αν δεις από ψηλά είμαι κει
στη μαύρη γραμμή τη συνοριακή
στΑΝΑΜΕΣΟ πάνω
ρωτάω
να κοιμηθώ εδώ μπορώ το βράδυ?
λέει ναι αμέ εδώ είναι
λέει ναι αμέ εδώ είναι
ΤΙΕΡΑ ΛΙΜΠΡΕ
ΤΙΕΡΑ ΛΙΜΠΡΕ
ελεύθερος εδώ
στης γη το ενδιάμεσο
αν δεις από ψηλά
Ισημερινός – Άγγελος Γεωργόπουλος – Κολομβία
πάω πού πας πάω
χτες λέγαμε ανεκδοτα ΄συνέχεια
και ΄λέει ο οζκαρ αρμαντο ερναντεζ καικάτιάλλο
λέει ελ πριμερ εξτρανχέρο ελ γριέγο κε εντιέντε λας τσίστες
για μένα ήταν αυτό
ναι
ότι καταλαβαίνω τα αστεία εγώ και γελάω
γιατί τα πιάνω τα ισπανικά
τα πιάνω ρε παιδιά κοίτα να δεις
ΜΙΛΑΩ ΙΣΠΑΝΙΚΑ
μεγαλώνει η σεμίγια αυτή η ισπανική
εντός
ο σπόρος
ο αλλογλωσσικός
και είμαι τώρα λίγο και από ισπανοφωνία
γαμάτο?
μας έλεγε ο οσκαρ για έναν τυπάρα αυστριακό
11 χρόνια, λέει, στον δρόμο. μετα της γυναικός.
δεν μπορεί, λέει, να σταματήσει. είναι το ναρκωτικό του…
4 μήνες σκι διδασκαλία αυστριακή – 8 δρομάτοι κι ΄΄αγνωστοι στη Γη
πού πας πού
πάω
πΆΩ ΠΆΩ
κι ε΄χειι τόσο αρχισει να μαρέσει
πάμε όλοι μαζί
Ε
ΛΕΥ
ΘΕ
ΡΙ
Α
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ταξιδιωτική
ανθρώπινη
πού είσαι?
είμαι
τι κάνεις?
είμαι
πώς πας?
είμαι
όλα καλά?
ρε είμαι σου λέω, νοιώθεις?
υπάρχω,΄εδώ και τώρα, συνοριακώς.
Ξύπνησα σήμερα κι ήτανε η χαρά μου δοχείο που γεμίζει
και δεν το βλέπεις
γεμίζει και τακους στον ήχο του νερού
δεν ξέρω πού ακριβώς είναι του ήχου η παραγωγή
(μάλλον εκεί που ενώνεται η ροή με το εν τω δοχείω)
πάντως ακους π αλλάζει ο ήχος
ξύπνησα κι ήτανε η χαρά μου έτσι… γέμιζα σιγά σιγά
όσο εφτιαχνα τα πράγματα μου
και τα ταχτοποιούσα όλα
διάφανο νερό που γέμιζε το μέσα μου
κι ό ηχος πιο γεμάτος, πιο …
σα να το λέει… γεμιιιιιιιιιιιιιζει ακου
και φύγαμε όλοι μαζί και γέμισα τελειως και ξεχείλισα
κραυγή
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΦΑΣΗ
ΒΑΜΟΣ ΕΚΙΠΟ
ΕΔΩ που στέκκομαι στανάμεσο της γης
στη μαυρη γραμμή του χάρτη
διακριση
εδώ που είμαι παίζει ιντερνεταάκι στον αέρα κλειδωμένο
κάι έιναι ο κωδικός στο εστιατώρι από κάτω
μα δεν τον θέλω
ωωωωω κωλοιντερνετ
να μαι εγώ εδψ εδώ και τώρα
γράφω χωρίς το ιντερνετ
το αποσπαστικό, το διασπαστικό το διαταρακτικό
σπάω
τι σπάς
σπάω
τι σπας
σπάσε το καλούπι
βγες
είδα εχτες που πήγαινα ποδηλατικώς 2 σκύλους να επιδίδονται στο της αναπαραγωγής κάλεσμα
κι ήτανε τόσο αλλόκοτο.
ο ένας μεγάλος και μια ράτσα με ισια τρίχα
η άλλη μια σταλιά, και ράτσα? ιδεα δεν είχα – άκυρη
και λέω ΜΩΡΕ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝΕ
τι κάνει ο μεγάλος?
και μαπαντώ…
κάνει Ό,ΤΙ ΝΟΙΩΘΕΙ ρε φίλε
τα αισθήματα δεν τα κατηγορούμε
τα αισθήματα τα διερευνούμε.
βάζω μουσικούλα – αουντίφωνες στα ώτα
κόμβια στα δαχτυλάκια
χνταπ χντιπ
συνοριακώς πατωματικώς κρυώνουνε τα κάτω στο πλακάκι
δε με μέλλει
αουντίφωνος στα ώτα μουσική
ο κοσμος δικός μου.
στον κόσμο μου, λέω.
αποκλείομαι αυτοβούλως
ΑΖΤ
μπαίνω στο καβούκι μου
το ηλεκτρονικό
ΤΖΑ
σκάω σημειωματαριακώς
σκάω σημειωματαριακώς
γιάαρ στείλε τα κύματα σου και φτιάξε μου μια σφαίρα εδώ
όλοδική μου
τουρίστες γελάνε,
νάηκ φοράνε, υπάρχει κίνησις διασυνοριακή
καλώς την
εγώ πατωματικώς. χαιρετάω τον χρόνο τον Κολομβιάνικο
και ξύνω λίγο το μέσα μου πληκτρολογιακώς
μπας και σμιλέψουμε τίποτα της προκοπής
μπας και μας έρθει τίποτα που μας συγκ΄΄ινησε, περιοπής
από το χτες, ή το προχτές ή τελος πάντων απ’το πίσω
απτό πίσω τώρα πατώ
κομβικά τα πλήκτρα στην καταγραφή
των αναμνήσεων και εγω επι κρύας γης διασυνοριακής
πετάω χρώματα σε έναν ηλεκτρονικό καμβά.
εδώ αυτό κει τάλλο τώρα τι
παιδάκι περπατεί τρώει κάτι και το φτύνει
πώς κοιτάει έτσι. κοιτάει όχι από τα ματια, πώ τα παιδιά, τα πιτσιρικια
μερικές φορές κοιτάνε με το σώμα, μ΄όλο το σώμα. κοιτάνε
]καρφώνουν ανενόχως τ οτιδήποτε καινό
στέλνουνε περιέργεια σε ένταση ματιας
και στάση σώματος, ανοιχτού στόματος, ΤΙ ΜΑΤΑΡΕΣ ΡΕ ΦΙΛΕ
κυλάει στο πάτωμ α τώρα και γελάει εδωσε μια στα σκαλοπάτια πριν κι έκανε
(φάνηκε) σα να ταν το μεγαλύτερο άλμα της ζωής του
2 σκαλοπάτια μαζί και κωλόκατσε.
παραήταν.
παραήταν.
γελάει
την καλλυτερη δουλειά κανω λέμε
πατωματικως κρυοκωλος
όχι συναισθηματικώς ασφαλώς μα
όχι συναισθηματικώς ασφαλώς μα
πρακτικώς, εδώ εις το πλακάκι
σπάω πλάκα με τον εαυτό μου
και βλέπω τους ανθρώπους ε
κίνηση πολύ
και γω παρατηρώ,
ασπρο, μαυρο και το άλλο, το της πλειοψηφίας
μελαμψο κολομβιανικό
κοιτάω φάτσες, κρανία, πρόσωπα,
έχει ενδια΄φέρον το της παρέας όμοιο,
το κοινό
βλέπεις 2-3 μαζί, αυτοί είναι παρέα
τι φοράνε, τι φέρουν, τι φωνούν
φωνες από ΄κάτω έντονες
ΧΟΔΕΠΟΥΤΣΑ
βρισιά είναι ναι, αλλά όχι η δικιά μας,
εχει απεργία εδώ και βδομάδες – δεν παίζει γκαζολίνα
και άρα καμιόνι στο δρόμο κανένα
φορτηγό λέω, τίποτα. απεργία. μπύρα στα σουπερμάρκετ ντεν εκει κολομβιάνικη
μόνο εισαγωγής, ακριβή και δεν την παίρνουν
κάτι γίνεται – υπάρχει ένταση. Φορτηγα παντου στα πέριξ των συνόρων. σταματημένα.
και γω να πάρει με το οικολογικό μου τ’οχημα
και γω εδώ
πατωματικός γιααρικός
γράφω διαβάζω και τα περνάω καλά
παρατηρώντας
η φύση στα πέριξ γελά προκλητικά και λέει
ωραία μέρα για ποδήλατο
κι η ύπαρξη μου αναμεσίς πληκτρολογεί μεστά και κλαίει
ντεμν
θέλω ΕΚΟΥΑΔΟΡ.
αναμονή
A.W.E.S.O.M.E 
[…] γράφω ελληνικά γιατί είναι τέτοια η ένταση των αισθημάτων που όπως γεννιέται η σκέψη θέλει να βγει, στα ελληνικά. λοιπόν μαντέψτε, είμαι πάλι στα σύνορα… Πρέπει να είμαι η πρώτη περίπτωση στα παγκόσμια χρονικά της διασυνοριακής κυκλοφορίας που έχει πάθει το παρακάτω απίστευτο. Σήμερα για 2 δευτερόλεπτα πραγματικά ΑΠΕΛΠΙΣΤΗΚΑ. Όπως είχα πει σε προηγούμενη ανάρτηση, επειδή κάθισα 1 μήνα παραπάνω από όσο μου επιτρεπόταν στην Κολομβία, έπρεπε να πληρώσω 130 ευρω ή έπρεπε να περιμένω ένα βράδυ για να με απελάσουν, δωρεάν, με μόνο πρόβλημα ότι ενδεχόμενη επάνοδος μου στην Κολομβία για τα επόμενα 2 χρόνια θα ήταν δυνατή μόνο με έκδοση βίζας (κάτι που γενικά δεν είναι απαραίτητο για Ευρωπαίους πολίτες). Λοιπόν, δε με απασχόλησε και πολύ, μιας και δεν είχα σκοπό να επιστρέψω.. Το πρόβλημα ξεκινάει μετά… Αφού πήρα επιτέλους την πολυπόθητη σφραγίδα εξοδου από την ΚΟλομβία, κατηφόρισα τον δρόμο, πέρασα τη διεθνή γεφυρα και μπήκα στο Εκουαδόρ χαλαρός κι ωραίος μιας και ο δρόμος ήταν ορθάνοιχτος και ΄μόνο ένας αστυνομικός έλεγχε κάποια από τα αυτοκίνητα της μεγάλης ουράς που οδεύανε προς το Εκουαδόρ. Δεν υπήρχε δηλαδή το κλασικό για μένα διασυνοριακό σημείο, που είναι σαν τα διόδια, που ελέγχουν ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει, και σφραγίζουν το διαβατήριο. Απόρησα λίγο, αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Ο αστυνομικός μου έκανε και σήμα “προχώρα προχώρα” με το χέρι του και απλά συνέχισα. […]
LikeLike
Να ανεβασεις!! Καθε εμποδιο για καλο!
LikeLike
Ωπ, εγώ είμαι πάλι, σχολιάζει το ποστ του — δεν πάμε καλά. Όχι μια χαρά πάμε γι αυτό είμαι δω. μπηκα φμπ και βλέπω 100και likes η ανάρτηση και λέω ώπα ρε, καλά τι έγραψα? Κι ήρθα και το ξαναείδα μόλις. Ωραία τα λέω – χαχαχα – λες να ανεβάζω τις σημειώσεις μου τις ελληνικές? και να τις βάλω και μπροστά στη σελίδα??
“Ατάκτως εριμμένα” ή όχι, “ημερο-λόγιον” χαχαχα – όχι, όχι.. “Άτακτα”, σκέτο, θα τα πω και θα ανεβάζω που και που και ό,τι να ‘ναι, στα ελληνικά. Θα ανεβάσω και καμια παλιά σημείωση, έτσι για να υπάρχει, ναι.
LikeLike
αγγελεεεεεε παμεεεεε
LikeLike
Παμεε λιγοΟοΟΟΟοΟΟ 😀
LikeLike
Ομορφο! Και ωραία η φωτο στο τέλος (σαν μείγμα Καντίνσκι με Πικάσο :P)
LikeLiked by 1 person
🙂
LikeLike