Από βόλτα βουνίσια με Αλεξάνδρα και Γιέφρεϋ – 16/4/2016

Κοιταω τα σύννεφα. Τα βλέπω για ώρα. Τα παρατηρώ. Κινούνται!
Έτσι όπως έχω γερμένο το κεφάλι μου πάνω ακούω το ρυάκι κάπου εδώ κοντά, δεν ξέρω πού, κινείται.
Κοιτάζοντας τα βήματά μου περπατάω εδώ και ώρα στις πλαγιές των Άνδεων ακούγοντας πουλιά διαφορετικά . Αυτά και αν κινούνται.

Όλα στη ζωή μου μεταβάλλονται
Οι μήνες σαν τα πουλιά
Τα χρόνια σαν το ρυάκι
Η ζωή σαν τα σύννεφα

σαν τα συννεφα.

Στην καθημερινότητα σου τη βι-αστική τα σύννεφα είναι στατικά .
Γατί δεν τα παρατηρείς.
Απλά υπάρχουν.
Κάποιες στιγμές πρέπει να σταματάμε τη ροή και να μας παρατηρούμε.
Να συνειδητοποιούμε ότι κινούμαστε.
Ότι η ζωή προχωράει όπως τα σύννεφα.

Ανεπαίσθητα.