“Σωστός Τουρίστας” – 25/10/2016

Επί Νάπο ποταμού ευσυγκίνητος πλέων,
Περού πλέον,
κλαίων.
(Nα πω επιπλέον,
δεν ήταν λέων
μήτε χαμαιλέων)

στης ζούγκλας τη χαοτική θέληση της πρασινάδας
να αναφύεται πάνω στα ήδη πολλά υπάρχοντα στρώματα πρασίνου
είδα όμματα πρασίνου

στης χλωροφύλλης την αδίψαστη βουλή
να ρουφήξει ό,τι υγρό φέρει ο αέρας
ό,τι καυτό φέρει η ακτίνα της μέρας
δεν είδα κερασφόρου κέρας
μήτε την όψη αγνώστου χιμαίρας

σε σφυριγμάτων πτηνών την τρελή βοή
σε γυρισμάτων ποταμού την ομαλή ροή
δεν είδα ελέφα, μήτε βόα
δεν είδα έλαφο μήτε… ζώα

όχι όχι, δεν ήταν αγέλη!
ήτανε ζώο ένα,
το πρώτο των τρομακτικών
όχι δεν ήταν τροκτικόν..
όχι δεν ήτανε αρπακτικόν.

ήτανε ζώο ενα
στης πλάσης τα πιο πλούσια μέρη
κλάσις ανώτερη,
του φόβου λημέρι

στο ξέφρενο πάρτυ της χλωριδας,
χορεύω παρατηρητικος πίνωντας νέκταρ
μεθυστική η πανίδα,
“την άκουσα”!
την είδα

πριν ψαρέψω τα πιράνχα το αντίκρυσα
μετα την αιώρηση μου απο ρίζα μακρά δέντρου (και βουτιά στο ποτάμι)
πριν απο τα μακάο το συνάντησα
μετά τα Δελφίνια Αμαζονίου (που όλο γύρω ήτανε μα ποτέ δεν τα ‘δα)

αγωνία ειχα ιλιγγιώδη
κι επιθυμιία τρίσβαθη
και θα το πω τώρα θα το αποκαλυψω γιατί
κι εκ των πραγμάτων
θα το πάρει το ποτάμι

σε πλήρη έκσταση όντας
έπιασα δέρμα Ανακόντας

δέντρο πανύψηλο γιγάντιο δυσθεώρητο
ήταν εκεί
ω ρίζες οριζοντιωμένες
νερό καφέ συσσωρευμένο στη γούβα της απουσίας του

όφις πεντάμετρος γίγαντας θεόρατος
είναι εκεί
ω τρίχες καθετοποιημένες
νερό καφέ καλυπτικό της κουλουριασμένης παρουσίας του

πεσμένο δεντρο και η ανδρεναλίνη μου στα ύψη
να αποκαλύψω τη χάρη του, τραβώ το ερπετό με θάρρος
ενεός
τι δύναμη που εχει??!!! και τι βάρος

πέρα απο την τρεληή χαρά μου όμως να πω
δίπλα από τον ποταμο Νάπο να πω
και μια δυσαρμονία ένιωσα

εκεί που το ξεσήκωνα να το αποκαλύψω
τραβώ σηκώνω, σωστός αρσιβαρίστας
μ είδα στον νου σε σέλφι μέσα και στάτους λέει
“σωστός τουρίστας”

ξεφύσηξε δυνατά αγριεμένο
του έσπασα τα νεύρα
κουλουριάστηκε να επιτεθεί
τι κάνω?
γιατί διαταράσσω τόσο βίαια του άγριου κάλλους την ηρεμία?

ποιος είμαι γω
μπροστά στο μεγαθήριο
για να τραβώ
της φύσης τα ηνία
από πίσω του
?

το άφησα
και το θαύμασα ιδίοις όμμασι
μα εξ αποστάσεως
του πα και μια συγνώμη
αλλά ήταν από παλιά παλιά ο θαυμασμός μου.
Δεν άντεχα να φύγω έχοντας δει μόνο το κεφάλι του
υπομισοβυθισμένο
μιας και το βρήκαμε, ε…
δεν πήγα στον ζωολογικό…
πήγα εκεί που μένει να το βρω,
εκεί που ζει κανονικά, έτυχε και τ’ αντάμωσα!

 

χιλίων μιλίων ταξιωτικών
η αξία ίση
χειλιών ομιλώντων ταξιδιωτικώς
“άγρια φύση”