Όσο μοιράζομαι τις σκέψεις μου, αυξάνονται.
Σε αντίθεση με τη σαλάτα ή με τα λεφτά για το ταξί.
Όσο ταχτοποιώ τις σκέψεις μου για να τις μοιραστώ, τις βλέπω να ερωτοτροπούν με τις λεξούλες. Κουνάω το μολύβι ή ανεβοκατεβάζω τα δάχτυλά μου και γεννιέται το νόημα. Αυτοστιγμή.
Όσο
ονοματίζω
(τα αισθήματα)
γνωρίζω
κυριο-λεκτικώς
τον κόσμο
(μου)
Ω, Γλώσσα κλώσα!
Κάνε για μένα δυο αυγά
(τα φέρεις στη μορφή σου)
Για να τραφώ, για να γραφτώ
Μέσα να μπω, για να κρυφτώ
να επωαστώ, ν’ ανδριωθώ…
με βια να πω: θα εκτεθώ! θ’
ΣΠΑΩ ΤΟ ΚΑΛΟΥΠΙ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΜΕΤΡΩ! αβγ…ω!
Και να τα, να τα δυο!
τέλος κι αρχή
για με,ΩΑ
A.W.E.S.O.M.E 