|< ‘O |> N |Ξ Σ

Ξύπνημα, κατ μπιιιπ ουρημα
Σε αιωρα μετέωρος παλινδρομω
Φιλώ τη σκέψη μου σε κάθε της ταλάντωσης ακρότατο
Στον μετεωρισμο του αναφους (μου είπε ο Γιανναράς)

Πίνω καφε πιο μαύρο κάθε μέρα (μου είπε ο Οράτιος ο Αργεντινός εδώ στο χόστελ, στα ελληνικά!!)
Σαν τις πατούσες μου
Ακρότητα Μ αναγκαιότητα

Χνάρια ζώου, αλόγου μάλλον, ακολουθώ
Στον Κύκλο του χαμένου ποιητη (1989)
Δε βγάζω άκρη
Στις γωνιές τις γης
Συναντήσεις καθημερινές όπου λάχει
Κόρνας πατημασιές κ ζώου λογικού ζητούμενο
Χαλινάρια φανταστικά της φαντασίας δημιουργώ – σε μια στιγμή τα χάνω
Μπιιπ μπιιπ

Ξυπνώ κ γράφω δίχως να ξέρω το γιατί
Απλά συμβαίνει
Απρόσκλητοι στίχοι
Σα διαρκείας κόρνες, στον νου ηχούν
Όπου να ναι
δίχως
“Όπου να ‘ναι,
να μαι”

απρόσκλητοι στήχοι
όπου
και όποτε
Μπιπ μπιπ μπιιιιιπ