βασιλεύω στο κενό. στο κενό του διαστήματος
από τη μέρα που ο χάρτης είπε χαρτούμ
μέχρι σήμερα που η ροή είπε πόοοοουζ.
παύση και είμαι , πώς το είπε ο αλεχάνδρο, άγο λα πλάντσα
παύση και είμαι με την κοιλάρα μου να κοιτά ουρανο – επιπλέω σε ένα στρώμα θαλάσσης
σε μια λιμνη τρισάθλιων κουζίνων και πενταβρόμικων τουαλέτων
κουνούπια σε ορδές και μυρωδιά κλεισούρας ακόμα και στο προαύλιο
πόνος στην κοιλιακή χώρα και σε όλη τη χώρα γενικώς λόγω φτώχειας και υγιεινής ανύπαρκτης
φαί φουλ φελάφελ, μπεκαμ, χαμαστάσαρ αιουα
ετνιν
νοσοκομείο για 3η φορά πάλι
και πάλη με τη διάρροια, με τα ξερατά μ έναν πονοκέφαλο που παίζει ντραμς στα μηνιγγια
πυρετόστ κάηκε στους 41 βαθμούς
αντικουνουπικό αντιβιωση μ ένεση και έλα πάλι
κε πάχα!
a
αντιηλιακό πυραμίδες μερόε ωτοστοπ
γουάλιντ που είναι πού είναι ο γουάλιντ?
έρχεται απο το παρελθόν
και φέρει φωνές διπλα σταυτί μου και χαμόγελα μπροστά στα μάτια μου
302 πουκάμισα διαφορετικά
στιλ παρισίων με άρωμα λιβάνου
βγαλμένος απο ταινία πολύχρωμος δίπλα μου, μα είναι ασπρόμαυρος είμαι σίγουρος
μιλάει αγγλικά, μιλάει γαλλικά, μιλάει αραβικά
ένα μικρό παιδί στο σώμα ενός μεγάλου
και μεγάλοι στον δρόμο στα σώματα παιδιών
τα μεγάλα τα θαυμάσια τα αντιφατικά τα πεντακάθαρα τα υπερφυσικά λευκά
χαμόγελα των μαύρων προσώπων
δεν τα δα σε αυτα τα παιδιά
σε αυτά τα παιδιά των δρόμων που είναι 5 που είναι 6 που είναι 7 χρονών και πετάξαν υπερηχητικά από την παιδική ηλικία στα 40
μεροκάματο
και ωστικό κύμα μέσα μου να σπάει το φράγμα του τοίχου
προστασίας μου – έχω κας καρντ εγώ –
δεν έχει χαμόγελο δεν έχει παιχνίδι δεν έχει καν παπούτσια
και ούτε βλέμμα για σένα τουρίστα που νομιζεις ότι είσαι ταξιδιώτης
και κάτι έγινε
ντροπή και μόνο η ύπαρξη τους
για τον πλανήτη γενικά μα και για μένα ειδικά.
h
κάτι άνοιξε τώρα κοίτα ναδείς και ξεπετάγεται όλο αυτό που ήταν μέσα μου πινέζες με χαρτάκια στο σώμα της μνήμης και στο χρώμα της
ευαισθησίας
γιατί με αγγίξανε
γιατί με αγγίζουν εδώ στο χαρτούμ που είμαι ένα μήνα σε αδράνεια νοσούντος κιόμως κάτι λαμβάνουν οι κεραιες μου οι καμπυλωμένες
d
ομντουρμάν σαν άλλος σουπερμάν σκάει στον ουρανό της ανάμνησης και μου λέει
μααααν, τι ταν αυτό μαν.
στο ομντουρμαν. ημέρα παρασκευή, παρέα: γουάλιντ -που είναι ο γουάλιντ?-, στο ομντουρμαν, αλεχάνδρο βλαδιμηρος και ρομαν,
ομντουρμαν. τεμενος χαμαντ ελ νιλ. το κράτησα το όνομα ενώ με δυσκολία κρατάω τα ονοματα – αυτό ήταν από τα ονόματα που παλεύεις να τα συγκρατήσεις γιατί δεν μπορείς να πεις αυτό το έζησα…. εκεί. μόνο να πείς μπορείς αυτο το έζησα στο ομντουρμαν
πού?:!
στο κοιμητήριο του ομντουρμαν
εισέρχομαι και λέω εδώ θα είναι δυνατό. γιορτή στο νεκροταφείο μόνο ενδιαφέρουσα μπορεί να είναι όχι για κανέναν άλλον λόγο πέρα από τον προφανή της αντιθέσεως. το πώς φέρονται στον θάνατο μπορεί να σου πει παραπάνω από οσα μπορουν να σου πουν 10 μουσεία – και αυτό έγινε. εισέρχομαι και κατευθείαν γίνεται
κλικ
κλικ
-στο μυαλό μου,
οι στιβες χώματος σε σχήμα σώματος που εξέχουν απ’ τον θάνατο και οι απλές επιτύμβιες στύλες. απλούστατες, δεν έχουν μάρμαρα εδώ.
-στη φωτογραφική μου
με τη διακριτικοτητα της τυχαιότητας – απλά πατάω το κουμπί απο τη μηχανή που κρέμεται απο το λαιμό μου. δε θέλω να βιάσω τις στιγμές
κοιτάω πίσω στην είσοδο και βλέπω κάθε έναν που μπαίνει να έχει τα χέρια σε στάση προσφοράς και τα χείλια σε ρυθμό προφοράς προσευχητικής. παλάμες που κοιτάνε ουρανό σα να είναι του δρόμου ικέτες και μάτια κλειστά είδα σε κάνα δυο.
είμαι συνεπαρμένος και προχωράω με τους υπολοίπους που όμως τους χάνω σκόπιμα για να το ζήσω όπως του πρέπει . είμαστε μπρόστά από το μικρό τέμενος . σε λίγο ξεκινάει η έντονη φάση, τώρα είναι στην προπαρασκευή.
ένα πάράλλήρήμά. μία ταινία που είναι τόσο ταινία που δε θέλεις να την κάνεις βίντεο γιατί θα είναι πλεονασμός. μία πολυχρωμία θεατρική μία δραματουργία τελετουργική μία προιστορία μυστηριακή, μία χαοτική σκηνή π0υ έχει απόλυτη δομή και τάξη που παλεύω να την εξιχνιάσω. πρόσωπα, μάτια,κόρες. κάνω ζουμ σε ό,τι κινείται και το ρωτάω ΓΙΑΤΙ γιατί ΓΙΑΤΙ κάποιος να μου πει γιατί. και μου το λέει. ο μπροστινός που σταμάτησε και ασθμαίνει ιδρωμένος, πιάνει το κεφάλι, έχει κλειστά μάτια, ασθμαίνει σε φάση ερχεται εμφραγμα αλλά οι τριγύρω δεν το ν κοιτόύν με απορία. πιανει τα γόνατα του ξανασηκώνεται. περνάει την παλάμη του από το μέτωπο μέχρι το πηγούνι για να ρισετάρει τη φάση του. ασθμαίνει και λέει
(μέσα μου)
«παραλλήλημα-εκσταση-εδώ ψάχνουμε τη φάση που μας παίρνει από εδώ.
απο το κοιμητήριο να μας πάει αλλού, πού αλλού? στο αλλού του καθενός
για καθε έναν διαφορετικό το υπερπέραν αλλά εκεί μας πάει η ίδια η επανάληψη αυτου του τρελού του γηπεδικου του παραληρηματικου α-λα ιλα λα αλαχ ιλα λαχ .» πλεόν το λέω κι εγώ κάθε τόσο να νοιώσω την αύρα του συντονισμου.
ενα ερώτημα λιβανίζει τον εγκέφαλο μου γιατί ταλιμπανίζει τα μάτια μου. όλη αυτή η εκστατική φανατίλα, που θα ταν πιο ορθό να την πω αφοσίωση, ναι. εγώ σαν αφοσίωση την είδα, σα μια ευγενική ακρότητα, όλη αυτη η ενέργεια η συγκεντρωμένη που είναι στραμένη σαφώς προς μια κατεύθυνση, μπορω να έρθω εγώ, εσύ, ο άλφα ο βήτα, ο Χριστός ο ίδιος, μπορεί να έρθει να πει – αυτό είναι λάθος αυτό δεν έχει αλήθεια μέσα του;;
i
Ερωτώ:
όταν λέει ένας ορθόδοξος «εμείς έχουμε την αλήθεια». λεει αυτοματα ότι ΌΛΟΙ οι άλλοι είναι σε πλάνη; ότι αυτο που έχουν βυθιστεί, αυτό που ειναι τόσο αληθινό για αυτούς, που κρατάει τόσους αιώνες είναι τελείως άκυρο και κουκουρούκου;
a
e
– φλασμπακ 5 μήνες πίσω, είμαι Αθήνα για τα βαφτήσια των παιδιών του αδερφού μου κ της Ελεάννας. στο οδοντιατρείο της θείας μου της Σοφίας, δανειζομαι το βιβλίο που έχει στην αίθουσα αναμονής, ο Κόσμος της Σοφίας, είναι βιβλίο φιλοσοφίας, και το διαβάζω στο ταξίδι.
x
φαστ φοργουορντ 5 μήνες μπροστά να διαβάζω λίγο μετά από τα άνω γραμμένα για τις θέσεις του Κίρκεγκωρ, που ήταν πολύ πιστός Χριστιανός και έλεγε ότι η ουσία δεν είναι η αναζήτηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ αλλά η αναζήτηση αυτού που πραγματικά δουλεύει για μένα!!! της αλήθειας της προσωπικής. Έκανε διάκριση μεταξύ Αλήθειας (αντικειμενικής) και αλήθειας (υποκειμενικής) και η περίφημη φράση του είναι “subjectivity is truth and truth is subjectivity”.
e
γι αυτό μιλάω και στο υπάρχει θεός (?!) , δηλαδή για την υποκειμενική αντιληψη της πραγματικότητας στο κομμάτι του θρησκεύειν. για μένα, προσωπικά, ξέρω ότι είναι αλήθεια και λειτουργεί η χριστιανική ορθόδοξη πίστη. ξέρω ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΝΟΙΩΣΑ, ότι αυτή η αλήθεια, η δική μου αλήθεια, δουλεύει.
i
αυτό και μόνο θα μπορούσε να αρκεί για να ζήσω μια φιλήσυχη και πνευματική ζωή.
το καυτό ερώτημα που έρχεται μετά είναι
k
αν για τον μουσουλμάνο, για τον βουδιστη, για τον ινδουιστή ισχύει ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ αυτή η υποκειμενική αλήθεια, που την είδα με τα μάτια μου να ισχύει στα δάκρυα των καθολικών στην Μπογκοτά, στην προσήλωση των ινδουιστών μοναχών με τα πορτοκαλί και τα ραστα και τις μπογιές στο πρόσωπο στο Βαρανάσι, στους στροβιλιζομενους και εκστατικους εν γένει Σουφιστες εδώ ,
a
το καυτό ερώτημα που έρχεται είναι αν για τον μουσουλμάνο, για τον βουδιστη, για τον ινδουιστή ισχύει ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ αυτή η υποκειμενική αλήθεια, τι γινεται με την αντικειμενική αλήθεια. με την αλήθεια που μάθαμε ότι είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. με τον ένα θεο πατέρα παντοκράτωρα;;
t
μια λογική εξήγηση είναι ότι ο Θεος υπάρχει, ως ο δημιουργός των πάντων, ως το υπερ-oν που εχει συνειδηση της συμπαντική ενότητας, ως ο παντογνώστης και παντοδύναμος και πανταχού παρών – υπάρχει και ειναι πολύ… πλατύς για να δεχτεί να καλουπωθεί σε θρησκευτικά κουτάκια. μας αφήνει, ανάλογα με το που γεννηθήκαμε, να προσεγγίσουμε ένα είδος θέωσης, – γιατι οι καθολικοί δεν έχουν αγίους? οι βουδιστές δεν εχυουν φωτισμένους κλπ – και έτσι η ΑΛΗΘΕΙΑ στην κορυφή του βουνού είναι προσεγγίσιμή από όλους από διαφορετικά μονοπάτια, από όλους εμάς που ζούμε σε διαφορετικά μέρη της γης, κι έχουμε διαφορετική αφετηρία στους πρόποδες του βουνού.
a
μια άλλη λογική εξήγηση είναι ότι τα περί θεού είναι ασυναρτησίες. Κάποιου είδους μυθοπλασίες στη βάση της ορμέμφυτης ροπής για θρησκεύειν. κάποιοι ιδιαίτερα έξυπνοι στον ρου της ιστορίας φιλοσοφήσανε με μία πιο… πρακτική διάσταση και το αποτέλεσμα ήταν ακόλουθοι και αργότερα από κάποιου είδους ελίτ επήλθε μια συστηματοποίηση και εκμετάλλευση της όλης κατάστασης. πώς εξηγούνται τα θαύματα, οι συγκινήσεις, η πίστη τόσων ανθρώπων, εμού συμπεριλαμβανομένου, η όντως προσωπική ανάπτυξη και ποιοτική βελτίωση της ζωής; εξηγείται μέσω του θαυμαστού αυτού μέρους του σώματος που λέγεται ανθρώπινος εγκέφαλος και μπορεί, στο κατάλληλο πλαίσιο, να δημιουργήσει οποιαδήποτε* πραγματικότητα ως αληθινή. τη συντριβή της ταπείνωσης, την καινοποιώ δράση της θείας κοινωνίάς, τη φοβερή κατάνυξη των αγρυπνιών _ όλα είναι αλήθεια γιατί τα πιστεύω. . .
d
Ένα άλλο σημείο που μου προκαλεί ερωτήσεις είναι μια αντίφαση που απορρέει από τα παραπάνω. Ή πιστη γενικότερα ως στάση εγωιστική… ακριβώς γιατί όταν λέω τόσο ορισμένα πιστεύω εις έναν Θεόν, πατέρα Παντοκράτορα, ποιητή ουρανου και γης, αλλά και γενικότερα όταν πιστεύω σε οποιαδήποτε θρησκεία….. Όταν καλουπωνω τόσο σαφώς την πίστη μου και την πιστεύω με όλη μου τη δύναμη, τότε αυτόματα λέω πως η πίστη όλων των άλλων είναι λάθος, πως ΕΓΏ μόνο είμαι ο σωστός. Λέω ΕΓΏ έχω την ΑΛΗΘΕΙΑ… που μου φαίνεται κάπως περίεργο
a
Δεν ξέρω… σκέψεις με αφορμή το παρακάτω…
i
a
… αντιηλιακό πυραμίδες μερόε ωτοστοπ …
βλαντιμίρ και γουάλιντ
τι τραγική ιστορία αυτές οι πυραμίδες.. ήρθε κάποια στιγμη χρυσοθηρας νομιζω 19ος αιώνας ο οποίος κατέστρεψε την κόρυφη μίας πυραμίδας και βρήκε χρυσό. μετά τις κατέστρεψε όλες και τελικά η μόνη που είχε χρυσό ήταν η πρώτη…. 😦
302 πουκάμισα
πού είναι ο Γουαλιντ?
ο καλύτερος!
* μα οποιαδήποτε όμως.. δε θα πω για τους παλαβους (κάτι χιλιάδες) στη Ρωσία που ακολουθούν έναν… Μεσια που τους λέει ότι είναι ο Χριστός και έχουν πάρει τα βουνά, ούτε για άλλες θρησκευτικές παλαβομαρες μαζικών αυτοκτονιών κλπ.. το πιο κραυγαλέο παράδειγμα κατά τη γνώμη μου είναι ο Β παγκόσμιος Πόλεμος. Πώς τόσοι άνθρωποι (στην πλειονότητα μορφωμένοι και χριστιανοί) πειστηκαν πως είναι ανώτεροι γενετικά και ότι έπρεπε να σκοτώσουν τόσους εβραίους… Μια τρέλα πραγματικά που εκατομμύρια άνθρωποι την πίστεψαν και την ακολούθησαν – το πλαίσιο και η ψυχολογία της μάζας
A.W.E.S.O.M.E 
[…] με Γουάλιντ που είναι σούπερ τυπάκι και είπα 2 λόγια στην προηγούμενη ανάρτηση. G πού είναι ο Γουαλιντ? Στο Σουδάν κάναμε και […]
LikeLike
Εμείς μιλάμε για την Αλήθεια του ορθόδοξου Χριστιανού που μπορούμε να ζούμε βαθιά. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα οτι η προσωπική αλήθεια του αλλου ειναι “ψεύτική” ή ειναι μια πλάνη. Μπορεί δογματικά να ειναι “λανθασμενη” (με βαση το Ορθόδοξο δόγμα) αλλά κανείς δεν μας λέει οτι ο μουσουλμάνος πιστός δεν θα “βρει” τον δικό μας Θεό και θα σωθεί πραγματικά, γιατί κατάφερε και έζησε την “δικη του αλήθεια”, αφοσιώθηκε στην μορφή του Θεού που του δόθηκε (εκεί που γεννηθηκε, με τον τρόπου που μεγάλωσε, με βάση τις παραστάσεις που ειχε κλπ κλπ)
LikeLike