1 Ιουνίου 2016

βγαίνω από τον υπνο πάρα πολύ απότμα μόλις
σε 3 λεπτάκια από τα κάτω στρώματα των ατμοσφαιρών του βυθου   των ονειρων στας στελνω
μην΄μυτα με ηχώ

ξπύπνησα αα α
κι αυτή τη φορα πειθω τα μάτια να ανοίξουνε ππλήρως τα πατζούρια μου έβλεπα κατι πάτρα πολυ χαρμοσυνο
αλλα τιι
τι ειχε γινει
γιατήμουνα τοσο αρούμενος εκεί
ΤΗΝ ΩΡΑΠΟΥ ΜΟΥΝΑ ΣΕ ΦΑΣΗ ΤΕΛΙΚΗ
ENYΠΝΙΑ

μα τώρα δεν μπορώ πολύ να περιμένω
ασχέτως με της πίεσης μου της εσωτερικής το  εξογκωμα
τραγουδάει φναχτα ω βραζιλιανος λεξεις
και μου λεει σειρήνες ζαλισμένες και πάμε και πάμε
ελα
ικαρος, λεω, πάμε
στον δευετερο όροφο παμε
στην ταρατσούλα με τα περιστέρια τα υπαρξιακόα

σφαίρα τιναξα τα πατζο΄ρια βλέγαρα
τόσο που κάνουνε τον ΄ήχο στον τοιχο ξέρετε
από την άλλη μεριά την εξω
που κάνουν μπαμ και ξαναγυρνάνε

10 πάλι να μαι για το 10 το καλό
και 5 παρά θα πεσα για ύπνο
είν η κατάσταση τουνού μου
δεν ξέρω περίεργα
σε μια αλλοκοτη συχνότητα
υπόκωφος διάφανος μη στατικός κομπος
κομβος
σα να ναι κει τα διόδια της εμπνευσης
ατη διαδρομή αθηνα Κόρινθος

Κορινθος μου λεει ο ικαρος θα πάω κει τώρα σε λίγες μερες του λεω
κορινθοσ Κόρινθος τι Κόρινθος
πουυ ποτε
μου λεει δω λίγο πιο πανω σε λίγο
θθα παώ
Κορινθος
στην Κολο,βια
ερε νυχτωμένοι που μαστε
όχι… γεωγραφικως
όχι όχι , ι στο ρι κώς!
συνειδησιακώς
ε ρε νυχτωμένοι που μαστε
τρέλα

και τώρα θα ξανα προφητέψω τη συνθήκη ύπαρξης της τρισδι-άστατης ποεσης
θα εχει μέσα λίγο χάημε, τον βρηκα στις πιο αργα το βραδυ ανα γνωσεις των στροφών των ποιεμάτων μου , στον ηχο που εκανε η εσωτερική φωνή απαγγέλωντας μεσα μου τον βρ’ηκα
λίιγο ελύτη καπου εκει κατά το Ομικρον επίσης

το κομμάτι που λύπει συνάντησε το μεγάλο Ο
*εκατσε ένα μεγάλο κομμ΄΄ατι απότομα κυλινδρικής στάχτης πολύ συγκεντρωμένης κομπακτ,απότομη ύπαρξη  μπετον αρμε στο Μηδέν  0,
δες το πληκτρολόγιοο
στη διαγώνιο από το Μ στο 0 τέσαρα επίπεδα πάνω
απότομη τομή στον α΄΄ερα στα ακριβως από πανω του πληκτρο-λογίου αέρινα στρώματα
το κοφερό το δαχτυλο μου, ναι,
πιο δηκτικό δεν έχω, διαβαίνει με ταχύτητα τον άερα δι αγωνίως
από το Μη , πάει για να καρφώσει τη στάχτη στο μηδέν, ή μπορεί και στο όμικρον , ή τέλος πάντων κάπου εδώ…
στου πληκτρολογίου τα 16 , τα… δεξιά ήθελα να πω

** κόμπος στομαχικός ενεμφανίσθη παλώμενος στο χωροχρόνο τηης μέσα προαγματικότητας της σωματικής μου ενότητας, στηνπεριοχή του διαφράγματος
κι αυτό γιατί επάτησα ένα κουμπί, τώρα δε θυμαμαι πιο, κάποιο απ’τα δεξιά ήταν γιατί θυμάμαι ότι ένα από τα 5 δάχτυλα του δεξιού χεριού ασχολήθηκε με την υπόθεση του ποιο να τανε
λ, π, καναρωτηματικό? μπορεί. μ, π, ν, κ μπα να κατι ,
το πάτησα και  πάτησα ταυτόχρωνα σενα άλλο διάστημα των διαφανων κυμάτων
το πάτησα με δύναΜ Κ ορΜΗ γιατήθελα μια νέας σκέψης νεανικής ομορφιας γυμνου κορμιου να πλέξω φουστανι
θηελα σ ένα νέο κορμί συλλογιστικής πορείας να υψ΄σψ κορυφή γυναικείας ομορφίας
η σκεψης του νου γεννηθηκε πεταγόμενη και δεν αντέχει την αναμονή
ομορφη τρέχει πριν χαθει στον πιξελ τη διαταξη και ωρημαζει στα διανοητικά τούνελ του χωροχρόνου των συνειρμών και των διαφανων συσχετισμών
νύχια από πάνω από τη φωτεινή σκεπή που δε βλέπω όμωςς την ασπρίλα της νοιώθω όμως τη θέρμη της σα νανοι΄γω το φουρνο και να κοιτάω αλλου γιατι δε θέλω να δω τη θέρμη κατάματα κοιτάω αλλου και μου σκάει η φωτια σε μορια αερα στο προσωπο
κοιτάω στην οθόνη τη σκέψη που χε πια φουστάνι κιολας βάνει εξφενδονισμένη στον κόσμο της ανθρώπινης νόησης
δι εμού
στην οθόνη

επάτησα ένα κουμπί και ( εγφυγε πάλι γαμώτο είναι απιστευτ
κυνηγάω το νοήμα στον λαβυρινυο τουχρόνου
κι έχω προχωρήσει τόσο μέσα
που ξεχνάω
δεν εχω και μιτο
ΜηΤοΜιΤο πεταχτηκε το Μη όταν έφευγα
και τελικά δεν πήρα μζί μ κτι κατά την έναρξη αυςτης διαφανης διανοητικής αλητείας – ούτως ειπείν περηπλάνησης

επάτησα ένα κουμπί με όλη της βουλήσεως μου τη ζωντάνια την ορμή κορμη οβελίσκου πετάου το δάχτυλό μου στην πλατφόρμα την επίπεδη του θαλασσο πληκτο λογιυ
επάτησα ένα κουμπι με μια λαχτάρα, πάλι τη θυμαμαι και τη νοιώθω
να, λιγότερο όμως τώρα,
επατησα ένα κουμπί και δεν είδα το αποτελεσμά του στην οθονη
σα να παθε κολημα, μια βλάβη ένα ΚάΤι καρατιά στο κορΜή
άλλο ρε λέξη μη..
φανερώσου!

δεν ειδα το αποτυπωμάτου στηςς οθόνης τη λάσπη
και η ηλεκτρονική πραγματικότητά μου έκλεισε με ΄βία τα μάτια της πιεζόμενης από το αβασταχτο βάρος της πθιανότητας
κόλλησε
μακαρόνι
και δε θέλω να το δω

κόλλησε η οθόνη και γω δεν έχω δει ακόμα γράμμα από της λέξης την έως τωρα πατημενη από με πορεία
και πάω στο τελευταίο
είν ένα πο τα δεεξιά το ξαναλάω
και ΄τώρα αυτό θα το καρφώσω βολίδα να φ΄΄υγει με δυναμη στο παράλληλο υπόγειο συμπαν- στις διατάξεις της χωροχρονικής συννενόησης – εεγώ – οθόνηη
να φύγει βολίδα σβιιιιιινννν και να συγκρουστεί οβίδα με όλα τα υπόλοιπα γράμματα της λέξης που
που έχουνόλα στοιβαχτει ένα “κλικ” πριν από την εξοδο τους στη σκηνη του δημοτικου θεάτρου. μικρα παιδιά του δημοτικού κολληημένα και δε βγαινουν γιατι ντρέπονται τα γραμματά μου πίσω από τηςοθόνης τα παρασκήνια

στ΄ςλνω το γραΜΜα το Λ το Ν Κατι από κει να πά να σπρώξει και τα γωνιακά όλα που δε βγαίνουνν να πεταχτουν όλα μαζί
εστω κι αν είναι σα μπάλες του μπιλιάρδου πάνω στη σκηνη της οθόνης και θα πλέξει ο αναγνώστης το νόημα
δώστου αυτή την ελευθερ΄΄ια
ψιθύρησε το τελευταιο δεξιo γράμμα των εκδεξιών της λέξης αδεξίων, σστα αυτιά των υπόλοιπων γραμμάτων παιδιών δημοτικού που περιμεναν
στοιβαγμένα πριν βγούνε στη Δημοτική σκηνή και γείνουνε περίγελος ντρε΄πονται , αυτά τους είπε, και πετάχτηκαν όλα μαζί άταρα με μιας γιατί

το πισι ξεκολά κι η καμπυλοτητα του χωρουχρόνου των τούνελ της ενδοεπικοινανιακης συννενοησης επανέρχεται στα κανονικά για την ηλεκτρονική εποχή επίπεδα
και ξερνιώνται όλα τα νοήματα με τον ίδιο τρ΄πο που ξερνιούνται κι αυτά στην οθόνη τα γραμματα και στη σκηνη τουΔημοτικού Θεάτρου φε΄γουν ασύντακτα τσουγκριζουν από δω
κι από κει παραπατώντας στις ξύλινες σαν΄΄ιδες τα παιδιά
και κάτι πάλι μια πολύ παρα πολύ περιεργη έλξη τα υποκινεί σε λέξη
κι από κει που στροβηλίζανε στην τυχαιότητα της έκθεσης όλα μαζί *ΤΑΡΑΤΑΤΖΟΥΜ*
νοιώσανε την αναγκη  *ΤΑΡΑΤΑΤΖΟΥΜ ΤΑΡΑΤΑΤΖΟΥΜ*
να ενωθούνε
και κάνουν σβουρες όλα μαζι τώρα γυρνανε και νοιώθουν όλα μαζι ταυτόχρωνα πως πρέπει να γίνουν λέξη ενωμένη
και πλησιαζουν όλα μαζι
κάθε βημα και πιο έντονο
βουληση έντονη στην πιθανότητα δομημένου νοηματος
ελξη λεξη λεξη τιλέξη πλέξη ελξη
τι θέλουμε να πουμε τώρα δω εμεις επι λέξει
κατείχαμε από πριν προεπιλέξει αλλα
τώρα τι να ταν κι αυτό ξεχάσαμε όπως εκσφε νδ ω νιστ΄ηκαμε μετά πο το χωροχρονικιο κολλημα ξεκολλημα στα τούνελ της συνεννόησης των πραγματωνκαιτωνανθρώπων
μορφολογική ατασθαλεία Η προσωπική ανάγκη έκφρασης του Καταλάθως
ψάχνονται όλα μαζι κι ΄΄ετσι όπως κάθονται αρμονικά μαζί
τελικα
συμπιεσμένα
σενα σημειο της σκηνής
είναι διακριτη τη βλέπου με να εχει γενηθεί όντως μια λέξη δεν ξρουμε αν τα γράμματα αποφασισανε συνειδητά τελικά να είναι αυτή αν την χουν επίλέξει επί λέξει πει
λεξή
ή αν προέκυψε το τρισδι΄αστατο ψηφιδωτό τους ως παλαμάκι θαυμασμου στην τυχαιότητα
λοιπόν διαβάζουμε τ΄΄ωρα τι λέει, βαζω γυαλιά σοφίας, εμπειρίας, ε παρελθον (ζεστη 0διαφανη σκεπη κουρνιαχτα φτερωτα πεταριζουν στην τρισδιαστατη αντιληψη της δι-αστατικης αντίληψης πραγματικότητα οθόνη σφαιρα)
λεξή

Ω! ακου να δεις ρε κοίτα να νοιώσεις ρε
λεξη βγάλανε ρε τα γράμματα τα ζαλισμένα της σκηνη μ-πλεχτηκανε μαζι τυχαια η όχι ποιος το ξέρει
και βγάλαν
λέξη

-όχιόχι – μία φωνη επιφωνηματικής φυσεως με κατηγορηματική διάθεση – ο πληκτρολογητής
δεν είναι
λέξη

ΣΙΩΠΗ
κοιτάζονται και τα γράμματα αναμετάξυ τους ψαρωμένα να δουνε σε ποιο έχει ο τονο ς όντω ς κληρώσει
λαμδα ξι X ORISMU ΚΆΝΟΥΝ ΠΙΣΩ
και ε και η μενουν νακοιτάζονται τα βάζει πλάει πλάει το πισω πηγαίνον
ξ
πήρε την κατασταση στα μπλεγμέννα έως πριν χέρια του (δες και Χ)
και σπρωχνει τα εη δίπλα δίπλα να δουνε ποιου πετάει κανα τσουλούφι, ποιανού η φώνη θα ναι πιο δυνατή στο επιφώνημα της αποτομης μετατόπισης ΄ε΄η
και βλέπουνε σταλήθεια με περισση την έκπλ΄ξηή τους στο η ο τόνος να πετάει από πάνω
λεξή
όλα μάζί φωνούνε εν μεσω θαυμασμου και απορίας

τι να ναι τώραυτο καινούριο
και πρέπει ρε γαμώτο να του δώσουμε και ένα νόημα
ναι ναι γιατί η ΄λέξη’ έιχε κάτι επιλεξει από πριν, ήταν καβατζαωμένη, ξέραν αυτά τα μικρα γραμματάκια του δημοτικού τι σημαίνει λέξη
και θα θέλανε πολύ να έχουν βγει αυτα
λέξη
έστω και κατά λάθος τώρα πια για να χουνε βρει ένα νόημα γρήγορα και δεδομενα
χωρις πολλά πολλά

κοίτα όμως που βγήκε
λεξή
και βγήκε ως επιφώνημα
θαυμασμου ΚΑι απορείας

και τώρα πρέπει να βρούνε ένα νόημα στην ηλεκτρονική ζωή τους για λίγο , να γίνουν
λεξή
με ουσία, με αντίκρισμα

αντιλαμβάνονται ΛΟΙΠΟΝ ότι υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να ετεροκατευθυνυθούν τώρα αυτοκατεθυνόμενα ως ενότητα και να πουννα ένα
πήμα ΠΕΙΣΤΙΚΟ πιεστικό στον χώρο της υπαρκτης έως τότε χωροχρονικής πραγματικότητας σστο συνεχες αυτής της ΥΠΑΡΞΗς που διαβαζει στην ΟΘΟΝΗ

ντεμντ

τι να σημαινει τώραυτο ρε σεις ρε διαβάστε την εκφώνηση ρε
λεξή
ρε
τιναγίνουμε τι να μαστε
κοιτάζονται το ‘να τ’ άλλο τα γράμματα όπως είναι αγκαλιασμένα σε κυκλο
γυρνανε τα κεφαλια μεσα,

λεξή
*ρουφηγμα νοηματος μέσω ατένισης με προσοχή της λ΄΄εξης. λεξή. με προσοχή. τα λέμε

λεξή

το ή π΄ρνει τον λόγο  γιατί του ΄΄εδινε το δικαίωμα ο τόνος και λέει
λοιπόν,
Ηταν μια φορά κι ένα καιρό
τι ρε τι λεει ρε τι κανει αυτος εεεεεεε
λλέει το ε, λογίδρια παραμύιθια εε θα λέμε ξεξ΄κόλα λ
΄λέει το ήτα
συγκεντρώσου ρε, είμαι Ήτα, μπαίνω με “ήταν” στο χορό της εκφρασης γιατί μπορώ να κάνω πηρουετα στο ένα από τα δύο αυτά ξύλινα πόδια μου και συ μου το χαλάς ρε μη μεγ;μάς ρε, ξύλινα πόδια Ι – Ι απτη χροιά της εννοιας κατάρα – Ήττα
Ήταν, λέω την τρέλα μου, μι φορά κι ένας καιρός μια πολύ Υο κατάσταση (δες και ιώτα) στο παρελθόν μου και είχα κει ακούσει
λεει πουγυρνάγανε τις λέξεις
σλε
λοστρε
“αστο μην το συζητάς,
τρελός!
λες?”
(ακούγεται τριγύρω, από των υπολοίπων γραμμάτων, και ΞΑΦΝΙΚΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ήταν το μόνο απαραίτητο για τη μετάδοση του νοήματος – χρομερό και βοφερώ –
βάφνη στεφάνης τοποθετήθηκε σεναγαλμα που υψωθηκε αδριάντας – να τιμα τη μαρτυρία της τυχαιί΄΄οτηττας – ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗΣ)
έχχω λλοιπον μια τέτοια περίσταση στο παρελθόν μου
ποδηανά
ας γίνουμε από λεξή
ξηλέ

εεε όχι πετάγεται το ε
νοιιώθοντας ένα βάρος στους όμους του να
τον πιεεζει
(κατσε ρε τον κοπανάει το πάνω μέρος του λ λυγιζόμενο από την άλλη
σπαει η φωνη των αισθημάτων  και εικόνα)

ξήλε

εναι, λεει το ε, το σωστό
ξήλε να γίνουμετσι στα κρυφανακατώνονται κει δα και κοντοστέκουν

ξήλε

είναι ξεκάθααρο
“τα κααταφερανε ρε ναι ναι”, είπανε άλλλες λέξεις από κάτω, από τους θεατές
είναι

ξήλε

περίφημα!
και τώρα τι ναυτό τι ναναυτό πώ
γυρνανε τα κεφάλια από μέσα απτοον κυκλο τα γράμματα
εκει που ταν πάνω στη σκηνη και ψιθυρίζουν  όλα
το λογο παίρνει το ε, το άλλο φωνήεν της παρέας των τεσσάρων γιατί το η είχε ήδη μιλήσει και τα άλλα δύο γράμματα ήταν εξ ορισμού
σύμφωνα
ρε τιναυτό ρε τιναυτό? ρε? (λέει το ε)
ξηλέ
ρε τι ναυτό?

-ξήήήλε
φωνή σαΗτιά
φεύγει φαπεδιά στο σβέρκο του ε από την ουρά του η γιατί του στέρεισαι τον τοονο
το ε κραυγάζει ( το λ που φραπεδιάζει αναμεσίς αναγουλλιάζει και μπίγεταιι λλλλ)
εεεε

στο δρόμο για το ε η ουρά του η κοπάνησε
ναι λέω στο δρόμμο για το ε η ουρά του η κ/οπάνησε το λ ψιλο το λιγουλάκι κι εκουνήθην εδώ δι διανοητικώς σε ήχο και το
λ έκανε λίγο την εμφάνισή του απτη πραγματική πριν απτο
ε κραυγάσει,
λλλλ
εεεεεε φώναξε το ε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διακρατήσει τον τόνο που πήρε τυχαίως και πρανόμως από το η,  κράυγαζει με όση δύναμε του είχε απομείνει
έεεεεε
κι εκει που αναδιατάσσεται το σύμπαν στη σκηνή της οθόνης και η λέξη είναι παλι στα μάτια των κριτών και βλέπουνε τη λέξη μολις μολις
ακούγεται απο το ΄πολύ πρόσφατο ακουστικό μικρο ηλεκτρονικό συνεχές του πριν
λλλλέεεεεξήλε
και φαίνεται όμως μόνο το
ξήλε
η τελευτάια πράξη του από πισω δράματος

κιακούγεται
ΛΕΞΗλε πρώτα στην
εσωτερική φωνή αναγνωστών και μπερδεύεται για πολύ λίγο η συνείδησή τους
γιατι αντιλήφθηκαν λέξη στην πρώτη αννάγνωση και πάει τελείωσε τώρα πια

αλλά γραμένη ήτανε ξήλε

δε διαβάσανε την πσρεξηγηση
την παρεξη γηση των αισθθημάτων εκφραζομένη στη μορφολογική αττασθαλεία των λέξεων
σας την παρουσιάζω.

σημερα τα περιστερια είναι πολύ ζωντανα
τιι μερα εναιι τρητη θαρρω
τριτη κρητη αερας
τα πουλιά σήμερα λυσσαν νε
τα οπεριστέρια
τα δει πριν κίγο πο υ πετάξανε όλα μαζι
τα δα απ το παραθυρο για λιγο διακοπή τοιχου
παραθυρο
πετάηγανε ταα  περιστ΄ερια οβιδε ς και γωω στα ττικός στατικός, Προσέξτε τα βλέπω να κινουνται με χίλια μιλάμε
και χιλια μιλανε
στης σφαίρας του νου τον αερα λεν
βζιιιιννν και φτερουγισμάτων παλλωμενα ελικοειδώς κύματα ήχων(και ααερα που δε φταννει σταυτια μου) Ολλα στροφυλίζονται κον΄τ αμου αγερας δυνατός στων δινων την πιεση και στων δεινών την ποιηση στουλογισμου πεδιο γεννιέται ηβολίδα που φευγει το περιστέρι πετουμενο μζαι με τα υπολοιπα και γω τα κοιτω
καθημενος
στατικα εδ
ω
στο ανακλιντρό μουκ τα βλλεπω
για 1 κλασμα μονο ΡΙΠΗ
ΟΛΑ
ΕΝΑ
ΟΙ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ ΜΟΥ

συγνώμη σουζητω αγαπητή μου , προκαταβολικά,
συγχ΄ρεσε με από αρχής
δεν είναι σίγουρα πως δε σε βρισκω ωραία,
συ γυμνασμένη και ψηλή, πού είσαι?

απ’την Κορέα?
ναι όχι όχι δεν είμαι ρατσιστής
πολύ ωραία η χωωρα σας ευθυς σας το δηλώνω
μα θέλω να σας πω συγνώμη γιατι τώρα που το ειπατε αυτό επιβεβαιΏΝΩ (δυνατό φτέρνισ,α, έναρξη βρο΄χής
ππινω μια γουλια Ζεστού καφε πρου εφτιαξα πριν λίγο ζουπώντας τους κοκκους στο πιεστήριο και στο στοματικό μου συνθλινβητήριο
που έλιωνε με ορμη κορμι μπαρας μαυρης σοκολατής ακουστε
θεια
ακουμπησμένης σοκολατής στο ραφακι ΚΟΜΟΝΓΙΟΥΖ – ακουστε
το αγαπημένο μου (για να παίρνω) λοιπόν
κόκκοι που πια τους τρωω έτσι όπως είναι, ολοκληροι, μαρεσουνε πολύ.
με σοκολάτα έκπληξη

τζουρα καφε τόσο ζεστή όσο
και η πικρία της γευσης – ενας ήχος απο κάπου

τζουρα καφε καψιμο στων χειλέων την άκρη
ανακατασουρα με των γραμμων κάτω από τη μύτη μου τις πιο άτακτες υπάρξεις
(ωχ μιλάωω ΄δυνατά κι είναι εδώ κι ο Ικαρος – δεν το χα καταλάβει)

κοιτώ απ’το παρα΄θυρο απουπου ρχεται ο ήχος- τίποτα
ένα κουδουνάκι ακουω από τον δρόμο

επιβεβαιώνω τι είναι αυτό που μου φερε ξινίλα από την πρώτη μας συνύπαρξη εδώ στον χωρο
εγω νομίζω εχω συνηθ΄΄ισει
γιατί εχω εγκεφαλο μικρο που εχει αξία ίση
μονο με των οματιών τις πυλες
εγώ εχω συνηθίσει να βλεπω
να βιωνω την ΑΣΙΑ – η έννοια ΑΣΙΑ ΄- έγω εχω συνηθίσει
να βιώνω την έννοια ΑΣΙΑ και το γραφω αυτό για να το πω
και να δηλώσω π΄ψς κατι απ’όλααυτα εδώ πως έχει σημασία
η Ασία είναι μια χαριτουμ΄΄ενη γελαστούλα
μικροκαμωμένη μπερδεμενούλα
με του λαμδα την κουκουΛα ή με του ρω την εκφολά
αυτή για μένα φίλοι μου είναι η ΔΙΣ ΑΣΙΑ
και σας το λεω αυτό για να σας πω πως έχει σημασί!α
πώς έχει σημασία γιατί εγώ αν μερωτήσεις τι θα πώ θα πώ
ΑΣΙΑ, από την κινα και στην Ινδία ως τη Ρωσία και αξία
θα τις δώσω μέσα από των λέξεων την παράσταση και θα πω
και με ιστορική ματια τα πράγματα
σχιστωμένα πρόσωπα cultural revolution
και αυτό ειν όλο

Γιαυτο φιλη Κορεάτισα σε ευχαριστώ και σου ζητώ συγνώμη γιατι
εβαλες μι ΑΣΙΑ που χα γω ΔΩ δα, γιατέβαβαλες και μια παρουσια γυμνασμένη
και με κοντά μαλλιά δυναμική κ μόνη. Εις την Ασία που χω γω,  καθήμενη, δω δα, μικρούλα γελαστούλα.

3 μέρες και 7 έτη μετά
7 ημέρες δημιουργίας στη βιβλική επόχή της κύησης του ποετου
και να
τώρα να
ξαναγιενιέται πνευματικά από τη φωτιά της νόησης στάχτες
ξαναγιενέται πνευματικώς η διάστασης του νου μου

7 ΄΄ετη και 3 ημέρες από τνο θάνατο της αφορμής της γεννησεώς μου
πριν πει το Α ααα ωωω από το Ο ωω αα Ω ω.μέγα της μυστήριος
χειροκρότημα

7 έτη και 3 μέρες.
γεννήθηκα
και οσο χαίρομαι φοβάμαι
όδι όχι πιο πολύ το χαίρμαι φατατικά και φορεβά και αυτό φανερώνεται στη ταχύτητα των γραμμάτων μου – φγιατί έγω εδώ το χαιρομαι  αληθνά, πιο ααληθινα απ του απτου του φόβου τωρα την ιστορία.

γ ε ν ν ή θ η κ Α

το σλόου μόσιον της εγκεφαλικής ανάγνωσης έγινε σουύπερ στα πολύ κοντινά καρε
κάτσε ρε συ γιατί έγινε αυτό αναρωτήθηκα
διατί ανάζητήσαμε να δροσιστομεν από το πνευματικό ζουμίν των αναμνήσεων, παρακαλώ
διατί το στιγμιώτυπο της διαδικασίας ήτανε τόσο θαλερόν και ομηλιτικον και λέγον και
πού όσο πιο κοντά του πας θαυμάζζεις τη λεπτομέρεια
βλέπεις σε υψηλή ευκρίνεια  την πραγματικότητα της χαράς
συγκυριακή τροπή της πιιθανότητας σε γεγονός
και κάτι ακόμα
αυτό το “κάτι ακόμα’
το παραπάνω
αυτό ρωτάω τα περιστέρια να μου πουν
τι λέει ο τρουλος
τι λεει οτρουλος ε,
γιαυτό το “κατι ακόμα” που αναζητούν οι ονειροπόλοι
τι λέει το “κέντρου ελέγχού εκει στης πιο ψηλή θεσιάς τα μέρη
στον τρούλο
παντοκράτωρ

γ ε ΝΝ η θ η κ α

Ναι Ναι σας λεω
ΕΙΜΑΙ Η ΠΟΙιΣΗ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΣΤΟ ΠΟΙιΜΑ ΜΟΥ
ΝΑΙ ΛΕΩ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΎ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΛΈΞΗ ΣΤΟ ΠΟΙιΜΑ ΜΟΥ
Η ΑΠΠΆΝΤΗΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΕΝΟ
ΚΑΙΝΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΊΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΣΚΆΛΟΥ
ΣΙΩΠΗ
ΚΟΜΠΟΣ ΤΩΝ ΧΙΛΙΩΝ Η ΕΝΩΣΗ
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ Η ΛΕΞΗ ΤΟΎ ΒΓΑΖΕΙ ΕΞΩ ΟΛΟ ΤΟ ΕΊΝΑΙ
ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΚΟΥΒΆΡΙ ΜΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΛΙΣ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ ΣΤΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΡΟΟΥΧΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ
ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΟΥΝ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΛΑΚΑΚΙ. ΠΟΥ ΝΑΙ ΝΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΘΑΡΊΖΕΤΑΙ ΔΕ ΛΕΩ,, ΜΑ ΕΧΕΙ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΝΕΡΑ. ΒΡΩΜΙΚΑ ΛΕΩ ΤΑ ΠΑΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΈΝΑ ΠΑΛΙ ΒΡΩΜΙΚΑ
ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ – ΛΈΞΕΙΣ
ΕΓΩ ΒΟΥΤΩ ΕΝΑ ΤΏΡΑ ΠΙΑ, ΤΟ ΦΟΥΤΕΡ ΠΕΣ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΒΩ ΜΕ ΒΙΑ ΓΙΑ ΝΑΝΙΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΦΡΕΣΚΑΔΑ ΤΗΣ ΜΥΡΩΔΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΒΩ ΓΙΑΤΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΑΣ ΛΕΩ, Κ Α Ι ΤΟ ΜΟΝΟ,  ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ, ΚΑΙ ΠΕΤΑΩ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ ΚΑΤΑΡΑ τα ρουχα ΛΕΞΕΙΣ
ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΕΗΓΚΛΓΞΚΗΚΓΓ Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΡΑΓΗ ΤΗΣ ΠΛΗΚΤΟΛΟΓΙΑΚΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ ΔΥΝΑΤΟ ΣΥΣΤΗΚΕ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΑΚΙ Κ Α Ι ΚΟΥΔΟΥΝΙ

ΣΚΡΗΝΣΟΤ (1707)

ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΜΟΥΟΥ ΓΑΜωΤΟ πως μΟΥΤΗΣΠΑΑΑΕΙ

ΕΙΜΑΙ Η ΠΟΙιΣΗ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΣΤΟ ΠΟΙιΜΑ ΜΟΥ
ΝΑΙ ΛΕΩ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΎ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΛΈΞΗ ΣΤΟ ΠΟΙιΜΑ ΜΟΥ
Η ΑΠΠΆΝΤΗΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΕΝΟ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΘΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΛΕΞΗΣ
ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ
ΣΥΜΦΡΑΖΩΜΕΝΑ
Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΆ το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗς ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ
Η ΚΑΘΕ ΛΕΞΗ ΜΕ ΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΡΙΓΥΡΩ
ΕΝΏΝΕΤΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ Ο ΧΏΡΟΧΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΓΡΑΜΜΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΛΕΞΗ ΤΩΡΑ
ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΕΙΚΟΝΑ Η ΛΕΞΗ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΤΗ\

ΜΕ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ?  !

ΓΙΑΤΙ ΤΗΣ ΣΚΈΨΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΜΡΟΣΤΑ ΣΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ ΤΗ ΣΦΑΙΡΑ
ΑΠΟΤΙ Ο ΛΑΧΑΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΔΡΟΜΕΑΣ ΤΟΥ ΕΞΑΣΚΙΣΜΕΝΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟ-ΛΟΓΙου ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΛΕΠΟΥΜΕΜΕΙΣ ΤΏΡΑ ΣΕΝΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΑ ΤΗΝ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ

ΘΕΛΩ ΑΥΤΗ Η ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΓΡΑΦΗΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΜΟΝΟ 2-3 ΓΡΑΜΜΕΣ ΔΕΘΕΛΩΝΑΠΛΑΤΥΑΣΩΣΑΥΤΟΤΟΘΕΜΑ.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕ Ε ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΝΟΙΩΘΩ ΕΜΠΛΕΟΣ ΣΕ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙιΣΗΣ Η ΡΟΗ ΤΟ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ
ΚΑΘΩΣ ΜΠΛΕΚΟ ΣΤΟΝ ΝΟΗΜΑΤΩΝ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗτηΡΙΟ
ΒΟΥΤΩ ΤΟ Ρ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΩ ΑΠΤΟ ΜΑΤΑΚΙ
ΚΥΑΛΙ
ΜΕ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΔΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ
ΡΟΗ
ΘΕΕ
ΕΝΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
εντρονη βροχη χτυπάει ρομαγμενη στους 5 δρόμους της εντασης
γλυστράει το νυχι στης συνείδησης της πανω ατμόσφαιρες
διαφανη σκεπή τωρα υγρη και επικίνδυνη

kane μασαζ ψιχάλα στου πιασίματος μου το σβέρκο
η ενταση η εγκεφαλικη εχει τοποθετήσει το σωμα μου στο χώρο
σα παραπεταμενες οδοντογλυφίδες σε πλακακι μετα από πτώση του κυτίου του συναρμοστικού πλαστικού κυλινδρικου κιντερεκλπηξιακης φυσιολογίας (ΣΑΥΤΗΝΑΚΡΙΒΩΣ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ΠΟΥ ΜΠΛΕΧΤΗΚΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΟΙ ΒΟΥΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΛΩΤΤΑΣ ΤΗς ΓΡΑΜΜΕΝΗΣ ΜΕ ΗΛΕΚΡΤΙΣΕ Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΣΤΟ ΜΠΟΥΤΙ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΉ ΜΑΣΤΙΓΩΣΗ ΜΟΡΦΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ
ΡΕΥΜΑ
ΣΤΟΝ ΚΑΡΧΑΡΙΑ ΤΗΣ ΔΔΙΚ΄ΛΗΣ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΓΕΥΜΑ

(ΠΑΡΕΝΘΕΣΙΣ – ΓΙΝΕΑΤΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ.
παω να κανω κοπιπεηστ το ΓΕΥΜΑ απο πανω που το χα πριν μετα απο το ΡΕΥΜΑ, παω να του κανω αλλα΄γή και να το πάω στο τέλος, όπως και τελικά έκανα,
η εκτασης της σημείωσης αυτης είναι πλέον τόσο εκτενής που ενοχλείι της συνειδησης μου τη βαρεμάρα,τη ταθελολαετοιμοτητα,΄παωνα κανω κοπι πεηστ και κολλάει ο υπολογιστής υπο το διανοητικό βάρος της εντασης της σημείωσης και τρώω χαστούκι λογοκριτικό της έκφρασης. ο ΔΡΟΜΕΑΣ αγαλματοποιειται και η εφαρμογή δείχνει να έχει κολλήσει. τρελενομαι τα χάνω. παταώ πληκτρα το ένα μετά το άλλο (εντονη βρροχη_) να δω πoτε θα συνέλθει της σημείωσης η ανάσταση πότε ο δρομέας θανασάνει νέα πνοή στην ελπίδα της καινούριας εκφρασης.

Κόκαλλο. ΑΦ΅ΞΟιηαγε κραυγη ε- ενταση πληκτρολογητη, οπτική κραυγή

και λέει το ΑΌΡΑΤΟ χαστουκι το διανοητικό που διαμορφοθηκε απο τον παλμό της απότομης διακοπής της ροής τηςσημείωσης όταν φτάνει στο ΑΥΤΙ μουΚΟΝΤΑ
έχω ζουμαρει φουλ1000. εναεκατομυριο ιν. όλα πάνε αργά και υ΄ψωνω την κεραία την ακουστικής μου υποδοχής να πιάσω τους ψιθύρους
θα βάζεεις ρε συυΥΥΥυ ΄στις λέξεις όλες την πραμ(έντονη βρονχη κι άλλ)ατική τους την πραγμα (εντονη βροχη καταιγιδιακι
κοιτάω εξω κι ακουω ηχους εντονης της ψιχιλωτής των ουρανων εκφραση.τρωω 2- 3 ψυχάλες κοντά στο γόνατο κερασάκι) τική τους
τι?
\ γαμωωτηηηηη

έχω ζουμάρει φουλ1000. εναεκατομμυριο ιν, όλα πάνε αργά και υ΄ψωνω την κεραία την ακουστικής μου υποδοχής να πιάσω τους ψιθύρους
θα βάζεεις ρε ΣΥΥΥΥΥΥ ΄στις λέξεις όλες την πραματική τους ορθογραφία. την ορθογραφία των αισθηματωωωΩΩωωωνν
το κόπι πέηστ απαγορεύεται δια ροπάλου ακομα και αποσπάσματος μεγάλου η αντιγραφή θα πρέπει ναπαγορευτεί.
η επαναλειψη είναι η μητέρα της συνειδησης στη γυμνια της αλλαγης. τονέο και ναντιγράΦειθα καινοτομήσσει δημιουργούντας Ε\επαναγραφόμενο
απλά γιατι θα δημιουργήσει θα παράξει η βουλή της έκφρασξης κεραυνό ελευθερίας ηλεκτρονικό ΑΝ ΤΟ ΓΡΑΨΕΙ, ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΝ ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΙ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΑΚΩΣ
κάτι θα βγει στη διαφορετικότητα της επανακαταγραφής.

εύθραυστος υπουδήποτες
και σαυτηης της αταξίας τη ζωνντανη αποτύπωση από την αυθόρμητη έκφραση του είναι μου στο χώρο του κοινως λογόμενου χώρου των αισθήσεων
εχω κ΄΄ατσει μενα τρόπου που προσβάλει τη ροή της θέλησηςτων μερών μου να διατηρούνε μια στοιχχειώδη καμπυλότητα στην περιοχή των ενώσε΄ψν των παρακαλω
εγώ έχω σφηνώσει κυριολεκτικώς την κεφαλήνμουστονώμος, και το σβέρκου μου η τελευταία προέκιταση συναντάει τον ψεύτικο τό΄ίχο με απαράμιλλη ενταση και υποκοφη ενοχληση
το παίζω κείμένος εδώ Κινέζος χυμένος χαμένος οτιδεντρέχειτίποτας δε θελω να σταματήσω ναγράφω ουτε για να αλλαξωκολοκαθήσω εδώ περα στο ανακλιντρό μου

οι ηχοιεδώ και κάποια ώρα είναι αυτοι μιας ομιλιας τρημερους
βραζιλια Γερμανία ουρουγουαη
κι αυτό εγω ρωτω μεσαμου τωρα γουαη
ρε παιδια que και τρέχει
ηη παρξή μου για ναπει γουαη
ιατι διαταράσσεται *βροχη δυνατή, στιγμιοτυπο 1802- βαλε αντιδραση
γουάη μιλάτε και λέτε παλι αυτά τακλασσικα που λεμε γουαη ρε αλεμανια
ο καιρος, τα ισπανικά, τα χαμογελακια τα κε λιντο]
κε λιντο η κεφαλα σου ΚΟΥΤΗ και κουτοτετραγωνισμένη ΚΟuΤΑ

φωνή λογοκρισίας (το άλλο πρόσωποτ ου πληκτρο-λογιτη)
εε πώς μιλας έτσι αγόρι μου
μωράκι, *βροχη εντονη –
που λες κεφαλα ποιον?
ποιος βρίζει αγορι μου την αγερμανιδα μέσα σου την αλεμανα
ποια φωνή σου είναι αυτή, η φιλη της κορέας
ξεκολα
πήγε η γερμανδίδα και εκατσε κοντα στη θέση της Κορεας ιδιαίτερης
γουαη
διαταράσεται εδώ την ηρεμία – της σκεψεως μου το καράβι έχει μπλεχτεί σε τρυκιμία αόρατη στης περιπέτειες των συλλογισμών και στα παραμύθια των μαθηματικών
γουάη δεν κανουμε όλοι λίγο σαηλένσηο
να κάτσουμε νακουσουμόλοι τη βροχή που ρέει
και μόνη μία να ακουγεταί φωνή
διιακεκομένη τρυπητή – είναι η φωνή του πληκτρολογητή
που σκίζει τον άνεμο στου από πανω απο του πληκρολογιου τα πανωτα αερινα στρώματα
είναι η φω΄νλη του πληκτρολογητή

γνταπ γνταπ – το αποτελεσμπα που βλεπται απο πάνω – 1 κενο
αυη είναι η φωνή του όταν μπλοκαρει κάπου βαράει 2 δυνατές στου μικρού δαχτύλου τη δεξια πείρα

γνταπ γντα π – παράδειιγμα θέλησης η έντασή του , στ΄ςλνςι καθαρό μήνυμα στην εκκινγση τγης επόμενης σκέψης
ρεσυ θα σαι καθάρια και κοφτη γεματη και μεστη ωναεδώ ωσανκιεμέ ακου

γνταπ γνταπ.

τι περηφάνια που απλώνουν οι ψιχάλες πάνω στον ουρανο πάνω από το πληκτρολόγιο

γνταπ γνταπ

όλος ο κάμπτος των πλήκτρωντεντ΄ώνεται *εντονη βροχη
όλος ο κάμπος των πλήκτρων ενώνεται και κορδώνεται τινασσώμενος
στο πάτημα του βασιλιά καπς

γνταπ νγταπ ΚΑΠΣ

ΓΝΤΑΠ ΓΝΤΑΠ – ΚΕΝΟ ΔΙΑΜΥΝΥΗ ΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΜΟΥ ΚΑΡΑΘΟΤΗΤΑ

ΣΚΑΕΙ ΣΤΑΛΕΓΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΕΕΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΗΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΜΠΑΚΣΠΕΗΣ – ΦΩΝΑΖΕΙ ΠΙΕΣΟΜΕΝΟ ΩΣ abs ΤΟ abc ΤΗΣ katharotitas
ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙ Ο ΔΡΟΜΕΑΣ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΜΕ ΤΥΦΛΑ ΠΙΣΩ ΜΕΓΑΛΑ ΒΗΜΑΤΑ
Ή ΑλΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ Η ΕΚΤΑΣΗΣ ΓΥΡΝΑΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΆ ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ
Ο ΔΡΟΜΕΑΣ ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑς ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΛΜΑΤΔΑ ΝΤΙΛΙΤ ΣΤΟΝ ΝΟΥ

ΤΟ ΜΠΑΚΣΠΕΗΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΙΟΡΘΏΝΝΩ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ
ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΡΑ
ΚΑΝΩ ΤΑΙΧΝΙ…

αντιμετοπίζω τώρα κατι εκνευρηστικά παρεμβατικό.
ο Ντι είναι γεματος, νοιώθεις?
ο Ντι
ο Σί έχει αλλά ο ντι είναι φουλ καραφουλ δεν υπάρχει μπάητ ούτε για δε΄΄ίγμα – να, ένα’μπητ, όχι όχι ούτε κι αυτό
ο ντι καραγεμάτος και μπαίνω στο τρυπάκι να βρω τι ενοχλεί τα συσωρευμένα  Data μου
και τα χει κλειδωμένα ασφυκτικά κλεισμένα σένα D
Dulapi κανονικ΄΄ο . μπαινω απελπισμένος, ΌΛΑ Φυσιολογικά όσο εχωσβηστα τα ιντερνετικά μου Φωτα
σε ένα ΄τΙναγμα μου στη διαδυκτιακή χρονο λαίλαπα
μπαίνω απελπισμένος
στην αγκαλιά του ΦΥΛΛΟΜΕΤΡΗΤΗ΄τή να δω το γκουγκλΝΤραηβ
κιτρινα φυλα πολλά του φθινοπούρου στεκουν εδώ με τη μορφή αραχνιασμένου πληροφοριακού τίποτα, σαπτια φυλα κιτρινα χλωρα ξερα σαπια, κιτρινα ΤΑΜΠΣ παλαιών μου αναζητήσεψν
ρεεεεεεεεεεε

ρεεεε

ρε ελα στο τώρα σου ρεσυ νόημα της στιγμής –
διέγραψε ρε τον πανικ΄΄ολων ττωνν ΤΑΜΠΣ απο το παρασκήνιο σου το ιντερνετικο τ-τι τον κρατάς
πέτα στο βυθό του χάους όλα αυτά τα θα τα δω αργότεραα που σε εγκλοβίζουν
κάνε το αποφασιστικό βήμα.
κλόουζ γουίντοου στο κροουμ. ναιναι ναι
παραθυράκι ναι,,
το ξερω κρόομ παιδί μου ευχαριστώ,
αηαμ αμπάου του κλοσου 2114 ΤΑΜΠΣ παλαιών μου αναζητήσων και περιπλανήσεων
ναι ναι μπαη μπαή
κλόουζ

ααααααχχχχχ
ανάσα παίρνει του παρελθόντος η ηλεκτρονική συμφόρησις στη λίστα του ηλεκτρονικού σου ΘΑ
αχ – Νew window – New Life
κοίτα, κοιτα απλωμένη παραλία , η αμουδια πάνω απο την ασπρη θαλασσα των πιξελ

( εκει που ο παντοκράτωρεας του κυβερνοχώρου κάνειγνωστή την ύπαρξη του με μια μπάρα. οπτική κραυγή τι κραυγή γκουγκλ)

ρούφα την αναζητηση μου της οθόνης σχισμή και βάλεμε στου οργανομένου νο΄΄ηματος το πιξελικό κυβερνο΄χώρο
ξεβρασε με στην παραλία έκεί που το κ΄΄υμαα της αναζητήσης συναντάει το απομακρυσμένο νησάκι της πληρπφορίας
κοιτα, κοιτα απλωμένη παραλία,΄η αμμουδι΄΄α των πιξελ ΄πάνω απο την άσπρη θάλασσα του παντροκρατωρέα, εκεί
κοίτ απλωμένη παραλία κενη να πάω να καρφώσω ΤΑΜΠΣ ΕΓΩ ένα εκατομμύριο ΟΜΠΡΕΛΕΣ
να τρυπήσω το δομημένο νόημα του ιντερνετικού συνεχους με πινεζακια σε πινακακι
THINGSTODO
καρφίτσες ηλεκτρονικές στον πιξελικό σου ορίζοντα
σημερα θα θελα νακοιμηθω μολα τα πλήκτρα μαγκαλιά
νακουσω ναμου λεν τα μυστικά τους σαν ανεβοκατεβαίνουνεπάντα στον ακξονα των ψ
ακουν τα μυστικά ψιτ απο την τριβ΄΄η των δακ΄τύλων του πληκτρολογητη  με το πλαστικό κράσπεδο
τρώνε τα νιουτον του αυθόρμητου σα πολυχρωμία της ποιεσης
υπαρχουν εκει ετοιμα να ποδεχτουν τις διαταγες του πληκτρολογητη
θέλω να μ’αθωω τα μυστικά των δακτύλων μου

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΣΥΜΠΙΕΣΜΕΝΟ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ
ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΜΟΝΟΜΙΑΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

ΣΟΥ ΠΑ ΕΧΩ ΧΡΑΨΕΙ 40 ΣΕΛΊΔΕΣ ΠΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ
ΡΩΤΑΣ ΜΑ ΚΑΛΑ ΤΙ
ΜΑΚΑΛΑΤΙ  ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΤΙ
ΕΓΩ ΓΡΑΦΩ ΕΓΩ ΖΩ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ
ΘΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΑΡΓΟΤΕΡ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΛΕΕΙ