2 Ιουνίου 2016

ξπναω πάλυ βουτηγμ΄΄ενός στη γιορτή των αληθινών σκέψεων
χαρά πάλι γιατι μπλεκω ασνειδητους στιχους στη γιορτη της ενυπνιας φαντασίας
η Βραζιλία πανηγυριζει αποκάτω μου δεν εχω καταλαβει γιατι μιλάει δυνατά στοτηλεφωνο μ
αμαυτη τη βραζιλιάνικη τονικότητα λες και ακούς τα πιο απαλα τα πιο ρυθμικά κύματα του κόσμου
πετάγομαι με πεισμα σαν αντιδραση στην επανεξ΄ταση του “θα κοιμηθώ”
μια σκεψη με τη μορφή πρότασης ολοκληρωμένης έχει κάτσει στην πρώτη θέση της εκγκεφαλικής μου έκφρασης ΄΄εχει πάρει χαρτακι και περιμένει
φοβάμαι μη μου φυγει, εχω κι άλλες στη σειρα να περιμενουν
βουτάω τον υπολγιστη
κοιμηθηκα μαζί του (όχι συναισθηματικη αγκαλια με τα κομβια, ΄όχι) τον πήρα εκεί που
τα αγαπητικά μορια του δυνατου ιντερνετ
τα σηματα τα ενισχυμένα της διαδυκτιακής συνδεσμολογίας
είναι πιο έντονα
στο κρεβάτι μου κοντά. παρα δω πάνω που μια τώρα – στον 2ο όροφο – στην ταρατσούλα, στα θεωρία πλησίον της συνείδησης
κεκεί , λοιπόν, κοντά στου ρουτερ το πιο εντονο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο
κάνω να πιάσω το πιτσί
αυτό αυτό ταγαπημένο μου, ο ερωτικος μου σύντροφος τωων τελευταίων ημερών
πάνταναζητουσα μια υπαρξη πολλά πνευματική
και τώρα βρήκααμιλητη κι αγέλαστη τη συντροφιά του πλητρολογητή
τη χαρά του κεφάτου μηνύματος
που καταγ΄ραφηκε στη μορφολογάι του καταλάθως
τη βεήκα τη συντροφιά μου και μσε αποδέχεται πλήρως
είναι μάλλον η μόννη υπαρξη που δε βγάζει μηλιά
η μάλλον όχι όοχι
είναι η μόνη υπαρξη που με αφήνει με τόση ευγένεια να βγάζω τον πραγματικό μου εαυτο να μαποδέχεται

γουλια χτεσινου καφε
διακόπτει τη ροή της γεύσης στου στόματός μου την κοιλότητα
θα θανατώθηκαν πολλες ποιητικές ενώσεις χτες το βράδυ εδώ χάμου
στον χώρο αναμονής για τον εγκέφαλο – ναι
αράζουνε κει δα πριν βγουν – μερικές νομίζουν ότι θα συναντήσουν την ελευθερία της ελεύθερς εκφρασης από τον δρόμο του στώματος
δεν  ξέρουν οικαημένες
τι καημένες πραγματικά (προτάσεις κολλημένων φωνογραμμάτων, κειναι διχως κενά, κεινται στον πνευματικό σύελο της
διανοητικής υπνωσης)

γεύση αίματος στο στόμα
μυρωδιά χαμένης πνευματικής μαχης – παιθάνανε γαμώτο τοσες ελευθερες φανταστικές εκφράσεις χτες το βράδυ
ντεμν
του ονείρου οι ψίθυροι είχαν καταγραφεί απτο αόρατο μελάνη της ποιητικής μου διάθεσης που έκανε νυχτοφρουρα
εντώπισε εκει δα απτις πλαγιες του κασιδιάρη να κατεβαίνουν με πυρσους 2-3 μια χουφτα λέξεςι ενωμένες
τις εβαλε εκει ταν διπλα διπλα λέξεις στην αναμονή
και ξυπνησε και δεν υπηρχε τιποτα
ουτ αυτές
μον αίμα καθισμένο σε σταγωνίδια πιθανότητας στου εγκεφάλου το μπορεί το
γευστικό
γευση αίματος στη γλώσσα μου μπορεί και να ταν
τώρα είναι καφεες χτεισνος  (παυση)
γουλιά
τώρα είναι καφές χτεσινός σήμερα
δίπλα από κοκκους άλλου καφε παρατημ΄΄ενους στη γνωία ωωωωωω τι θυ΄μήθηκα?! ΤΟν λόγο που υπάρχουνε οι κοκκοι εδώ παρατημένοι
βάνω έναν ανοιχτόχομο στο στόμα μου και μασουλάω, η πικρίλα συνοφρυωνει τα χείλια μου και τα δόντια ένα ένα ψθιρυζουν τα γράμματα για να εκφροαστεί η απόφαση για την αξαφνη αυθόρμητη
κατάποση , μα πρώτη το μασούλημα, ΜΑΛΑΚΙΑ, ο κοκκος ξεραμενος, όλη νυχτα εδώ παρατημένος , ο κοκκος ξεχασμένος
εμαλακωσε ο καμένος. και δεν είναι να όπως εχτές που τον εβουτηξα μεσαπτο αεροστεγές κλειστό του θεση
απότομη διακοπη της ροης της εμπνευσης

αναζητώ νερο στου χεριου μου τον ορίζοντα, δε θέλω να κουνήσω να ρουπι διάφανο (σκαει η ρουφηξιά της ανάμνησης σε φουσκα και λέει παρα πολύ γρήγορα τα παρακάτω
νερο νερό ποσ έχει?
ναιρό ναι ποσ’ έχ ? ναρούπι
ναι
σε τσιγγινο ποτήρι – με περιμενει απτα χτες μαζι με τον καφέ
΄λυτρωτική γουλιά εξαφανίζει ταπομεινάρια της κακης προηγουεμενης μου απόφασης μπαινει το τσίγκινο κυμα του χτεσινου νερου
κι αυτή η γευση του η επίσης τοσο σπαστική , ητσιγγινη
παρασέρνει όλα τα κάπα που χανε μεινει διάσπαρτα στο στομα μου από πριν
και τα πηγαίνει κάτω
κ κ κ βλέπω να παερνουν πηγαίνοντας στην τρυπα στου στοματος μου τη μπανιέρα
και κει που μμπαινουν στο στροβιλισμό του προ καθ΄΄οδου χαους, στριφογυριστικό υδατινο, με τρυπα στη μεση αερινη
εκει ακούω δυο Ο, Ου, καπως φωνάζουν χανουνται στην ηχω του ότι έχει απομεινει από τους κΟκκΟυς

ντεμντ αθορυβο
ξυσιμο κεφαλης
κολωμεριών συμπίεση
απόφαση της στιγμής χτυπάει το κουδουνάκι του ηλεκτρονικοπραγματικου μου γραφείου
χαίσημω?
ή και όχι
αναμένω να δω την εξέλιξη του θέλω του στομαχιού μου αναμοχλεύωντας διανοητικώς κάποιες κραυγες σιωπηλες υποκοφες αρχες
ναι σιγανές στην ευρύτερη περιοχή της κηλείας. τι να σημαίνουν?
ξυσιμο γεννείαδας απόφαση
όχι μορε κομπλεκ πιο χαίσημω και αηδίες
δω είμαστε γερμενοι επί του ανακλλιντρου τιποτα δε θα διακόψει την πορεία μας αν πρώτα δεν του δώσει αδεια η εμπνευση
εγώ τώρα εδώ σ1 χoρό ερωτικής έξαρσης αυθόρμητο
πατάω τα πλήκτα με τον ΣΩΣΤΟΝ  αυθόρμητο βηματισμό του ασυνείδητου
παπ παω τικ σπεης κάνεει η σκέψη μου χορεύοντας τα βήματα του μεσα μου
χαίσημω
τ΄΄ωρα πιο δυνατα σα να χτυπα την πόρτα με το χέρι ένα ένα τα γράμματα από την αρχή
το χ μου μπλέκει κόμπο στο στομαΧ
δεθα ξαναμιλησει η σκέψη αν πρώτα δεν εκφραστώ έγώ, λέει και μου χει κλείισει τα Χειλια μ1 Χ
Χχχχχαίσημω φωνάζει δυνατά κουδούνι το δεξί μάγουλό μου υψωνεται κ το μάτι μου κλείνει στων κολωμεριών τη συμπίεση
όχι
θα μεινω εδώ
λόγο παίρνει το αι όλομαζί τώρα εκνευριστικά και με σουβλιά στομαχική ανοίγει την πόρτα του κάτω κόσμου

της ανθρώπινης πραμγματικότητας εεεεεεεε
εκει που όλα ταμυρμηγκακια οτυ χόσετλ κυκλωφορουνε ψαχνωντας το φαί τους
πρεπει να περάσω τη στριφογυριστεί σκαλίτσα
και να χωθώ σε μία τουαλέτα
(ναι μάλλον σαυτη θα πάω την ευρύχορη την πρώτη δεξιά ιδιωτική , να γυμωνωθω να παίξω το παιχνίδι αυτό της ηδονής το καινουριο
που ανακάλυψα ταξιδεύοντας
χαίζο ελλεύθερος
παω
σεηβ κεισιμοθόνης

(ειπιστροφη στον υπολογιστή, ΕΚΕΙ που είχα αφήσει το ν(ο)ημα της σκέΠΙΣΙσς μου)
σηκώνομαι από του ανακλίντρου μου τις γωνίες και κάνω το πρώτο βήμα, μα πρωτα
γουλιά καφέ να ενισχύσω το ε΄ρχόμενο. είσοδος στο χωροχρονικό τούνελ που με παιρναέι  από το Α στο Β επίπεδο,
στριφογευριστή σκαλίτσα μου, αφήνει τα δ κι εμποδίζει τα Δ
την παίρνω
είμαι Ο γεμάτο τώρα, ΄σαν άλλο ο γεματο, μα είμαι κεφαλαίο, λέω γω τώρα σε αντιστοιχία με τη … Δ εξαμενή
λοιπόν κυλάω κάτω
και κάπου κει στην μέση στων χοροπηδηχτών τη χαρά, του στομαχιου η διακεκομένη αέρινη εκφραση
σημαίνειναι κοντα
κοιτω χαμέ και βλέπω δύο, αγνώστου προελεύσεως αυγά .μικρά πρασινωπά και ασπρα τι να αυτά? τα πλαισιωνει μια κουβέντα 2 σωμάτων γυναικείων, αδιαφορων, αδιαφορω΄
και δίπλα ενας μεηντ ιν αμερικα αυτος , τον ξέρω , ιν δε στεητς
ο στροβιλισμος της σκάλας φέρνει το περασμα μου διπλα του και τον βλέπω καθαρώ που σκρολάρει στο αηπαντ του, έτσι με
την ταχύτητα που του πρέπ η εθνικότητά του – βγάζει κραυγές η οθόνη, ηχητικές τώρα σφαδάζει, κάθως αυτός τη μαστιγώνει με το δάχτυλό του
πιο γρήγορα πιο γρήγορα, τα σημεία της οθόνης που συμπιέζονται με όλο και μεγαλυτερη πιεση και ταχύτητα κραυγάζουνε στον επεξεργαστή και βγάζουν τσιριχτές φωνές
σαν αυτές που κάνει η σόλα αθλητικου παπουτσιού στο παρκέ. κουνήσου ρε παλιοχοντράδι αργοκινητο επεξεργαστικό
κουνησου μην κολλάς μας εχει αποτρελάνει αυτός εδώ από τα στεητς, κούνα
κούνα τη μνήνη μοου μέσα τη Ραμ κουνα, θα το πιει όλο το ρημα΄δι το ποτάμι του φεησμποκ αυτός μονοκοπανιά,
τον προσπερνω, αδιάφορο, τιμη του περιπιοιησε η γραφή μου – η εκταση δεν ΄΄ηταν ΄σοη της σημασίας που του έδωσα, προσπερνώ
και κει που βρίσκομαι στο σημείο της επιλογής ΤΥΧΑΙΑ κάνει το μέσα μου αυτό που είχα προαποφασίσει και δω ειχα καταθέσει
κοβω δεξία, τσεκάρω κρεβάτια όλα στρωμένα, άδειο, ναι, κερδίσαμε το μπανιο το διακριτικό, στη μαχη της ηρεμης εκφρασης του σωματος, κερδίσαμε
μπαινω
κλεινω κλειδώνω
πάντα κλειδώνω. θελω να τη ζήσω αυτή τη στιγμή τελείως μόνος, πάντα ήθελα, νααισθάνομαι καλά. δικος μου ο χωρος
ξεγυμνώνομαι
ταβγαζω τακατεβάζω τα πετάω ρουχα όλα κατω πάνω γυμνος τελειως τσιτσίδι στο κρυο πλακακι που τώρα όμως χαιδεύει την πατουσα μου
για να χαρώ ολόκληρος χωρις επιρροές και άλλες παρεμβάσεις την ολοκλήρωση εν΄΄ς ωραίου χαισήματως
οι σκέψεις με πολιορκουν μονο σε στιχους μπαμ μπου μπιπ μια μουσική περίεργη
πανεμορφη μα φέρει πάντα και την πικρίλα της λίθης
καθομαι κενό τίποτα όλα σβήνουν , ουτε ποιηση στο κεφάλι μου, συγκεντρώνομαι στη στιγμή. τι λεει το στομάχι μου
απότομη τομή στη ροη του αερα του εγκλοβισμένου από με και τη μαρμαρινη κατασκευή που με στηρίζει
άπότομη μεγάλη διακοπή
ουηηηηηη
ξαλαφρωση απότομή ναι ξαλαφρωση, δεν ήταν ξαλάφρωμα, το ξαλάφρωμα θέλει κάποια ώρα μαγω αισθάνθηκα την αποσυμπίεση στην ταχύτητα του τεμαχίου τη μεγάλη
ξαλάφρωση. τι σκέφτομαι τι σκέφτομαι μεταπαυτήν την κάθοδο της
κοιτάω δεξι α ριστερά. ιιιιιιιιιιιιιι
η πιθανότητα έκανε την εμφάνισή της με μορφή συριστικής κραυγουλας ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
κολώχαρτω?? δεν έχει δεξιά στη θέση του την προκαθορισμένα, μήτε και πάνω απ’τον νιπτ΄΄ηρα εκει συνηθως που χα δει..
σκατούλες λ΄΄εω τρομαγμένος, αποτομη στροφή της κεφαλης
μοιρόνια διακόσια αρκετά ναδω πίσω μου στέκει ενταξει κομπλεδουρα, παχυ παχύ λευκο χαρτι καθαρισμού σε τυλιξη αγαπητική ενός κυλινδρικού αχρήστου χαρτονιού
νεκει- ασφάλεια
καθώς βουτό στην πιθανότητα της περαιτέρω κατάθεσης από του στομάχους
ανεβαίνει η σκέψης και η κεφαλή εις τα ταβάνια του παροντος δωματιου
που γαλαζίζει το πλακακι όπου υπηρχε πρώτα τοιχος
μονο λευκο σημαδι της παρουσίας του υποστρώματος κάνει την εμφάνισηή του εμβληματική στο ταβάνι
λευκο ταβανάκι και στη μέση φφεγγίτης
φεγγίτης μικρός. αρκετός όμως για να περάσει το φως με τετοια ενταση που νακτινοβολει το γυρω ασπρο του ταβανιού

στην τουαλέτα, τώρα το προσέχω, μου σκάει το ποπκορν στον νου πρώτη φορα
στην τουαλέτα, μόνος, κλειδωμένος και γυμνός, όχι καθήμενος, μα ορθός, στο λεω σας το λέω το χαρκετες φορές καλα 2-3 μα ναι ,, το είχα
στην τουαλέτα ερωτικά τον είδα τον θεό. μια -2 φορές στο κοντινό μου παρελθόν. και έκανα μια κίνηση πρωτόγνωρη. μια κίνηση από μέσα
ΣΗΚΩΣΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΨΗΛΑ στην τουαλέτα ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ. γυμνός και νοιώθοντας τη ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΧΕΑ ΝΑ ΒΑΡΑΙΝΕΙ
ΑΔΗΡΙΤΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ. ΣΗΚΩΣΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΨΗΛΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΚΕΡΑΙΩΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ. ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. ΠΡΟς ΑΥΤΟςΝ. ΕΝΑΣ ΠΡΟς 1

και φυγα.
ξανα στο σήμερα.
καζανακι σκουπίζομαι τελετουργικά και πάλι.. το έχω εξελίξει το θέμα. ελπίζω οι πενηντάρηδες του κόσμου τούτου να κάνουν αλλαγές ακόμα και σαυτό
καποια βελτίωσις μικρή πάντα θα υ΄πάρχει πθιανή σαυτη τη σκοτεινή μεριά κολωμεριά της καθημερινότητάς μας
που δε νομίζω τα μυστικά της λειτουργίας της να βγαίνουν και πολύ προς τα έξω
μονο φιντμπακ του χαρτιου η εικόνα, η λειτουργία μας και της εγρήγορσης μας η σκέψη
ρε μήπωωως.. λέωγω μήπως

καφές
όλη η πουδρα έχει κάτσει στον πυθμενα και τη βλέπεεις
μα άλλο τόσο μου τη δίνει να χει μέσα το ποτήρι μου ασημικό
πηρουνομαχαιρο ή ξέρω γω. μακρόστενο αναδευτηρικό
μεκνευρίζει. θελω την κούπα μου στον χώρο υποδοχης καθάρια
να μπει το στόμαμου αποπου θ΄΄ελει χωρίς νασχοληθεί ε καλαμάκια, πλαστικά , ασημικά, ή ότινάναι
‘           2η αναγνωση. αγάλλομαι από τον στιχων τη ροη και πιάνω καφεινη σε κουπα αποθηκευμενη σε υγρο καφε
και βλέπω κιτρινομαυρη παρουσιτσα να μου λεει όχι οσο πιο ενοχλητικά γίνεται. σφηγκα ντεμν

τετρασδι- άστατη πόεση
και γω για άλλη μια φορά θα προφητεύσω την ομορφιά και την ένταση της ένωσης των 2 διαστάσεων με την τρίτη, προσοχή τρίτη και όχι Τετάρτη διάσταση. αυτό ειν το ολο
των περιστεριών το δυνατό καθόλικό πεταγματιναγμα έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του σήμερα στον ουρανό των φτερωτών λογισμων μου
που τρέχει ο δρομέας από την αρχή της σήμερων να καταγράψει – ναι – τινάξανε μολις τα περιστερια φφρρουαδο78εαυέαοπκεσδ

ναι ελεγα, τεταρρδιαστση πίοιησ όη
ναι έλεγα. τεταρδι, όχι .. τετρασδι-άστατη πόεση
δε θα γράψω τώρα. όχι όχι
θα πω όμως και για να πω πιο σοβαρα, πιο  μεγαλόστομα
θα προφητέψω την έγερση της ποίσης από το δυσδι-αστατο συνεχές του μήκους και του πλάτους
θα προφητέψω την έγρση της ποίισης στον χώρο του χoρού , στις 3 διαστάσεις
μηκος πλατος υψος Ανθρωπος
μου ξεφυγε το τελευταίο δεν ξέρω
το λοιπόν, καθαριζω φωνή καφε γουλια
η τρισδι-άστατη ποίιση
θα φέρει στο χορό των γραμμάτων τη μουσική των τόνων
θα φέρει στη θολούρα των γραμμών το ζουμ ιν το καθαρόν των στοιχείων των γραμμάτων
θα φέρει το ζωντάνεμα του παντρέματος δυο γραμμικών σημειων
σε φωνή
και θακουστει το ρέψιμο του ασυνειδήτου
το καταλάθως
στην ομήφυρη των επισήμων γραμμάτων
όλα καλοφορεμένα λέξεις

γραβάτα, ξούρα, γυαλάδα, τσεκ φινιστρίνι, ζάρα καμιά τελειότις
η πρωσοποποίησις της ορθογραφίας
μπράβο στα παιδιά.

ραίψιμω
σορρυ αγόρια, μα ήταν καταλάθως
έτσι μου βγήκε όπως βγαίνει καταλάθως η πίεση της διπλανης της νότας λίγο, της λανθασμένης,, με το δαχτυλο, στη μανία της μουσικής συνέχησης της αρμονίας
ψιχαλητό καταλάθως στο άκουσμα λίγοταν λίγο στο ακουσμα της διπλανης της νότας λιγο
σεις ξέρετε από πιανο και μαθήματα γαλλικών έτσι δεν είναι, και τα μιλάτε και τα γαλλικά ναι ναι
ασφαλώς ορθογραφημένα

Αρχιδάκι, παλιοπουτάνα, μαλάκας, αρχίδιον

σας η σωστή ορθογραφία των γαλλικών. μη χε. υποκριτές

εγώ κλανω ραιψίματα στις συγκεντρώσεις του καθωσπρέπει σμου σας
παρένα
να

ΗΠΟΚΡΗΤΟΙΣ
μη γίνω μανΑ πό μένα μακριά το κράτα/

στατικός. χέρια ενώνονται
τι έλεγα (σκρινσοτ) τι έλεγα

τρισδοιάσταση ποίηση γεννήθηκε με την αρμονία του λάθους συγκερασμένη
τρισδιάστατη ποίηση γεννήθηκε και το μέο το μέσο παρέα μπήκε και χώθηκε
στον ήχο.
τρισδοιάστατη ποίηση το συλλογιέσαι. δεν αντέχχω δεν κρατιέμαι το πάω τώρα φωνητικώς

diavazo όχι δε μαρέσει δε μαρέσει
επιστρέφουν οι σκέψεις που μιλάνε τη γλώσσα της εργασίας με βαριά φωνή και λένε
τελειωσε ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΟΥΝΗ
θλίβομαι στην επιτακτικότητα της διακοπ΄΄ης
σουφρώνων τα φρύδια και συνοφριώνω τα χείλη στην πθιθανότητα της διακοπητς της συνεχους ροής του λ΄γου.
ντεμν
κλικ.
να
.έτσι

δε θελω να διακοπεί του χωροχρόνου τούνελ και ωπη, που έβλεπα τον εαυτό μου να περνάαπο μέσα μου ως λέξεις πατημένες. η μαλλον ως λεξεις που πατούνται μ
εσα μου έβλεπα από την οπη των χωροχρόνο των αισθημάτων να περνάει μέσα μου
στην αττασθαλεία της μορφολιγίας, έβλεπα τη διάθεσή μου
και τώρα τι διακοπήηηηηηηηηη
αναγκαστική. γαμώτο.
πάω να πάροτι ορεο μαπενειναν αποχτες σεηβ

κατεβάινω ψάχνω στην κουζίνα τα ορεο μου
μασουλάω τώρα.

βα
αγνωστα πρόσωπα, ένα δύο τρία, πότε ήρθαν και που ναι η
αλεμάνα και πού ναι η άλλη αλεμάνα
ρε πόσες μήρες είμαι εκει – εδώ τώρα- κλεισμένος ρε κει πάνω
τι γίνεται δω κάτω ουτε που εχώ ιδεα
2 όρεο ακόμα στη σακουλα. όχι μπισκοτάκια ρε, τι είμαι ερασιτέχνης,. 2 σακουλάκια των τεσσάρων λέμε . μείναν
πού πήγαν οι προηγούμενη ποτήρθαν οι επόμενοι ρεεε
δε μαπασχολεί. βάζω το πρώτο ώρεό μου στο στόμα. ξεχνιέμαι στα σοκολατικά κύματα. η σκέψις εχάθη
κα΄φές
λοιπόν και πάλι να – “ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ”
το πε ο πληκτρολογητής μα δεν ήταν δη φωνή του/,α υτος θα έλεγε (κλείνω μ΄΄ατια πατώ π΄ληκτρα)
ΤΕΛΕΊΩΣΕ ΤΗΝ εΡΓΑΣΊΑ
(΄έκλεισα μάτια για να δώσω της αλήθειας μου τον τόνο και να εξερευνήσω την επιτακτικότητα του αιτήματος”
ναι. πρέπει να τελειώσω την εργασία.

γουιντοουζ – γουόρντ – μπισκότο
όπεν – εργασία_τελικό.docx – μπισκότο
χα- χαχα – εδώ γελούν μαζί μου υπόγεια
όλες οι φωνές από του μέλλοντος τις αναγνώσεις
γελάνε όλες μαζί ειρωνικά στη θέα του “εργασία_τελικό”
“τελικό”
χαχαχαχαχα
πόσα τελικά_τελικών_ωτελικά τελικά θα υπάρξουν
πόσα καινούρια καινούριων καινά θα ξαναγεννηθούν για να γραφτουν απ’τηην αρχήν

ΤτΕΛΕΊΩΣΕ ΤΗΝΕΡΓΑΣΊΑ
ναι ναι
ναι

\
βαημπερ τώρα – μιλάω με τον Γιώργο “μιλαώ”
εργασια θα φύγει – συνεντευξη θα φύγει
θαπελευθερωθώ να συγκεντρωθώ στον ποηματων την εντασιωηεςεξλωησδωιοεςη
ασδκ * (ανάσα δυνατή, πλήκτρων άταρη πίοιεση, κλείσιμο ματιών και στροφή της κεφαλής στο οπλάι, μία κίνηση απότομη που ρουφάει τη στιγμή από τη μυτη σα να ταν κοκα

αυτή τώρα πάνω είν η μορ΄φή, γιατί έκανα το κείμενο μου κοπιπεηστ απ’αλλου. είχε κολλησει η εφαρμογή κι έπρεπε να γραψω αλλου τα λόγια μου. δεν άντεχα να περιμένω στων συνειρμών την υδατι΄νη πίεση το υδροηλεκτρονικό φράγμα του λόγου μου έπρεπε να ξεχειλήσει. Ένα έγγραφο του Γουορντ βρέθηκε μπροστ΄΄α και έτσι οι λέξεις μου ξεράστηκαν και πήρανε για πάντα μαζί τους ως κληρονομιά το φορμάτ που τους αναλογούσε.  το είδα κατά την επιστροφή στην εφαρμογή. να το πανω. το άλλο φορματ. έκανα copy – paste από το Word

και τα ξαναδιάβασα τώρα και είπα ΦΤΟΥ και ψιχάλες μαζεμένες σα στιγμιώτυπο μετά την έκρηξη πλανήτη ή καρπουζιού

έκαναν την εμφάνισή τους στην οθόνη, και καμπυλώνεται τώρα όπου υπάρχει κηλίδα, όχι μόνο του υγρού η εξωτερική στοιβάδα.

καμπυλώνεται και η χρωματική εκφραση των πίξελ, ως χρώμα διαφορετικό. καμπηλώνεται στην ολοχρωματική μικροουρανοτοξική παρουσία το αίσθημα του πίξελ όπως βγήκε καταλάθως από μέσα μου σε λέξεις γράμματα και σε φτυσιάς ψυχηλιές.

νάτο .

(φτυσε αν τολμας)

και μαζεύω το σάλιο μου για να το φτύσω και να δω αυτό που περίγράφω από μνήμης

των πιτσιλιων η παρουσία στην οθόνη , ναδω αν ειν όπως το λεω αληθινα ρεαλιστικό

μαζεύω σ΄΄αλιο και τελευταια στιγμή το ρουφάω πίσω. και το μαζεύω συναισθανόμενος την παρουσία τρίτων στον χόρο

νταεμν

δεν είμαι μόνος μου εδώ στης ταρατσούλας τη θέση. εδώ και πόση ώρα

χτες πάλι το θυμάμαι, θάμουνα,, 3 -4 ώρες τελείως συγκεντρωμένος το βράδυ στην οθόνη. ματια καρφωμέναδιακοπα εστιασμένα σε αυτό το ηλεκτρονικό παραλληλόγραμμο.

και υπήρχαν μορφές κινούμενες και ομιλητικές στου υποβάθρου μου το στερέωμα. μα δεν χαμπάριασα ψυχή – μορφές θολωμένες κινουυμενες και ομήλιτικες

βάζανε το υπόστρωμα το διάφανο στης καταγραφής μου την ένταση. αποεστιασμένες μορφές. μιλάγανε στην οθόνη διεμού – Ψι Χι

δεν έχει πάει 12κόμα κι εγω σκρολάρω πανω και γιολάρω με τη διανοητική παραγωγή μου τσουλιθριζώμενος.

γουστάρω κι ο ενθουσιασμός σπρώχνει το είναι μου σε άλλη θέση

αυτή η απότομη μετατόπιση των μορίων του αέρα στα διανοητικά τούνελ του χωροχρονικού συνεχούς

ναι αυτή η απότομη μετατόπιση του είναι μου από του ενθουσιασμου,,

στρέφει το μέσα μου αυτοτελές, το σώμα σε απόγνωση εσωτερική ασυνείδητη, πρέπει να

ακολουθήσει τη ροή της δια-στατικής μου ενότητας και να κουνηθεί

ντάεμν

σκάει στον εγκέφαλο από πολύ κοντά

από του σβέρκου τη συνθλιπτική θεσιά στο χώρο. τοίχος, σωμα, στρώμα,περι ορισμός ΝΑΙ ΣΚΑΕΙ ΝΤΕΜΝ

σβέρκος ενοχλημένος ΞΑΦΝΙΚΑ στέλνει σήματα στο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟ εγκεφαλικό Διοικητήριο, στο Δ του Α της Αρχής.

ΤζΑφ ηλεκτρικό ηλεκτρονικό ΜΑ ΥΠΟΚΩΦΟ γίνεται ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΤΟ ΔΕΞΙ ΛΥΓΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΙ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΔΕΞΙΑ

και οεγκέφαλος μου σκέφτηκε πώς θάτανε καλή ιδέα λέει να

να μετακίνηθεί το σώμα λίγο, σε άλλη θέση να βρεθεί, να “ΞΕΠΙΑΣΤΕΊ”

ακούγεται μία φωνή από το 2ο πάτωμα του εγκεφάλου, απ’τη συνείδηση  ΑΚΟΥΩ ΣΗΚΟΣΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΕΣΕ ΤΟΥς ΠΙΣΩ ΝΑ ΑΠΟΣΥΜΦΩΡΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ

Απεκεί λοιπόν, από το 3ο οροφάκι της συνείδησης, αυτό του λόγου ΠΑΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΙΣΩ – ΚΥΛΩ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΠΙΣΩ – ΑΚΟΥΜΠΑΩ ΕΚΕΙ

εκει εκει, από το 6ο οροφταράκι της συνείδησης, αυτό του προφορικού λόγου, ΤΟ ΜΑΖΕΥΩ

στην τρίτη τη γωνιίτσα, του μεταφορικού λόγου, απεκει

ακούγεται να ασθενικά ένα να

“ΞΠΙΑΣΤΕΙ”

τ’ακούει ο εγκέφαλος ξεκάθαρα ναι, ερχόταν άλλωστε από δίπλα η φωνη, τακούει

ναα ξεπιαστεί, και τοτε αρχίζει το μπιλιάρδο στον κόσμο των εεννοιών και η μπίλια του λ΄΄ογου που σε λίγο θα πάρει τη μορφή του έργου του πραγματικού, αρχχιζει και κινάει δω και κει

και πάει και τσουγκράει το “ΠΙΑΣΤΗΚΑ” , το “ΑΑΑ” το “ΗΗΗ” του ψεύτικου κόσμου των αισθήσεων και άλλα που ήταν όμως πιο πραγματικά , να το “ΑΛΛΑΞΕΘΕΣΗ”, το “ΚΟΥΝΗΣΟΥ”. το λαμπάκι της κατάστασης αναβοσβήνει ά-λλα-γη και έχει  πια αντιληφθεί ξεκάθαρα το σώμα πώς πρέπει τη ροή του να αλλάξει
ΝΑ ΤΗ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΤΑΞΗ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ

και κινείται το σώμα μου ως απάντηση στο σερβίς του ενθουσιασμού

 

ΚΑΠΟΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΠΕΞΗ

ΠΟΠΑΓΙΑΝ

ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ

ΓΡΑΦΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ

ΑΣΤΡΑΠΗ – ΕΣΚΑΣΕ ΝΤΕΜИ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΟ

ΔΙΑΚΟΠΗΚΕ Η ΡΟΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΝΟΥ

ΤΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ?

ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΣΟ ΤΕΛΕΙΑ ΤΙ

ΤΙΙΙΙ ΤΙ ΦΑΜΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

ΠΑΩ ΠΑΝΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ

ΟΤΙ ΜΠΗΚΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΡΙΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΓΑΜΩ

ΑΛΑ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΗΣΕ ΤΟ ΣΚΡΟΛ ΑΠ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΑΥΤΟ ΑΝ ΑΙ

ΑΝ ΝΑΙ

ΝΑΙ!

ΘΥΜΗΘΗΚΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΟΤΙ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΠΟΛΛΆ ΚΑΙ ΜΑΡΕΣΑΝΕ ΠΟΛΥ ΤΑ ΕΒΛΕΠΑ ΖΟΥΜΕΡΑ ΟΤΑΝ ΣΤΑΖΑΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΩΝ ΔΑΧΤΥΛΩΝ ΜΟΥ ΣΤΟ ΒΑΖΑΚΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΑ

ΞΕΡΩ ΤΗΝ ΠΟΙΌΗΤΗΤΑ ΤΟΥ ς  (ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΝΤΕΡ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑ ΠΑΝΩ ΕΓΙΝΕ ΣΑ ΝΑ ΤΙΝΆΧΤΙΚΕ ΤΟ ΑΣΥΝΗΣΕΙΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΊΕ ΝΕΣΑ ΑΠΌ ΤΟ ΣΩΜα ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΔΑΧΤΥΛΟΥ

“ΕΝΤΕΡ, ΕΔΩ”, “ΤΩΡΑ”
ΤΑΑΚ ΚΑΤΑΛΑΘΩΣ

ΙΣΤΟ ΒΑΖΑΚΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΑ
ΣΤΑΦΥΛΙ ΓΙΑΓΙΑΣ ΑΣΤΟ

ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ

ΓΡΑΦΩ ΔΗΛΑΔΉ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ

ΓΡΑΦΩ ΠΟΛΥ ΔΕ Ν ΞΕΡΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΓΩ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. ΧΑΟΣ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΕΓΩ ΓΡΑΦΩ. ΕΓΩ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ ΓΥΡΩ ΓΡΑ ΚΑΙ ΦΩ..

ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΟΥ. ΕΓΏ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΈΝΟς ΕΡΩΤΙΚΆ ΣΤΗΝΟΘΟΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ

ΕΓΩ ΑΝΟΙΓΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΟΙΝΑ ΚΟΜΒΙΑ

ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΘΟΛΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ ΟΜΙΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΙΝΟΥΝ ΛΕΝ ΚΑΠΝΙΣΟΥΝ ΤΣΙΓΡΑΡΙΖΟΥΝ ΣΤΗ ΜΥΤΗ ΜΟΥ

ΑΝΑΖΗΤΑΝΕ ΙΝΓΚΛΙΣ ΓΙΑ ΝΑΝΑΙ ΠΙΟ ΑΝΕΤΑ. ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΙΣ ΤΟ ΜΑΣΤΥΓΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΤΥΜΑΤΟΣ Η ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΕΔΦΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΟΥ

ΝΑ ΤΗ ΠΑΡΤΗ ΤΗΝ. ΕΤΟΙΜΗΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΚΟΒΩ ΓΙΑ 3Η ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ. ΒΑΛΤΕ ΤΗΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΣΕ ΠΡΟΤΑΣΗ. ΤΙΣ ΠΗΡΑΜΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΑΠ΄ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΠΟΙΕΤΉ

ΕΒΓΑΙΝΕ ΈΝΑ ΈΝΑ ΧΕΡΑΚΙ ΛΟΓΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΔΙΝΕ ΚΙ ΑΠΟ ΜΟΙΑ. ΝΑ ΤΕΣ.
συγκέντρωσις   το  μαστύγιο  του  αποτυματος  η  γραμμη  στο  ηλεκτρονικό  έδφος  της σκέψης  μου

ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΗΣ Ε ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΒΑΛΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΜΟΥ ΣΕ ΤΑΞΗ

ναι ναι κατσε να δοουμε λοιπον, θορυβος από την τηλεόραση – επιβολή φωνητικη τον παρευρισκόμενων στη συνειδηση μου.κοκκινη λαμπα διακοπησ νοηματος -α-λλα-γη

 

 

λοιπόν έχουμε δω το

συγκέντρωσις   το  μαστύγιο  του  αποτυματος  η  γραμμη  στο  ηλεκτρονικό  έδφος  της σκέψης μου

έρχονται τα παιδάκια του ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ, γιατί αυτό΄ς είαι το γέννημα αυτης της ιστορίας, ότι είδα πόσα έχω γράψει και χάρηκα πολύ) και λένε

τι έχουμε δω Α, να , αποτυματος

λεει το Μ, μαστύγιο και μου

και το  Σ σκα με τη συγκέντρωσις και τη σκέψης

το, του, της τα λεει το Τ

-μα δεν υπάρχει Τ

αααααααααααααααααααα

κάνουνε όλα αα, με απορια

από ΄πούρθε τωρα ετουυητη η φωνη η

αναρθραρθρα είδαν οι λέξεις και σκέφτηκαν ότι είναι καλή ευκαιρια να τα ανακατα άξουν πριν προχωρήσυν στο ποιος εχει τι

το ηλεκτρονικό έδαφους της σκέψης  όχι ΄χι δε γίνεται έτσι

πρέπει να το γράψεις μια φορά κανονικά για να δουμε τις λέξεις, κυλάει κάτω η ροη της σκέψης και το ηλεκτρονικό παραληλλογραμμο της τ΄΄αξης είναι μονο τόσο- δεν μπορώ τα πάνω κάτω μπερδευομαι – λοιπόν. συγκεντρώσου και ορθογράφησε. ναι

ένωσα τώρα πώς επικοινωνήσαμε εγω μεμενα δεν, μπορώ να το πω ναι α

*εχει χασει ο Βραζιλιάνος τον αναπτηρ και με παρενοχλεο

ντοντεσταλά καντέλα

ναι εγώ μεμένα

απλώσα τα χέρια μου σα 2 φτερούγες μεγαλώσουμου πουλιού πριν πετάαξει που είναι στο έδαφος, ανοιξα τις φτερούγες μου και έπιασα με τις άκρες μου το ποτήρι του καφε το άδειο και τη φωτογραφικ΄΄η μηχανή στο πλάι. τα πιασα και ΓΕΙΩΘΗΚΑ.

μεγαλόσωμο πουλί προσγειώνεται απότομα  με την οπισθεν σε ένα διανοητικό σλοου μόσιον ΜΠΑΚ ΓΟΥΟΡΝΤΖ αυτή τη φορά.

ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΑ

έπιασα ταντικείμενα και πήρα λίγη γη να εδώ δα ΓΗ

ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑ ΣΤΟ συλλογισμό μου όλως ΄δ΄θναμη και χάρι

καθώςς το πλέει αφέθηκε και το πουλί μάζεψε τις φτερούγες του και πεταξε στον διανοητικο ουρα νου

και τεντωσα τα άκρα μου έτσι λίγο ίσα να ακουμπάνε τη φυσιολογία των πραγματων. της υλης η φιλολογία.

έτσι λίγος ηλεκτρισμός (πεταρισμαα πουλιου και κορνα)

ετσι λιγος ηλεκτρισμός από τη μικρο κινηση των αντικειμένων. σε επαφή με τον ζωνανο ανθρωπο

παιρνω την εμπνευση που χρειάζομαι ρε τουστη και επανέρχομαι στην πορεία του συλογισμου

συ λογισμου κακός εφιάλτης κυνηγητής κοιμησου

πρεπει να αρχισω να γραφω με την ορθογραφία της ψυχής μου. αυτή η ορθογραφία έει αλήθειες. αν έχεις ματια

και συνείδηση τόσο διαλεχτ΄τη που κρισαρει το

μπακΣΠΕΗΣ

αυτή η ορθογραφία μας πρέπει,. μα μου , ΄΄δεν έχει τέτοα. αυτή είναι . η τιμωρία της εκφρασης σε εηλεκτρονικη διάσταση

νατη εδώ στην παλάμη σου, στου τσατ την απαίσια μορφολογια

εκει γεννηθηκε η τιμωρία της ομορφια΄ς. και από κει αναδύθηκε η ευθυτητα των αισθημάτων

ψμη, καθαρια, νεανική και γρ΄γηορη ευκολια και ομορφια

σκατα στην εικονα τα χέζουνε οι εφηβοι με τη δημιουργικότητα που μας δυνει το παρελθόν και την ταχυτητα μπου μας δίνει το σήμερα

δακρυα γεβιούνται στο πληκτρολόγιο σε μορφή ιδρώτα τον χεριών. επικοινωνήσαμε μέσα από την ένταση των αισθημάτων ΣΠΕΗΣ φιλάκι

(όχι όχι σβηστο αυτό το φιλάκι ρε μαλακα, αδερφιστικικο πολύ, και με το σπεης και με το πληκτρολογιο? ? ναι ναι ΜΟΥΝΑΚΙΑ, ερωτικό)

 

μαστιγωωωωωωωΩΩΩωΩΩΩωΩωωωΩΩΩΩωΩΩΩΩωωωωωωμΜ

μαστύγιο

(*η φουσκα μεγαλωνει – τμπανοκρουσιες σε ένα α μικρό που μεγαλώνει και ακούγεται _ βασταει το φορτΙο, ο ξυπνακιασ)

η Γλ΄΄ωσσα της τετρασδι- άστατης πόεσης είναι πιο πικρή από τη γλώσσα ν τη ν αγγλΙΙκήν ,μου.

 

διακοπη

νταεμν

το αορατο μελάνι που εχει δακρυα υφάνει στο κουβάρι της νόηση το νημα νοημα κι η γλώσσα κρυβει τελικά διάφανες λέξεις γιατι εχει δΑΚΡΥα σε καποιασημεια του νήματος νοηματος που ήτανε πριν κουβαριααασμένο. και το δε η Ποίηση το ασπρο μελάνι τον ποιημάτων πριν από κόση μέρες περιπου τοτε (βαλε ημερομηνιια) και το δε η ΠΟΙΗΣΙΣ που το χα αυτό το διάφανο νοήμα υφάνει στην τροχιά της τελευυταίας μου α΄νάρτησης (βαλε λινκ εδώ)΄

είχα εκει τ αορατο μελάνη της συνειδησης υφάνει που βγάζει μια φωνη συνυφασμένη με την τυχαιότητα και διαδραση του μέσου.

οργασμος εγκεφαλικος πυροτεχνήματα πατουσες τεντωνένες και όλη μου υπαρξει έχει στηριχτεί στο αριστερό μέρος του σώματος του είναι μου. στο “ει”

ηηηηηη , έχω γυρει το κεφαλη μοου πολ

ηηηηηηηηηηη

΄φερτο π΄΄λαι στα ξσσσστ 0 *(δεν ήταν ό αερας ήταν το συρσιμο στον τοιχο του πίσω μέρους της κεφαλής, ανάσα κοφτη και μεγλαη θεια εμπνευση στο σωμα μου ηλεκτρισμός έντρονος από την πίσω μεριά τη μεταλική του ταμπλετικουστερεωματος. φτανει μέχρι τουν νουν μου και κανει κλικ. ελεγα. ναι. ελεγα.

είδε η Γλώσσα της ΠΟΙΗΣΗΣ ότι εχώ το παίζω εξυπνάκιας Κλώσσα της Οίησις και όταν εγώ τ

και βρήκεη ηλεκτρο λογική πλευρά της ΠΟΙΗΣΗΣ τις διάφανες λέξεις της αναρτησης μου

κονοτρολ1λκοντρολ κολντρολ1κοντρολαακολτμρολααακοντρολαΚΟΝΤΡΙΟ΄ΛΚ –

ΚΟΝΤΡΟΛΑς;Α

ΩΠ ΦΛΙΣΤΡΥΣΑ

ΚΟΝΤΡΟΛΑ

γκουχου χυγκουγου

κάνει ο πληκτρο-λογητης

(ναι ναι στην τελευταία μου ανάρτηση την ταξιδιωτική στα αγγλικά, πάτα Ctrl+A + δες με τα ίδια τα μάτια της γέννησης του διαλόγου του μέσου  με το υποκειμενο.. σε σουπερ γαματο υπερουαου σλοου μοσιον βλέπουμε στην καλυτερη των καλικοτεροτερων ευκρίνεια την ενδοεπικοινωνία της πραγματικότητας. και βλέπουμε, ναι τωρα νοιγω τα ματιαμου. ναι, βλέπουμε την ανάγκη έκφρασης περαιτέρω (στραβοκαταπινω σινιδιτοπιωντας τι θελω να πω. συλλαμβανω το νοημα καο αερας του στοματος παει συντονισμένος πίσω και κάτω – συναισθανώμςνο τι παω να πω. τι παω να πω?) την αναγκη εκφρασης περαιτέρω νοήματος μέσα από την αδυναμια του ΤΡΙΣΓ@ΜΟΙΜΑΙΝΟΥ ΤΟΥ ΓΟΥΟΡΝΤ ΠΡΕς ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΤΗς ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΟΥ ΖΟΥΛΗΣΩΝΤΑΣ ΤΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΖΟΥΠΑΕΙ. , να βαλει ένα ΚΩΛΟ ΕΝΤΕΡ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΑΝΕΙ

ΚΑΙ ΓΩ ΠΑΤΑΩ ΤΟ ΕΝΤΕΡ ΣΤΟΝ εντΙτωρα και δεν το βλεπο μετά ως κενο στο προβολικό, στο παρουσιαστικο στο άλλο κουμπάκι στο πριβιού

παταω το τρισκαταραμενω το παναθεματισμενο τοΕΝΤΕΡ ΝΑΙ ΤΟ ΕΝΤΕΡ ΤΟ ΚΕΝΟ να παει παρακάτω και δεν πάει. και το πατάω και γω θέλω το κενακι μου ατο το ασπρο να μεγαλώσει λίγο ακομα το κειμενο πο την εικόνα κει κενο λίγο ακόμα. ευχαριστώ. παρακαλώ τιποτα.

λεωθα πάρω τα χέρια με ρε και θα βουτηξωσε πηξελική μπογιά ασπρουλού κυβερνοχώρου θα τα πετάξω στο μαυρο μου πληκτρολογιο κι ασπρες κουτσουλιές των πουλιών των λόγων μου ιθα αφήσουνε ένα άσπρο στίγμα πάνω στην άσπρη οθόνημου αμου μαμουχαχαχαχαιιιιφιφφγγγγκγκκκχχχιχιιιιΙΙαΑΑΧΑΧΑΧΧΑιιιγκκκαχαχαχα μου ξέφυγε ένα τέτοιο – από την έκλπηξη της φανταστικής αυτής ιδέας. ναι αυτό θα κάνω θα κρύψω τις λέξεις μου σε απρες λέξεις πιξελικέςπουξέροουν αποασπρίλα κυβερνοχωριακή γιατι εχουνε φάει με το ζουμιν το αντίθετον. μαυρο πληκτρολόγιο, άσπρα γραμματοα. στο πληκρολογιο μου λεω πάντα εγώ προσωπικά εεεε

ε εεε ειν από μένα ρεε ρε μεην κοιτάττε τα πληκτρολόγιά σας0. ναι

θα κρυψω τις λεξεις μου και δδε θα της βρει κανεις είναι οι καταλάθως λέξεις μου που γεννήθηκαν από τη ββλάβη του μέσου μου (το εντερ) και γω καθώς το χρησιμοποιούσα για να γράφω

τελικά εξέφρασα και μια άλλη πηγή του νοήματος – ειπα και κατι άλλο – και λεω ΟΥΑΟΥ – παραπανω νοημα συμπυκνωμένο μιας υπαρξεως κεκαλλυμενο κάτω από τα άσπρα πιξελικά αναχώματα κατω από κει κρυμμενο κειμενο- υπο-κείμενο)

το ειδε αυτό η Γλώσσα Γη που είναι κλώσσα και και ξέρει που βάζουμε μερικες ταυγα ναεπωασουν (αρχαια χεελώνα στης Γης τη Γλώσσα Κλωσσά) η γλώσσα κοιταξε από κάτω από του ασπρου κυβερνοχώρου το αναθεμα και ειδα παναθεμα λέξεις πλεξεις επιλέξεις εχεις. και βλέπεις ΚΟΝΤΟΛ _Α ημερομηνια τοτε – δες δεν ξέρω, τοτε που εγινε η αναρτηση

την βρήκε αυτή την εξαρση μου την ποιετική (δηλαδή την προσθεση του νοηματος στο βιασμου του μέσω από τα εσω) *ανασα ίλου του σωματος
και ήρθε και με βρηκε

και 5 μέρες τώρα δε μαφήνει

γιατι τη σκαλισα γιατι τηνερευνησα γιατι τι μελλετησα γιατι μεμελετησα ωμελετα και χω γενήσει αυγα λεξιλογικ΄α ένα πόεμα

κι έχω εδώ στα χέερια μου κι αυγά και ομελέτα ηλεκτρονική τρισδιαστατη παντου μπλεγμένο νόημα. μα εχω σταλλο χέρι το αδέξιο εχω τ ΑυγΑ τα ωα της γλΩσσΑς κλώσσας
😉

το καταναθεματισμένο λέω δε δίνει άλλη λυστη τη βία λυση των αλυσίδωνν του λόγου θθα σπασω την ελλευθερία του λλόγου και

ποιηση δευτέρας τάξεως γέννησε η Vita

πόνεσε του Π η πατημασιά πατώντας στα διαφανα νερά της ανάρτησής μου ααααα πονος ποιηση πρωτης ταξεως

ποιςταφησε ποιος τα βαλε ετούτα δω κειμένα κείμενα κρυμένα είμαι να

να μου λένε ψιθηρους

πέρασα χτες το βράδυ ξυπώλητη με Π σαν Πελεκάνος και ακουμπησα τα διαφανα νερα της ποιησης αναμεσα από τον γραμμων τα κενα και να καινα πατανε εντερ νοηματικά εντος στην εικονα του υποκειμένου και στη σχέση του με το μέσω και το έσω – ντεαεαεαμν λέω λεμε παμε λ΄γο

κι οι ψιθυροι κιολαυτα καθυστερήσανε το π , και ακουσε η λέξης ποιησις τα κειμενα κρυμμενα μου τελικα που κατω κεινται τακουσε μηχο άλλο, καθυστερημενο

ΟΙΗΣΙΣ

ααα

πόνος βήτα ζωή γαμμα γράμμα Γλώσσα κλώσσα ποιησης κυησις οιησιςμυησης. με νοιωθςι

τεταρδοιαστατη ποεση που γεννιέται..ω.

δδευτερη τάξη του δημοτικου για μένα η Γλώσσα κλώσσα μου έφερε αυτά τα εργαλεία στην πέμπτη μέρα της δευέρα του ετου ς μηνάς 2016

τωρα μαθαίνω τα βασικά της Ποίηισης

και με τιμώρησε η Γλώσσα με τη μεγαλύτερη ευλογία – της δημηουργίας.

και δημιουργησα ότι θα΄δείτε.

ένα ζουμ στην ανάλησε της στιγμής στο Ποπαγιάν.

όλα τα μεσα του λόγγου και του λογου μαζεύτηκαν στο κάλεσμά μου για ειλικρινή αρμονική πολυδίάστατη κατάθεση.

κι εγινε στην κιβωτο του Νέω ττεττραδι-άστατη Πόεση

μου την έστειλε η Γλώσσα, να μου σκουντήξει τον ώμο

να με ρώτησα αν ειπα τίποτα,, λέει γιατί λέει

εχρησιμοπο΄΄ιησα παρανόμως τη λέξη ΑRT στο κείμενο μου φάρτ

και λέει πάρε να χεις

και κλάσσέ κλώσσησε τη Γλώσσα σου – με αυθορμητισμο και ενταση. με την αλήθεια της Ζωής

συνεπή στην ισορροπία που μυρίζει το κοινόν συμωβι΄΄ψνειν

και τώρα με τημώρησε μαυτον τον διανοητικό λόγξυγκα. και παράγω ασταματήτως σκέψεις παρεμβατικές της ομιλούσας.

τσεκ δισδιαστατο – σκρινσΟτ

τσεκ τρισδιαστατο σεηβ

εγκλοβισα της σκέψης μου τα φτερα στον τοπιικο εδώ υλισμό

κι αυτος εδώ με το λιγοστό ιντερνετ που του απομένει θα στει΄΄ει μπιτ ψιτ όλα τα μηδενικά και τις μονάδες του λογου μου. είμαι – δεν είμαι – θα στείλει σιγα σιγά στον ωκεανο το διαδυκτιακου θαλάσσιου κυβερνοχώρου της πλέξειςμ ου στην πλατφορμα εκεινη που εχω αγοράσει κάπου εκει ψηλάμεσαβαθεια χαμηλά δεν ξέρω. εκει πάντων εκει.

ΣΤΟ ΓΚΟΥΓΚΛ ΝΤΡΑΗΒ ΜΟΥ

είμαι εκει τώρα ασφάλεια στη τριασδιαστατίλα του σέηβ

εντάξει . τωρα έβαλα τη σκέψη μου την ταξιδιάρα μες στο Doulapi t Evernote . σενα κυτιο στο απέραντο ηλεκτρονικ΄΄ο ιντερνετ

τω΄ρα υπαρχω είμαι. αποθηκεύητκα. αυτος είμαι – προσοχη

αν εισαι συ τώρακάποιος , ο Α ο Β,ο Γ , οποιος θες

διαλεξε τοσα μαθαμε καινουρια

να τα βλέπουμε ναι

αν εισαι καποιο από τα γράμματα και θες να / λογοκρισια/

ο πληκτρο-λογιο

σεηβ και κατεβαινω στη γη – στον κοσμο των ανθρώπινων μυρμηγκιων ναναζητησω φαΪ 11 ωρες ειμαιδω μεξαιρεση ολημαζεμενη

gfgfh

desejo toda felicad

===sso=s para quem ta ledo i

λιγουεεεεεεεετρο από μια ωρα