το θέμα είναι ότι νοιώθω ωραία εδώ 🙂
πεινΑΩ – τρώω καρότα
Είμαι έτοιμος να φύγω από Κάλι. Έχω ετοιμάσει τα πράματα μου και η ώρα είναι ήδη 11. έχω αργήσει. Πάω στην κ.Αλεξάνδρα (τη μάνα) να συνεννοηθούμε για τα λεφτά.. Μου λέει κάτσε να φας πρωινο και τα βρ΄σικουμε μετά – Οκ λ΄΄εω παρόλο που μόλις είχα φάει από τον φούρνο από κάτω. Δε θα αφήσω τζάμπα φαγητό , ειδικά πριν από μία βόλτα ποδηλατική 10 ωρών.χαχαχα
Περιμένω μια ώρα μέχρι να ετοιμαστουν οι αρέπας. Τρώμε. Καθόμαστε μετά στο τραπέζι να τα πούμε με τη μανα. Ερχεται κι ο μπαμπάς.. Κάνουμε τ αριθμητικά.. 260 βγαίνουν. λέω οκ, ναι, αλλά ο Καμίλο με χρεωσε 40 δολάρια, α λέει ο πατέρας “σου λέω να το ξέρεις στη ζωή σου, εσύ εχεις την ευθύνη των πραγμάτων σου, να τα κόψουμε στη μέση τα 40 δολλάρια, να πληρώσουμε μισα μισα” κάτι ψέλισα για αντίδραση “μα ήταν κλειστά τα δεδομένα και τα άνοιξε και…¨ κάνει να πει κάτι κι ο Καμίλο, τα λέει λίγο πιο έντονα, σηκώνεται ο πατέρας τον κοντράρει, τον πάει πίσω και του σκάει μια χαστούκα, που ευτυχώς δεν τον πήρε γιατί έβαλε το χέρι του. Φιού. Οκ΄λέω ρε παιδια νο προμπλεμ. μισα-μισα έχετε δίκιο ήταν και δικιά μου εθυνη. στεναχωρήθηκα για τη φάση τους μα δεν το έδειξα, ΄΄εφυγα χαρούμενος και το παιζα κινέζος. τους χαιρέτησα εγκάρδια και απεχώρησα. Σκεφτόμουνα μετά ποδηλατώντας μιαν απάντηση. ΝΑτ ου λεγα, αν τώρα πάω και φέρω κατω την τηλεόραση και τη σπάσω τελείως, θα τα πληρώωσουμε μισά μισά? γιατί εσύ είχες την ευθύνη που με άφησες εδώ μέσα? Βέβαια, δε θα το κρύψω ότι χαίρομαι και λίγο. εννοώ τέτοια περιστατικά αρνητικής χροιάς συμβαίνουν σπάνια, μα είναι αλήθεια, έχουν κια αυτά κάτι να μου πουν./
Χτες συνεβη ένα πολύ όμορφο γεγονός.Καταπονημένος από τις αλλεπάλληλες ανηφόρες σταμάτησα ΄σε έναν υπαίθριο πάγκο δίπλα από τον δρόμο για να πάρω νερό, μια κυριούλα πήγε να με κλέψει εκεί στον πάγκο αλλα τελικά το μετάνοιωσε κι ήταν ωραία γιατι το αντιλήφθηκα
μα πάλι και πάλι συνειδητοποιώ Ένα και το αυτό.
και τα τοπία αλλάζουν
και ζαλίζεσαι ίσως λίγο
και διψάς πεινάς και σκέφτεσαι πότε θα φτάσεις – ήμαρτον
και λες εκει παω λίγο ακόμα
και φτάνεις και χει φύγει η βροχή και βλέπεις το ρολοι
κι είσαι στον δρόμο 11 ώρες – ε ν τ ε κ α ώ ρ ε ς !
και το σώμα και το πνεύμα μας

γράφω ένα ποίμα σημαίνει δεν αυτολογοκρίνομαι
σημαινει πραγματώνω την ελευθερία μου
είμαι λεύτερος
που βρήκα τη διπλή σημασία αυτής της λέξης και την ταίριασα με τη διπλή σημασία της άλλης λέξης
σημαίνον-σημαινόμενο
ΟΧΙ
ΣΥ ΜΕΝΟΝ ΜΕΙΝΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ – ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΕΙΡΑ
ΜΑ ΣΥ ΜΑΙΝΟΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ – ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΧΕ ΓΕΙΑ
που βρηκα πως να ταιριαξω τις στροφες
φανερή ως μηδίαμα στο πρόσωπο μου
και στη ζωή μου ως
ηρεμία.
γραφω ένα πημα σημαίνει κάνω έρωτα με τις λέξεις
σημαινει κάνω έρωτα με τον εαυτό μου
τέχνη είναι η πραγματικότητα που μας μιλάει
(βλέπω το περιστέρι που πετάει από πάνω μου, μ΄΄εσα από το φεγγίτη, βρήκε το καημένο πώς να μπει και τώρα δεν μπορεί να βγεί
και μου λεει το φτερουγι΄σμά του το απεγνωσμένο εδώ και μια ωρα
για τα προβλήματαά μου που εγώ κλείνομαι μέσα τους, που τα γιγαντώνω που τα κάνω τόσο μα τόσο σημαντικ
α
ενώ στην πραγματικότητα, στην πορεία όλης αυτής της ζωής δεν είναι παρά, προβληματάκια,
σα να μπαίνω και γω μέσα τους από μια τρυπούλα και να μη βρίσκω πώς να βγω ) και γουργουρίζω δυνατά και φτερουγιζω με αγωνία και κουτουλάω στα παραθυρα από δω κι από κει γιατι
νομίζω πως το διάφανω γυαλί είναι ανοιχτό παράθυρο. αμ δε. και βλέπει το καημένο όλα τα άλλα απ έξω που πετάνε, είναι τόσο δίπλα του κι ελεύθερα μα τόσο μακριά
ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙΙ