23 Μαΐου 2016

Κάθομαι στο τέλειο εσωτερικό αίθριο με φεγγίτη στο χοστελ στην Πομπαγιαν…
Για άλλη μια φορά… δεν ξέρω από που να ξεκινήσω…τ ι να πρωτοκάνω… να δω τα μνμτα μου στο φεησμπουκ, να περάσω τις φωτογραφίες, να γραψω ποστ, να γραψω συνέντευξη…
τι να κάνω.??? χαχαχα τεσπα, εδώ το περιβάλλον είναι πολύ ωραίο και πήγα σουπερ μάρκετ πριν λίγο και πήρα να φάω με 8μιση ευρώ πιστευω για 5 μέρες θα  μου φτάσουν. το βλέπουμε

το θέμα είναι ότι νοιώθω ωραία εδώ 🙂

i21^cimgpsh_orig
πεινΑΩ – τρώω καρότα

Θέλω να γράψω και για τη χτεσινή μέρα. Μια περίεργη μέρα. Μια μέρα που ξενέρωσα και χάρηκα ταυτόχρωνα.
Είμαι έτοιμος να φύγω από Κάλι. Έχω ετοιμάσει τα πράματα μου και η ώρα είναι ήδη 11. έχω αργήσει. Πάω στην κ.Αλεξάνδρα (τη μάνα) να συνεννοηθούμε για τα λεφτά.. Μου λέει κάτσε να φας πρωινο και τα βρ΄σικουμε μετά – Οκ λ΄΄εω παρόλο που μόλις είχα φάει από τον φούρνο από κάτω. Δε θα αφήσω τζάμπα φαγητό  , ειδικά πριν από μία βόλτα ποδηλατική 10 ωρών.χαχαχα

Περιμένω μια ώρα μέχρι να ετοιμαστουν οι αρέπας. Τρώμε. Καθόμαστε μετά στο τραπέζι να τα πούμε με τη μανα. Ερχεται κι ο μπαμπάς.. Κάνουμε τ αριθμητικά.. 260 βγαίνουν. λέω οκ, ναι, αλλά ο Καμίλο με χρεωσε 40 δολάρια, α λέει ο πατέρας “σου λέω να το ξέρεις στη ζωή σου, εσύ εχεις την ευθύνη των πραγμάτων σου, να τα κόψουμε στη μέση τα 40 δολλάρια, να πληρώσουμε μισα μισα” κάτι ψέλισα για αντίδραση “μα ήταν κλειστά τα δεδομένα και τα άνοιξε και…¨ κάνει να πει κάτι κι ο Καμίλο, τα λέει λίγο πιο έντονα, σηκώνεται ο πατέρας τον κοντράρει, τον πάει πίσω και του σκάει μια χαστούκα, που ευτυχώς δεν τον πήρε γιατί έβαλε το χέρι του. Φιού. Οκ΄λέω ρε παιδια νο προμπλεμ. μισα-μισα έχετε δίκιο ήταν και δικιά μου εθυνη. στεναχωρήθηκα για τη φάση τους μα δεν το έδειξα, ΄΄εφυγα χαρούμενος και το παιζα κινέζος. τους χαιρέτησα εγκάρδια και απεχώρησα. Σκεφτόμουνα μετά ποδηλατώντας μιαν απάντηση. ΝΑτ ου λεγα, αν τώρα πάω και φέρω κατω την τηλεόραση και τη σπάσω τελείως, θα τα πληρώωσουμε μισά μισά? γιατί εσύ είχες την ευθύνη που με άφησες εδώ μέσα? Βέβαια, δε θα το κρύψω ότι χαίρομαι και λίγο. εννοώ τέτοια περιστατικά αρνητικής χροιάς συμβαίνουν σπάνια, μα είναι αλήθεια, έχουν κια αυτά κάτι να μου πουν./

Χτες συνεβη ένα πολύ όμορφο γεγονός.Καταπονημένος από τις αλλεπάλληλες ανηφόρες σταμάτησα ΄σε έναν υπαίθριο πάγκο δίπλα από τον δρόμο για να πάρω νερό, μια κυριούλα πήγε να με κλέψει εκεί στον πάγκο αλλα τελικά το μετάνοιωσε κι ήταν ωραία γιατι το αντιλήφθηκα

Πήγε και πολύ καλά η φάση με το ηλεκτρικό και χάρηκα. Ανέβαινα ανηφορικά με δυνατή κλίση για 40 χλμ – κουράστηκα πολύ.
μα πάλι και πάλι συνειδητοποιώ Ένα και το αυτό.
σαν τηη ζωή
σαν τη ζωή η κάθε βόλτα
τώρα λες κουράστηκα, πω δεν μπορώ
μετα από λίγο κατηφόρα
και πάλι ανηφόρα και λες
πω τώρα να μαι,
μια ώρα μετά από το προηγούμενο “δεν μπορώ” και ανεβαίνω
και πάλι πριν φτάσεις την κορφή “ω δε θέλω άλλο, δεν παλέ”
μα πας για λίγο ακόμα και η ώρα περνάει

και τα τοπία αλλάζουν

κι ο ήλιος φεύγει και βγαίνει το  φεγγάρι
και ζαλίζεσαι ίσως λίγο
και διψάς πεινάς και σκέφτεσαι πότε θα φτάσεις – ήμαρτον
μα βλέπεις το φεγγάρι και το φως του
που κάνει τρισδιάστατα τα σύννεφα
και λες
ωραία φάση
και ακούς τώρα τη φύση που κάνει τους βραδινούς της ήχους
και λές
ωραία φάση
και βλέπεις τις αστραπες μπροστά σου ανάμεσα απ’τα σύννεφα τ’ απτά

και λες εκει παω λίγο ακόμα

και φτάνεις και χει φύγει η βροχή και βλέπεις το ρολοι
κι είσαι στον δρόμο 11 ώρες – ε ν τ ε κ α ώ ρ ε ς !

Έτσι είναι κι η ζωή έχει διάρκεια, έχει άνοιγμα,
και το σώμα και το πνεύμα μας
έχουν αντοχές
αμέτρητες!
\
“συνειδητοποιώ”
τόσο δύσκολο όσο κι η ορθογραφία του.
DSC_1782A

γράφω ένα ποίμα σημαίνει δεν αυτολογοκρίνομαι
σημαινει πραγματώνω την ελευθερία μου

στην αλληλουχία των γραμμάτων
στη σειρά των λέξεων
στα κενά των στροφών

είμαι λεύτερος

είμαι λεύτερος εκεί
που βρήκα τη διπλή σημασία αυτής της λέξης και την ταίριασα με τη διπλή σημασία της άλλης λέξης
και τώρα έχω 2 αναγνώσεις
και 2 οπτικές και σπάω
και διαρρυγν΄΄υω
τη σχεση αυτή

σημαίνον-σημαινόμενο

ΟΧΙ

ΣΥ ΜΕΝΟΝ ΜΕΙΝΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ  – ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΕΙΡΑ
ΜΑ ΣΥ ΜΑΙΝΟΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ – ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΧΕ ΓΕΙΑ

είμαι λεύτερος εκεί
που βρηκα πως να ταιριαξω τις στροφες
στον ήχο και στο νοημα και στον βηματισμό
και γινε τώρα το ζητούμενο λίγο πιο λυρικό]
λίγο
ίσα για να ανοίξει παραθύρι μέσα μου
να μπει μια ηλιαχτίδα

φανερή ως μηδίαμα στο πρόσωπο μου

και στη ζωή μου ως
ηρεμία.

γραφω ένα πημα σημαίνει κάνω έρωτα με τις λέξεις
σημαινει κάνω έρωτα με τον εαυτό μου

τέχνη είναι η πραγματικότητα που μας μιλάει
(βλέπω το περιστέρι που πετάει από πάνω μου, μ΄΄εσα από το φεγγίτη, βρήκε το καημένο πώς να μπει και τώρα δεν μπορεί να βγεί
και μου λεει το φτερουγι΄σμά του το απεγνωσμένο εδώ και μια ωρα
για τα προβλήματαά μου που εγώ κλείνομαι μέσα τους, που τα γιγαντώνω που τα κάνω τόσο μα τόσο σημαντικ
α
ενώ στην πραγματικότητα, στην πορεία όλης αυτής της ζωής δεν είναι παρά, προβληματάκια,
σα να μπαίνω και γω μέσα τους από μια τρυπούλα και να μη βρίσκω πώς να βγω ) και γουργουρίζω δυνατά και φτερουγιζω με αγωνία και κουτουλάω στα παραθυρα από δω κι από κει γιατι
νομίζω πως το διάφανω γυαλί είναι ανοιχτό παράθυρο. αμ δε. και βλέπει το καημένο όλα τα άλλα απ έξω που πετάνε, είναι τόσο δίπλα του κι ελεύθερα μα τόσο μακριά

 

κινουμαι το μεσημέρι για να αποφύγω το φως το ηλιου , που σκάει απτον φεγγίτη
κινούμε το βράδυ για να είμαι σε θέση όταν κοιτάω πάνω να βλέπω το φεγγάρι
κινούμαι δω στο αιθριάκι του χόστελ το μέσα, κάτω απο τον φεγγίτη, και γράφω εργασιούλα πανεπιστημιακή
“η γλώσσα των νέων στο ιντερνετ”

 ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙΙ