29 Μαΐου 2016

γεννήτωρ αυτοκορρέκτωρ : Eκστρατεία Ελευθερία
ο άνω τίτλος γεννήθηκε αρχικά μόνο ως το δεύτερο μέρος του, κάπου παρακάτω. To auto correction του κινητού μου άλλαξε τις λέξεις σε αυτή τη γραμμή, και μετά που το πρόσεξα δε θυμόμουνα τι είχα βάλει..

Αναρωτιέμαι αυτές τις μέρες πώς μοιάζει ένας άνθρωπος ελεύθερος
Πώς είναι
Τι σημαίνει Ελευθερία

Και μου ρχονται αυτές οι σκέψεις
Γιατί νοιώθω, νοιώθω λίγο απ αυτήν
Νοιώθω νομίζω λίγο απτο δεν κρατιεμαι τής να ξέρω δεν είναι μόνο αυτό το λιγο

υπάρχει κι άλλο

Είναι επίσης το ευγενικό δε με νοιάζει
Εκστρατεία Ελευθερία
Ξέρω τι λες και πιθανώς Γιατί
Μα δε με νοιάζει

Το λαμβάνω, δηλαδή σε λαμβάνω με αγάπη
Μα δε μ αγχώνει η φωνή σου
Όχι για δεν τα λες Πια τόσο αγχωτικα
Μα γιατί έγδυσα τον τόνο σου
Και τώρα πια δεν προσλαμβανω αυτό που λες
Μόνο
Λαμβάνω τι Ποιος πώς και γιατί

Και το ρυθμιζω πώς θα με επηρεάσει
Πώς θα μ αγγίξει
Να σε χαρούμενος
Δε μ ελέγχεις
Μάλλον

Έτσι νομίζω
΄

Είναι ο τίτλος του ποιήματος μέρος του?
Έιναι στο πήμα μέσα ” ΙΘΑΚΗ
σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη”
Είναι η ΙΘΑΚΗ μέσα?

Είναι ο τίτλος του ποιήματος μέρος του?
είμαι το “ΠΩΛΕΙΤΑΙ” εγώ, στο μέρος,
μέρος των γιατί και ποιος και πώς και τι αλλάζει εδώ
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΕΓΕΙΡΩ εις τους περαστικούς
ΕΙΜΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ ΤΩΡΑ
η ταμπέλα του ποιήματος
είμαι εντός του ποιήματος ή όχι?

είναι η “Ιθάκη” η ταμπέλα του κοινού μας αισθήματος
ναι, είναι η “Ιθάκη” μέρος του ποιήματος
γιατείναι όπως ο “Έρως” –

έ ρ ω ς

είναι η έλξη των γραμμάτων απαράμιλλη
κι ο ήχος είναι η μυρωδιά των αισθημάτων
Αυτός ο “έρως” ναι είναι μέρος του ποίματος της ζωής

όπως η Γλώσσα είν η μητέρα του Έπους
όπως η Γλώσσα είν η μητέρα του “ποιώ”
κάνω, έπω – ποιώ λεω
scripta manent
verbavoland
H ΓΡΑΦΉ ΜΟΥ ΤΏΡΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
ΚΑΙ ΠΟΛΛΈΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ
(φτερουγίζει το περιστέρι κι η πατούσαπλώνει τα ;kra της)
είμαι τώρα
Γεννηθηκ ά.

Αυτό το ζευγάρι εδώ με έχει εκνεύρισεοι

Δεν είναι ότι δεν κάνει τίποτα
Μόνο
Είναι που η κοπέλα η κοπέλα όλο
Άβουλη ακόλουθος
Τι κάνει προχωράει πίσω από τις γνώμες του κι αυτός πρώτος εκεί
Πάει

Στο χοστελ οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν
Εγώ μένω
Γιατί γράφω
Γιατί δεσκέφτομαιγιατί δεν πιέζομαι
Εγώ Μένω
Και γράφω

Πάω να γράψω τώρασηκώθηκα από τον ύπνο
Μα όχι από το κρεβάτι
Πάω να γράψω
Ένα σορτσάκι
Έναν καφέ φερτε μου
Παω να γράψω Παιδιά

Παω να γράψω λίγο Ελευθερία μέσα μου
Να δω πώς μοιάζει
Κουτσή, στραβη,
Δικιά μου
Εγώ

Πάω τώρα
Να φυγει περιμένω
Η συσσώρευση της ερωτκης επιθυμίας
Που έχει κάτσει εκεί
Εκεί που με βρίσκει συνήθως
Όταν βγαίνει ο ήλιος
Κάθε μέρα

εχω ανοξει μέτωπα παντού και γράφω
για τη σχολή για τη “σθνεντευξη
για 1-2 σκέψεις που πα να γινουν λέξεις με συναισθημα
και λυρισμό

κι έχω πιάσει μια θέση εδώ στο χόστελ
όχι στη γωνία της κουζίνας
ή στης ταράτσα την καλυτερη θέση
ή στο σαλόνι με τον φεγγίτη
έχω πιάσει μια θέση στην ατμοσφαιρα εδώ

κυλάω από γωνιά σε γωνιά
αέρας που δε φαίνεται
πληκτρολογίου σκέψεις
περιφερόμενες

και στην κουζίνα πυροτέχνημα
και βραδυ επισκεπτης
αθορυβος
μα κι αγαρμπος

γράφω γράφω και ο κόσμος κυλάει
κι έρχονται άλλοι κι άλλοι κι εγώ γράφω
γράφω
ότι μου βγει για το γιουνι, για το καμπουμ
και 1-2 σκεψεις που πα βα γινουν λέξεις με συναίσθημα
και λυρισμο

ευχαριστώ και σένα
…ίκαρε!
από τη Βραζιλία
τι μορφή
που έχασες τη μανα σου και συ
που εστά εν ελ σιέλο
τι μορφή
νεανική σεγρήγορση
ιδιαίτερο χρώμα η μυρωδια σου
τι μορφή
γελάς γελας με ένα επιφώνημα
και σπας το σώμα σου δεν ξέρω
γεμάτα νοιώθω μια έλξη
9όχι ερώτική, πόσο εκνευρίζομαι που θέλω να το πω και να το γράψω, που αυτολοκρίνομαι. όχι μια έλξη ερωτική. μια έλξη ανθρώπινη. Ερωτική! ρε μουνιά!9
τι μορφή
ελπίζω λιος μου
να μη γένεις

 

Ακονίζω τη γλώσσα μου σημαίνει συγχρονίζω τον λόγο μου με τον ειρμό των  μου.
Είναι ότι θέλω ρε
Ακονίζω τη γλώσσα μου σημαίνει συγχρονίζω τον λόγο μου με τον ειρμό των σκέψεών μου

διαύγεια του νου είναι ο νέος μου έρωτας
διαύγεια
λέξις ερωτική
όψις
ω μορφή της διαύγειας

διάφανη έμπνευση
ω διακοπή της κανονικότητας
συγκεντρώνει τις ακτίνες του νοητού ηλίου
συγκεντρώνει τα σκουπιδάκια της αυλής στο πλάι – πνοή
πατάς ξυπόλητος στο καθαρό τουνού πλακάκι
Έμπνευση
του νοητού ηλίου – υαλί – συγκέντρωση
καίει με τη Γλώσσα τον κόσμο των αισθημάτων, ακτινα
καθαρίζει το μέρος

διαύγεια

νοιώθεις τη δροσιά της γης στον νουν
ΞΥΠΟΛΗΤΟΣ
πατάς με το αίσθημα πως είσαι εντάξει
δε θα βρεθεί πετρούλα σπαστική να
εκνευρίσει τη ροή της πατούσας ύπαρξης
παρούσας ως φιλί
στη γη

διαύγεια

νοιώθεις τη δροσιά της γης
στο χορτάρι το ψιχαλωμένο
και βλέπεις τώρα νοιώθω σα να
σα να νοιώθεις την ελευθερία
τη μέρα της πανσελήνου
τη μέρα που ο γάιδαρος ηχούσε
αλλόκοτα
για να δώσει μυρωδιά στο αίσθημα ΄
στην ανάμνηση της εικόνας
αυτοτολαμαζι

διαύγεια – έρως – δύσις
δύσις ως κατάδυσις
επίπονη εκβύθισις
συνεχους κυλίσθησης – κυλάει
σφαίρα τροπής
εκτροπή οπής
τροπή ντροπής
πλου απόπλους
δύσις ως κατάδυσης στου χρόνου τις κάτω ατμόσφαιρες
μαγευτικά πιεστικές
βυθός μαγεία άγνωστη γαλήνη
συγκυριακή τροπή της πιθανοτητος σε γεγονός που φέρει μανταρίνι
στον ουρανίσκο μου μόλις, ‘ο τόνος στο “έρως”‘ – συμπληρωματική ομορφιά μα όχι απαραίτητη, γιατί
ο ερως στέκει και μόνος, γιατί η αγκαλιά των γραμμάτων είναι τόσο ερωτική που ο τόνος είναι
απλά “συμπληρωματικη μα όχι απαραίτητη ομορφιά. γιατί εγώ τώρα ερωτευομαι τον εαυτό μου.
Βαθειά, χωρίς τόνους απαραίτητους. ΜΑΙγράφο – ΓΡΑΦΟΜΑΙ,
γράφομαι πριν γραφτεί ο Έρως
Μια τέτοια ύπαρξη μου έδωσε και το μανταρίνι –
και τώρα το έφαγα
ΜΑ ΝΤΑ ΡΙ ΝΙ
απροσδόκητο

βυθός, η μαγεία του αγνώστου
μα ξάφνου ένα τσίμπημα στο στήθος
ψηλά κοιτάς να δεις την απόσταση από την επιφάνεια
φτάνη ανάσα?

το βύθισα όλο μέστου στώματος τη δίνη
δεινείναι η τύχη των ιστών των φυτικών
και βρήκα εκεί στον βράχων τη συγκρουσιακη σαγήνη
κουκούτσι να προδίδει

{ΣΗΜΕΡΑ 29/5/2016}
ΓΕΝΝΗΘΗΚ Α.

κουκούτσι να προδίδει
πουλιά τριγύρω
παγκόσμια καθολικά πουλιά περιστέρια
το πουλίπαντού
μου δείχνει την πατούσα του και μου

αν εξέδιδα αυτά τα κείμενα αυτου του 3ημέρουάγριου αν τα εξέδιδα.
5 σελίδες 1 βιβλίο ληξιαρχική πράξης γεννήσεως
υπογραφήΣΦΡΑΓ
ΙΔΑ
με τα ματια μου το κλικ σας λ΄΄εω
τα έκλεισα και το δα.
εγώ – γεννήιθηκα
μανταμωσαένιωσα
παπ
πίεσις στο πληκτολόγιο στο “α”
παςαπ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ
γουρλώνω μάτια στην τυ΄χαιότητα της γέννησης
δεν το επαναλαμβάνω για να μην ακυρώσω τη μοναδικότητα της ύπαρξης
τρλέμμει το αριστερό μου χέρι
σκρινσΟτ
γΓΕΝΝΗΘΗΚΑ
σας λέω
δείτε το νατο
δε με νοιάζει
νατο
πα
όχι ΄μην το πεις

κουκο΄υτσι να προδίδει
ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΥΤΟ
ΝΟΙΩΘΩ ΣΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΤΙ ΜΟΛΙΣ
ΣΤΑΦΙΔΩΝΟΜΑΙ
ΣΥΝΟΦΡΙΩΝΟΜΑΙ
ΚΟΥΡΝΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΜΟΥ
ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΟΥΣΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΤΩ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗς

βλέπω την παρουσία της ανθρώπινης ύπαρξης
κουκούτσι στην απόλαυση της γης
γλυστράνει πεφτουν κι ανεβαινουν τα περιστέρια παλι και παλλι

κουκούτσι στην απόλαυση της γης είσαι άνθρωπε
πανάθεμασε γλύκα ζαχαρένια στο
ΖΑΧΑΡΩΤΟ ΙΚΑΡΟΥ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ
είμαι το πινέλο της τέχνης στον καμβά της ζωής
και τόσες τρίχες ο ξεροκέφαλος
πάνε όπου θέλουν
καραφλιάζω
μαθαίνοντας
λιγες
καλές
ζαχαρωτο

ζαχαρωτό ανταπόδωση στα χθεσινά μπισκότα που του έδωσα απρόσμενα κάποια στιγμή
ΙΚΑΡΟΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ
ΠΡΟΣΕΧΕ
❤

και μανταρίνι απο τη “συμπληρωματική ομορφιά” γιατι της έδωσα πάλι απρόσμενα κάποια στιγμή λίγα απ’τα μπισκοτάκια μου. ειν ομορφούλα ή δεν ξέρω, καλούλαγλυκούλαΜΑ

ΓΕΝΝΗΘΗΚ Α.

Κι έκλεισα τα μάτια μου για να πατήσω το screenshot στην οθόνη και άκουσα το κλικ της
μηχανής στης του κομβίου πίεσης – δεν ε΄γινε ως “ηχοςπουβγήκεαπτονυπολογιστή” αλλά έγινε
μέσα μου, τον “ακουσα”. Σ αυτό το άκουσμα λοιπόν της σφραγίδας σύγκρουση
του πιστοποιητικού γεννήσεως μου την πράξη
μάτια κλειστά
μα υπογραφή έργο τέχνης αόμματου υπογράφοντος
ένιωσα ρίγος μέσα μου μεγάλο
ενταση μαζεμένη
από τον σβέρκον μέσα μέχρι τον κόκιγα
κι ΄΄αναψε ένα λαμπάκι στο μέρος εκείνο το κεντρικό της απόστασης του εσωτερικού αξονα που
ενώνει τα 2 αυτιά. άκουσα αυτόν τον ήχο που κάνει το απότομο φως στο βάθος σπηλιάς
αυτήν την ένταση είχα. στον κόκιγα
εκεί
που
είχε
κάνει
εγχείρηση
ο
πατέρας
μου

ταναπου
μαιγραφο ταναπού
πού πού να
ταναπού

με γράφω
ταναπού γιατι το
με
πού τα να
με γράφω
γράφομαι
ΜΑΙΓΡΑΦΟ

megrafomegrafomegrafomegrafome
megrafomegrafomegrafomegrafome
megrafomegrafo megrafomegrafome
megrafomegrafo megrafomegrafome
megrrafomegrafomegrafomegrafome

 

ήθελα να σου πω κάτι
μα να το πω ψυθιριστά
γιατείναι  διακριτικό
μέσα μου

Είναι ωραία εδώ.
μέσα μου

διαύγεια

φιλώ

3 μέρες χρειάστηκαν
3 μέρες χρειάστηκαν για να γεννηθώ
3 μέρες και 7 χρόνια χρειάστηκαν για να γεννηθώ
3 μέρες και 7 χρόνια και 19 χρόνια χρειάστηκαν

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΜΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΑΗΤ
ΣΦΑΛΜΑ ΑΣΦΑΛΩΣ
ΧΑΧΑΧΑ
ΘΑ ΤΑ ΣΠΕΙΡΩ ΠΑΝΤΟΥ
ΒΑΘΕΙΑ ΘΑ ΤΑ ΧΩΣΩ
ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΧΩΜΑ
ΚΑΙ ΘΑ ΄ΤΑ ΦΥΤΡΏΣΕΙ Η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ
Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ
ΟΠΩΣ ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΑς ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
ξαφνικά\
μια αποκάλυψη

σφαλμα ασφαλώς να κάνω ένα ηλεκτρονικό κουτάκι διάφανο στο σαητ
να κλεισω μέσα τον “καλιτεχνικό εαυτό μου”
σφάλμα μεγάλο
να γινει το μέσα μου
μουσείο για οσους εμπορεύονται “ταυτότητα”

θα τα σπείρω. να ‘δώ απο κάτω
01010101010
διαφανο χώμα
χώνω το 1 στο 0 να μη φαινεται
μα πετάει τ ασθενικό τσουλούφι
Ενός

΄νυχια παγκόσμιου πουλιού
ξυνουν τη συνείδησή μου
ανηφορίζει γλυστράει
ανηφορίζει
πεφτει εκνευριστικά ξύνουν τη συνείδησή μου
γλυστρώντας
ανεβαίνοντας

ΣΤΙΣ 18:00 H ΩΡΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 14/6 ΕΚΔΙΔΩ ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ. ΤΑ “ΒΙΒΛΙΑ” ΘΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ Στις 23:59 THΣ ΙΔΙΑΣ ΜΕΡΑΣ Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ