ΕΝΥΠΝΙΑ
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΡΜΗ με το πάνοιξα το μάτι για να γράψω
γιατι εχτες που ξύπνησα απο το πρώτο δευτερολεπτο ήθελα να μου κάτσει ο υ΄πολογιστ΄ς
NA κάτσω στον υπολογιστή λέω
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΚΟΙΝΗΘΗΚΑ 5 ΩΡΕΣ
ΚΙ ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙ Τ ΩΡΑ ΕΔΩ ΜΕ ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ Βουνο ΜΟΥ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ
ΚΑΙ ΠΕρΙΜΕΝΩ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΙΣΗ
ΑΠΟΣΥΜΠΙΕΣΗ
ΝΑ ΣΗΚΩΚΘΩ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ
ΜΑ ΑΡΓΕΙ
Α – Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΏΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙεΤΗ
ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΚΥΚΛΙΚΗ ΥΠΗΡΧΕ ΚΕΙ
ΜΟΥΦΑΝΗΚΕ ΚΛΗ ΕΥΚΑιΡΕΙΑ ΝΑ “ΚΑΝΩ ΤΟ
ΜΗΔΕΝ ΜΟΥ ΚΥΚΛΟ” ΝΑ ΜΠΩ ΕΚΕΙ ΣΤΑΤΙΚΑ ΝΑ ΧΟΡΕΥΣΩ ΜΕ ΤΑ δυο ΠΟΔΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
Να, βγαλε με μια φωτογρφια που είμαι δω σαν άλλο Άγαλμα
ΝΑΙ μια δψ δά σα ροδου κολοσοσ με ποδια θαυμα ανοιχτό, Α
ΑποΛομένΑ, Ανοίγομαι, Ανοίηηηγομαι
KΛΙΚ
ΗΤΤΑ – Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΙΗΣΗΣ
Ε καλό είμαι κομπλέ? πώς δείχνω?
εξετεθην ανεπανορθότως
με καταλάβατε εξαπίνης
εδώ Απεριποίητο, ωχ Αφτιαχτο,
Άμα τη γενήσει
Ω – Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
πονάνε πιάστηκαν όλο έτσι ααα
Βήτα
η ζωή λατινιστί
Βήμα μετά τον πόνο
Vita μετά τον πόνο ααα
βήμα ζωή μετά τον πρώτο πόνο
Γύρε
λίγο σαυτό το γράμμα
άμα από κάτω να σταθείς μπορείς
να ξαποστάσεις , ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙΣ. κουράστηκες κι είναιακόμα η Αρχή μα
Αα ο πρώτος πόνος, Vita
Ya τώρα
προχωρα
Δέλτα να στο πω λιγο
τρίγωνο σχήμα, ω κουράστηκα
εεεεεε’
(κεφάλι ψηλά δέλτα μικρού, φουσκώνει κυκλό προβοσσκιδα τεντώνη ήχο στελνει βολίδα και σκονη)
τι κάνεισ εκεί πληκτρολογητήτητιτιτιτηηηη
δε θέλω άλλο από αυτό γιατ έχειη αλφάβητος δικό της σχήμα
εγω΄θελω δικά μου
– πού είσαι? ά! βιταγαμα, εέέ, δέλτα
Διαβαζε
Ελεύθερα
Ζούλα των στρογγυλών καρπών τη φύση β΄΄ιαια
να βγουν τα γράμματα γραμμές
με γεύση ελευθερίας πιεζμένα
Ζουπηγμένα φρούτα ελαστικά τώρα
Ζυμαρωμένα στέκονται στον πάγκο όλαναμίγμα ένα, παντρεμένα κι έτοιμα
Ζωντανά
και πιάνω 2 μανταρίνια με δυο χεριές και τα κρατώ με χέρια τεντωμένα
και τα συνθλλιβω στις χουφτες μου να κάνω δύο διαλεκτές γραμμές πιεσμέμο Μανταρίνι
Ι-Ι πιεσμένα φρουτα μυρωδάτα
Ητα
και κάνω ένα κουλούρι στρογγυλό Ζυμαρωμένο
και λέω δυο λόγια για τον μέσο, για τον π λάστη
που στέκει καθέτως σ αυτά τα 2 τακριανά που έχει, αλλ είναι και το πάνω μέσο
που δε μιλήσα για τη γραμ΄μούλα αυτ,ή ουταπανώ… Ήττα! ούτε τωρα να
Θήτα
το ιώτα έχει παρελθόν. εχει κάνει 8 έτη φιλακής.
(είχε φιλίες με τον συφωνοματό του, υψηλά Ιστάμενο Ισπανο αρχίερέα της διαπλοκής Hγριέγα – Υ – 3 θέσεις μόνο δίπλα απτον Ω.μεγα – Γνωστός στην πιάτσα και ως “Yo” (γιο)
επίσης είχε σχέση με τον Λ,τον επονοναζόμενον και Billy)
επίσης είχε σχέσεις με το Μ – βλέπε και ΜΕΤΑ)
το ιώτα δεν ήθελε να είναι φρούτο αποξηραμένο ΜΕΤΑ (Ζ ήτα πληροφορίες απτό Ζήτα – βλέπε και
Ζωή) κι έτσι παρεμυνε
συνωφρυωμένο, κίνησε η ροή από το Ι ως το αλφα για να πει “δε θέλω” απότομα, κι είπε με νεύρα το μόνο που ήξερε
ιώτα ιώτα ιώτα γιώτα γιώτα. γιω γο γιω γω
– συ. μόνο σου σ
Ι
κάπα να μην κρυώνεις
καταφύγιο,
κρυφανταμώσανε
κάτω από κυρτών την ένωση
κι από κλαδιών την κάλυψη
χωθήκαν να μη τους δουν
(Κ)
χωθήκανε κάτω από πύΛη
πόδια ανοιχτα ορθάνοιχτα στέκονται και σημαίνουν
Λάμδα
μΠες
‘Λοιπόν
Μπήκα, απ’την πίσω πόρτα γω
γιατι φίλο το Ιώτα έχω που Ζουληξε το Μανταρίνι (που είναι φύλλα προς κείμενο)
ή κάτσε αυτό ήτανε το..
΄Ήττα και γω
γιατι καμουφλάρωμε, γιατί μπαίνω κρυφά\
γιατί με μιλιοείπανε μηλιά μη μη
έτσι κσι δω γιατί με πρήξανε στα πρέπει και στα
Μι Μη ΜΗ ΜΗ
Μπήκα απ’την πίσω πόρτα γω’ ΜΗ
Α
νη
φορτισμένο απο του μη τα νεύρα
ψάχνη να κρυφτεί
τρεις ορόφους θέελω μόνο να
νδμου χτίσετε παρακαλώ
εδώ δα ΚΕΝΑ, ΝΑΙ, κάπως έτσι
Ω μικρή η τρύπα της γεννήσεως
για να φέρει την απεραντοτητα της υπάρξεως
κι όμως το πραγματώνει
τΌμικρον
ενώθηκαν 2 γάμα
που ταν το γράμμα αν θυμάααι
για την ξαπόσταση μου
δυο γάμα εγαμήθηκαν αντάμα
κρατάνε χέρια κλαδιών οι πλεξούδες
κι από κάτω δρόμος
Πού Πάει
Π
Δεν ξέρω πού μα πάει σίγουρα να το ξέρεις
αν θέλεις κάνε ματάκι από το Ρ
να δεις ροή
και ΣτΙΓΜΑ στον ορίζοντα
αν κοιτάξεις καλά μόνο θα το δεεις στέκει
ένα τζαφ παλιό που είχε γίνει
στον οριζοντα
Ταφοπλακα στην αναμονή
διψα συμπιεσμενη για ζωή κοιτώ
τι τι τι τι τι –
το πρώτο των ερωτιμάτων
στέκει στιγμα διακριτό
στου ουρα νού των γραμμάτων
Τ
όχι Ηγριέγα όχι
2 χέρια βλέπωανοιχτά σαν προσευχη
στέκουνε πέτρ εινη ιναι ναι,
κάποιου μικρού yo-ta
Ζ
Φύλακας πρώτα μου ρθε στο μυαλο μα νατη κατά
φθάνει κι άλλη κυρία κρύα της
Φυλακής
φίλη της υλης
Ζ
χαζος τη φορεβη τη χρωμερή
μανία του χωρροΧρόνου
Χάος
χαθηκα μεσα στου μαυρου την ανυπαρξια χρώματος
σκέφτηκα του Θανατου τη μεσσαια γραμμη – του Καππα το κεντρι – Ήττα
Δ
Ψίχουλα δε θελει αυτό το περιστέρ
ιψυχούλα μέλεγε μια ψυχή
ψυχούλα μου
Ψιχ’α΄λλες γε΄ννήηκαν στης μνήμης το μπλέξιμο
δεν εινδικό μου μη με κοιτάς, ερεθισμάτων το φταίξιμο
τι πρόσημο να βάλω
Α
μη βάλεις όχι μη,
κλιικ
χεχε
εεεε ναιεε
‘ελεγα
Ψίχουλα δε θελει αυτό το περιστέρι
ψυχούλα μέλεγε μια ψυχή
ψυχούλα μου
Ψιχ’α΄λλες γε΄ννήηκαν στης μνήμης το μπλέξιμο
δεν εινδικό μου μη με κοιτάς, ερεθισμάτων το φταίξιμο
τι πρόσημο να βάλω?
μη βάλεις όχι, μη,
μη βάλεις σηματα κει δα αξιολογικά
βαλε ένα γράμμα αμα θες
ένα και τελευταίο.
νομίζψ παει καλά αυτό, κάτσε
Ω.μέγα
η τρισδι-άστατη γραφή των ποιημάτων
θα προφητέψω τώρα πώς θα συμβεί
θητεύοντας λίγο εδώ στη λογική
θαναμοχλεύσω την αλήθεια των γραμμάτων
σπά η οθόνη
συναισθημάτων
και βγαίνει μια οπτική κραυγή
κρότος της ένωσης των πίξελ
ήρθαν σεπαφη με οξυγονο
κι απομονώννω τα ενεργά στοιχεία
στο λεξιλογικό μου μικροσκόπειο
να δω τι προκαλεί συναισθημα που βιαζεται τοσο εσωτερικά που
το κύμα που παράγεται από την ένωση ενοχλεί τον χωροχρόνο του ΜΕΣΟΥ
σπά η οθόνη
συναισθηματων
και βγαίνω γραμμα
σε 2 παγόβουνα γυαλιου
πατω από δω 1 από κει άλλο
κι εγώ ανάμεσα τώρα θαρρεις
εν Α θωρρείς, απολομένο
ένα πόδι στο εσωτερικό μου κρακ – οργασμικό
και με το άλλο Εν Μέσω
πλήλκρων λόγιων και οθόνων αφές – χάδια
καταλαβαίνεις τώρα σε τι θέση βρίσκομαι σου λέω
μια λέξη μόνο την περιγράφη αυτή τη θέση
λοιπον.
ουσιαστικό
4 γράματα΄
παίζεις
“Α!”
πονάω.
ενώθηκε όμως τ χ των λύσεων
ή μήπως ..
Α: “Α”
– πονάω
A: “Α Α Α”
– ΑAAA
ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΦΙΛΕ – 1 ΛΕΞΗ 4 Α – ΠΟΛΥΣ ΠΟΝΟΣ – ΦΩΝΑΖΕΙ
δεν ακούς
ναι ναι
λυνεται όμως το
Χ
μιας αποτρόπαιας ένωσης – Χαζος
ακου λέει ναποκρούσει τι
τη φοβερη τη χρωμερή μανία του
ΧωροΧρόνου
Χάος
χαθηκα μεσα στου μαυρου την ανυπαρξια χρώματος
σκέφτηκα του Θανατου τη μεσσαια γραμμη του κάπα το κεντρι- Ήττα
πόνος σου λεω πολύς
Ασε Ασε
αποτροπαιο φουλ
ναι ναι
΄βάλε δυο Α τουλ.
(εκανα ένα διάλειμμα από τη συνεχομενη γραφή για λίγο
να πάω στο ηλεκτρονικό μου πάνω να δω τι ναι το Ρω γιατείναι το επομμενο μου γ΄ράμμα σε
αυτό το
λεκτικο παιγνίδι
κοιτάω και τι θορΡΩ? είναι Ματάκι της ροης
παρατηρώ παράθυράκι ρε ακούς
παρατηΡΩ, το είπα και μόνος μου
λοιπόν
σκάει και το Ρ
σπαει η οθόνη και ριη γραμματων
αναλύουμε τώρα συγκεντρώσου
στο λεξιλογικό σου μικροσκόπειο
ΡΏ , ΔΥΟ Α ΚΙ ΈΝΑ Χ
ΡΑΑΧ
ΑΑΡΧ
ΧΑΑΡ
Χ Α Ρ Α
ΝΆΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΤΟ
ΖΟΥΜ ΙΝ
10 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ in
ΧΑΡΑ
ΣΤΗΝ ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΣΠΑΣΙΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΙΞΕΛ ΜΕ ΤΟ ΟΞΥΓΩΝΟ
ΑΝΑΣΑ ΔΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΛΛΟ
ΑΝΑΣΑ
ΑΝΆΣΑ
(ΑΝΑΣΑ)
ΧΑΡΑ ΕΚΣΤΑΤΙΚΉ
ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗς ΤΩΝ ΠΙΞΕΛ ΜΕ ΤΟ ΧΩΡΟ
ΣΠΑ Η ΟΘΝΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ
ΔΥΟ ΤΡΙΑ ΤΕΣΣΕΡΑ
ΧΑΡΑ
ΝΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ
ΝΑΙ ΝΑΙ
ΝΑΙ ΡΕ
ΤΡΕΛΑ
ήταν τέτοια
που για να διαταραχθεί η ισορροπία στην κοινωνία των γραμμάτων και των λέξεων
έπρέπε να γίνει οπωσδήποτε πραξιικόπημα
τα γράμματα τα χανε πάρει στο κρανίο γιατι βλέπανε τις
λέξεις λέει αφεντάδες ναν
κάνουνε κουμάντο εδώ λέει στο χωρίο του Λόγου
γιατί λέει αν ειμαισ ειαιή σε τι καισυ μια
λέει λέει εκεί δε σταματάειλέξεις ακαταλβίστκες
ΠΟΛΥΔΙ-ΑΣΤΑΤΗ ΠΟΙΕΣΗ
ΑΚΟΥΩ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΙ ΑΛΛΗ
ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
ΤΙΣ ΑΚΟΥΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
ΨΑΠΛΩΜΕΝΟΣ ΓΡΑΦΩΝΤΑΣ
ΡΙΑΛΙΤΙ ΤΣΕΚ
ΕΙΜΑΙ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ!ΤΥΜΠΑΝΑ ΚΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΦΩΝΕΣ ΔΙΑΚΕΚΟΜΕΝΕΣ
D
ΕΞΑΤΜΙΣΗ ΚΟΡΝΑ ΑΓΟΥΑΚΑΤΕ
ΜΟΥΣΙΚΗ
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΖΩΗ
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
ΕΣΩ ΣΤΟ ΠΑ’Α ΠΟΠΑΓΙΑΝ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑν.
ΕΓΕΙΡΗ ΡΙΓΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗΣ καιΣΥ ΚΙΝΗΣΙΣ ΑειΚΙΝΙΤΗ ΜΕΙΝΕ ΛΙΓΟ ΝΑ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΩ ΤΗΝ ΑΙΓΛΗ ΣΟΥ
59:56 η στιγμή της έμπνευσης
ΡΙΑΛΙΤΙ ΤΣΕΚ
Είμαι σπίτι μου.
αφορητη ζέστη ξαφνικη
είναι διάφαν η σκεπή και έχουμε εκπλήξεις
αηδία πατινάζ στη συνάντηση γεννειάδας και μπλουζιακού στηθαίου
αφορητη ζεστη ξαφνική
μα λέω ω καίει όλα καλά
τώρα ζέστη ΖΕΣΤΗ και ιδρώτας κ
ιδρώτας
μα λεω οκέη ολακαλά
τώραα
Αυτό.
εγώ γράφω – εγώ είμαι
αφομοιώνω τη Ζεστη ανεμπόδιστα για τη ροή της ΥΠΑΡΞΗς και νοικάω
βγαινω νικήτής στο καητ σερφινγκ της εμπνευσης
μ΄πη΄κα στη στιγμη μια στιγμή μονάχα γιαα να πω
φτου ξελευθερία για όλους!
γιατί ετσι τοτε (ματια πληκτρο-λόγιο)
γιατ έτσι αλλι΄΄ψς
τότε
γιατί εγω όμως ποτε δεν ελεγα από την α΄λλη
ποτέ γιατί. παντα Κεή ότι λες ετσείναι ΄τι λες
το έλεγα με όλη μου την ψυχή
αερας φυσα του νου το ξεμπλέξιμο
με το πού πετιούνται όλα μαζί
τα περιστέρια
πανω πάλι
πάω πάλι
δεν έλεγα γιατί
γιατι έβλεπα μια ευκαιρεία
ελεγά περισσπτερη γαληνη αμα βρεθώ κοντά Του΄
ότειναι είναι
περισσότερηη
έλεγα
κ ξέρω ξερω όσο ξεκάθαρη είναι η γλώσσατης γραφής μου
ξέρω τώ πισ τωρα πια ξεω
είμαι λέυθερος
βροχη
βροχη βροχη
βρο΄χή Βροχή
Β ρ ο Ο Χ ε ‘Η
στο δειπνο
σοφιστικον
των τεχνών και των γραμμάτων,
παρουσία των λέξεων,
τον Λογο παίρνει πρώτα ο
Α
κα τρανταχτα τα δααλαλά
κα τραμαρα τα λάα
κρακ
κάνουν οι λέξεις παραληρυματικα
και τα κάνουν πάνω τους
σε μια ένταση της λέξης
που σπάει την οθόνη
σπαει οθόνη των αισθημάτων
απτην ευλιγισιαν πληκτρο-λογίου
κιεγω εδώ ένα πληκτρολογητης παρατηρώ πληκτρολογώντας κ λεω
ένα ένα μη βιαζεστε να σκορπίσετε τον λέξεων την ασάφεια σεγκλοβισμένο μελάνι
μαυρο μελάνι της στασιμότητας σπαέι η οθόνη των αισθθημάτων
μη σπρωχνεσται όλα
θα βγειτε αν
το επιθημειτε
σημερα το κολλησα στον εαυτό μου
Για μια από παλιά από πολύ παλιά πραττούμενη μου συνήθεια
σημερα το κόλλησα στον εαυτό μου με το γυμνό μου πόδι
στην πατούσα
μακαρόνι από το Μ
απότομη θέση είχε λαβει μπρος τα στην τροχιά της πατουσας μου στην προσκρουσης της με το πατωμα
τη θεση ειχει λαβι αυτή : Aντίπαλος
τα παιρνει στο κρανίο η Διοίκησης του Α
ψηλά
στο παρατήρητήριο με ταμπέλα σχήματος τριγωνικού
Διοικητήριο
και γιατί ενώ το είδα μπροστά μου μακαρνι πατωματικο δικό μου δε το μαζευα
στέλνει να με ρωτήσουνε στο κέντρο Ελέγχου δυο
εκει που χώνω το πηρούνι στου Μ τις κολλημμένες πλεξούδες τις ταπερικές
κι αγκομαχω με κυματαμακαρονινων ενωμένα
εκει που ΄χώνω το πηρουνι και τρυπώ – πετώ κομάτι τώρα αιωρούμμενο μπρος στον θεατών την
ομηγυρη
τσα εφυγε φυδιπτάμενο πεταριστο μπροσα μου τώρα σλοου μο να φευγει κατω κι αργά σχεδον
θεατρικά
σε σλοου μο να συναντά το τέλοσ στου πατώματος τη διαταγή
ναι κολα το
το κόλλησα και τόση αηδία γεννήθηκε μέσα μου στην αίσθηση της σύνθλιψης κάθε μακαρονικής ίντσας
και ειπα κόλλα το στον εαυτό μου για την από παλιά από πολύ παλιά πατούμενη μου συνήθεια. τώρα δε θαφήνω τις εργασίας μου τους ψιθύρους πεταμένους πατωμένους αγένεια αηδιαστική στο κοινόχρηστο
ψαχνω σχήματα τώρα κι εγώ
παει παιδάυτο ήτανε η εκδρομη τελείωσε.
κλεινει αυτος ο κύκλος..
οργανωσοτ.
κοψτω
τιτλος
2 σκέψεις από το παρελθόν 2ημερο
τελειωσε το. τωρα
επιεγον εσο ες
πρεπει να κλεισει τώρα για να πει αυτό που θέλεις κι
αυτό με πον΄΄αει αφορητα
ιδρωνει το πάνω μεροσ το κορμιου μου και σκυβρωσα η ανάσα μου τώρα ξειδρώνει τα δαψτυλά μου
που ιδρώσαν σε κλικ
το ιδιο τα μουστακα ου ζαλίζομαι ανωα ξαπλαωσω..
kapου εδ΄ψ νομίζψ κάπου εδώ έφτασε η ώωρα για να διακόψουμε το απαλο τραγουδάκι της
ελεύθερρης δθακλινησης των συνειρμών
σπά η οθονη των συναισθημάτων
ήρθε η λέξη γλυφιτσουρι σαν ηπετταμενα μ’ορια ηχου και προσεκρουσε στου τυμπανου μου την
εξωτερική μεμβράνη ΤΑΡΑΤΑΤΖΟΥΜ
ΗΧΟΣ Γλειφιτζουρη – τσουληθρα ποιητική που γλυκεννεσαι παρατεταμένα και καποια στιγμη
κ΄΄ναεις παύση έτσι λίγο να σου φυγει η γλυκάδα, α
για να ξαναχωθεις μετά πάλι και πάλι να τσολήσεις από ΄ψηλά. ηρθε η λέξη τσουλήθρα πυροτέχνημα
στον νου σαν αναψε τη σπίθα ηχος γλυφιτζουριου σε στόμα
τσουληθυρα ο κρονος ο εγκεγαλικος η Ποιηση θέλω πάλι νανέβω πανω, σκρολ απ στο ηλεκτρονικό
μου παράθυρο που βγάζει ήχο σε notes shmeiosewn
και τσουλάω όλος χαρα στου “οτιεχωγραψει μεχριΤΩΡΑ” την τσουλήθρα . κατεβαινω ανεβαινω
τσουλάω ξανανεβαίων
σε κάθε κατηφοριά, μονάχα πάω και λίγο παράκάτω,γράφωντας λίγο ακόμα κι από ποίεμα και κάνω
, κάποιος θα λεγε ο λογικός – ο λογικός! , ναι μπράβο- ότι κάθε φορά μεγαλώνω την επιφάνεια της
τσουλήθρασ. όχι οι ποοιητική κατασκευή ή- τσουλήθρα είναι η γλώσσα μου όση φόρα πάρωγωμως
στην ποιητική κατεβασι΄΄α τόσο ΠΕΤΑΩ απ’τπου ελύτη αυτου την κούνια την εικόνα βαλε δω
κι έγινε τώρα αλαγή στης παιδικής χαράςτη γεωγεαφία τη δυναμικ΄ή
αλμα πιο γρήγορο από τη φθορά/
ΑΜΔΕ μεγαλώνω την τροχιά μου στην ποιητική καττεβασιά κάθε φορά γιατι έψω παρει περισσότερη
φόρα,, και πετάγομαι στο τέλος όλο και πια μακρια
από την ποιετική τσουλήθρα του ηλεκτρονικού κειμένου μου
. πήρα φόρ από της εμπνευσης τον χ΄τύπο,
ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ
ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΓΡΑΣΙΑΣ ΜΟΥ
ΝΟΙΩΘΩ ΤΑΑ ΑΝΤΙΚςΙΜΕΝΑ
ΣΦΥΡΙΓΜΑ
ΦΤΕΡΑ ΟΛΑ ΜΑΖΙ
ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΠΑΡΑΠΑΡΑΓΛΙΣΤΡΗΣΕ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΦΤΩΝΤΑΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟΣΟ ΘΟΡΥΒΟ
ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΠΟΥ ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΑΝ ΟΛΑ ΜΑΚΡΙΑΜΟΝ ΕΝΑ
ΜΟΝ ΈΝΑ
ΦΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΥΜΠΑΝΑΦΩΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΥΝΑΤΕΣ ΡΥΘΜΙΚΕ
¨<ΣΠΑΜ>
ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΈΡΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑ. ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΚΑΝΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ
ΝΑ ΜΗ ΧΕΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΦΕΥΓΗ
ΟΛΑ ΤΗΝ ΚΑΝΆ
ΕΚΑΡΣΗΣ ΕΞΑΡΣΗ ΠΝΙΓΩ ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΜΟΥ
ΜΜΗ ΜΕ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΓΙΑ ΧΑΖΌ.
ΠΑΛΙ/ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
ΠΑΛΙΙ ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Κ 4Η ΤΥΜΠΑΝΑ ΦΩΝΕΣ
5Η ΛΙΓΑΚΗ ΕΜΥΔΙΟ – ΚΟΥΔΙΘΥΝΙΙ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ ΚΟΡΝΑ ΟΡΑΘΡΥΟ ΚΟΥΡΝΙΑΣ,Α
ΦΩΝΗ ΤΥΜΠΑΝΟ ΚΕΝΟ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑΚΙ ΜΗΧΑΝΑΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΧΛΗΤΙΚΑ,)
(ΠΑΩ ΠΑΛΙ ΠΑΝΩ ΣΑΝ ΤΣΟΥΛΗΘΥΡΑ)’
6H FORA POLI ENTONA HAHAHA KORNA
kai τώρα να 7πτα φορές γελω ξανά
8 ναι ++
OLA μΑΖΖΙ
Χά ος
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗ ΡΟΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΗΣ ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑΣ
ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΤΟΥΝΕΛ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΙΚΗς ΥΠΑΡΞΗΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ
ΤΟΜΗ ΠΑΧΕΩΣ ΚΑΛΩΔΙΟΥ ΕΜΠΡΟΣ ΜΟΥ ΚΥΚΛΑΚΙΑ ΝΑΙ ΟΙ ΗΧΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΥΚΛΑΚΙΑ ΚΑΠ
ΚΥΚΛΑΚΙΑ ΣΕ ΦΟΥΣΚΕΣ
ΝΑΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑΣ ΣΕ ΣΤΙΓΜΟΟΤΥΠΟ
ΤΕΤΡ ΑΔΙ ΑΣΤΑΤΗ ΠΟΙΕΣΗ
ΜΠΟΥΜ
γιόλο χαχαχα
μια ηλεκτρονική τσουλήθρα ζω τις τελευταίες μέρες
΄πάω στην παιδική χαρά όταν είναι άδεια ξυπνώ και γράφω γράφω γράφω γράφω γραφω
στην πρώτη μου ανάσα για τι δε ν έχω άλλο ειρμο στο βυθό της σκέψης που να προλαβαίνει να
παιρνει χρώμα απόταν ββγαίνει απτο μάτι να το σχηματήσει σε μορφική υποσταση
ανεβαίνω πάνω και τσουλάω με της ρίμαας τη ζωη που ρέει από την πηγλή καθάρια ηρεμία και
γακληνη.
είμαι η μοργφη των νέξεων – των λέξεων
είμναι η μορφή των λέξεων
όχι, μονος εσύ
ναι ναι λέω είναι
εόμαι
είμαι η μομφή των έξξεων.αεγκχ-τρυπητο
είμαι η μορφή των λέξεων, το είπα , και πριν πατήσω το ν το τελικοτελικό πήρα εσωτερική ανάση και
κρατήθηκα στης φόρας του δαχτύλου μου την ατάκτη τροπή.. μαγκωσα ,
μηπως έψω γράχει έτσσι λαναθσμέα το πιο σημαντικ΄. Ω! το πιο σημααντικΌΛ. σημαντικΌ. ότι
εγραψα μέσα μου σωστά τουλάχιστον τι είναι είμαι. και μαγκωσα μα το πατησα θαρρετά και ναι
ειμμμαι η μορφη των λέξεων. 
(εναλλακτική πρόταση για το ωρολόγιο πρόγραμμα των παιδιών – όποιων παιδιών σε κάποια ασχολία)
ΔΕΥΤΕΡΑ
Ελυτης
Καβαφης
Καρυωτάκης
σαπφω
καντινσκυ
Oδύσσεια
Τρίτη
κρήτη
Πρωτη ώρα Ερωτόκρινος
δεύτερη μόνο λύρα – ακούμε
τρίτη στην τριτη λυρισμο αρχαιο
χτυπημα διπλό, απ’τα δεξιά χωρις
ΦΛΑΣ
ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ
που χαμεμείνει
ΕΠΟΥΣΔΙΝΗ
μημιλίας πα΄λάμε λίγο
τέταρτη ώρα τρίτης μέρας
Θρησκευτικά
ΩΡΑΙΑ ΔΥΝΑΤΑ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΗΡΕ ΜΙΑ
πέμπτη στη τρίτη Κρητη νΑ παιξουμε κάτι νοι΄΄ψθψ τώρα, να χαρούμε.
Μπαλίτσατελείωτη (ή καλύτερη μέρα της 7ωρης καθημερινής μου εβδομάδας. Τρίτη μερα Πέμπτη ώρα. μας βγάζει κατά τις 12:00 – Ο καλύτερος συνδιασμός για να συναντήσουμε τον Ηλιο σε μια σψματική μέθεξη
στη Χαρά της προηγο΄ύμενης προβληματιστικής ώρας Τρίτης τετάρτη. Πέμπτη τώρα
μπαλίτσατελείωτη
όνομακαιπρατάσταση
έχουμε λέι άδεια κενη όσή ώρα θέλουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο, στο Γηπεδάκι που χει σα “Γ” φίλο
ίσκιου (ξαποστάτη) δεντρο, Ναι σ’αυτό το γηπεδάκι μια τέτοια Πέμπτη δεύτερης μέρας της
σχολικής εβδομάδας,δηλαδή τριτης αν καταλογίζαμε την Αρχή ως την Κυριακή,. Εχουμε άδεια, το καταλαβαίνετε, δεν μπορώ να το πώ, έχει λα α νιάσσει το το αίσθηματικό μο υ.
ΜΑ ΄πόσες λήγες φορές στηζψή μου χρίστέ μμοου είναι φοβερό πόσες φορεές τελείωσε το παιχνίδι κι ΗΘΕΛΑ κιάλλο – τόσες οι φορές που νοιώθω ότι αυτό το αίσθημα δε θα καταργηθεί ποτέ από τον χωρορόνο της ΥΠΑΡΞΗςμοτ – ότι τελείωσε το ΠΑΙΧΝΙΔΙ κι εγώ ΘΕΛΩΚΙΑΛΛΟ – πάντα μα πάντα ήθελα κιάλλο – αγαπητικά πάντα μεχρι θανάτου – είχαμε λ΄ίγο ακόμα για ν α λιπολθυμήσω τρέχοντας γυρω γυρω και σβουρίζοντας, να παίξουμε να το φχαριστηθούμε να το γιορτάσουμε ατελείωτα Πλάτανος, Γηπεδάκι, Βαρυμπόμπη, Παρνασσός, Βαζεχα, Μαραντοντα, Παλλήνη, παληνιακός γηπαιδάκια. πρώτα παιχνίδια, ένταση. ΘΕΛΩ. μπαλα ΕΙΜΑΣΤΕ δυνατα ΟΛΟΙ μαζιΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΟΣ
ΜΕΤΑαα//μετ’απαυτο τώρα τι λοιπον, κάτσε να δουμε. Εκτη ώρα μέταπό πω και πωω λοιπόν βάλε
κι όταν το βραΔυ του καταπωνημενος πια καμωσης εις την κλινη σου πτώση θα σου ρθει Γενική σε Δ – διαμαρτύρομαι
εεεεεε πληκτρολογητή
που κάνεις το πρόγραμμα σκληρο εδώ μέχειςπεθάνει
εεεεε πληκτρολογητη
(κεφάλι ψηλά δέλτα μικρού, φουσκώνει κυκλό προβοσσκιδα τεντώνη ήχο στελνει βολίδα και σκονη)
τι κάνεισ εκεί πληκτρολογητή
δε θέλω άλλο από αυτό γιατ έχειη το πρόγραμμα δικό του σχήμα
εγω΄θελω δικά μου
– πού είσαι? ά! βιταγαμα, εέέ, δέλτα
Διαβαζε
Ελεύθερα
Δελτα
Τετάρτηη Τρίτη μέρα της μαθητικής εβδομάδας,
ξεκινάμε με μαθηματικα
και γ
στερεψας ιδεών για τη συνέχεια του εβδομαδιαίου προγράμματος
είναι το αίσθημα δ ιακοπή που φωνάζει το μικρό δ
δεν αντέχω άλλο ρε φιλαρακι,, δεν μπορώ
ΚΑΤΟΥΡΙΕΜΑΙ
φουσκωσε η φουσκα μου εδώ πως βλέπεις και μοιαζω τώρα απ’το πολύ περίμενε Δ εξαμενή
εδώ, στου 2ου οροφου της αθρώπινης συνείδησης όροφο, συντροφια με τα περιστέρια Δεξαμενή,
ομβρύων λημμάτων
πώς θα κυλήσω κάτω απ’τη σκαλίτσα τη στριφογυριστή την τόση δα, δεν το μπορω΄ως Δ τώρα δ. δεν είναι μια τώρα δ,
δ ΄μιρό και φουσκωμενοο ω΄σο πρέπει κυκλικό να πιάνω με τη προβοσκίδα γω ο ο ομιλιτής
οφγωναχτάς ντελάλης περιωπής, Λόγος, τιμής, δε διστάζω δε δαμάζομαι, διακηρύτω διακαή διάθεση διαφωνίας δια ]\
να πιανω γω ο ομιλητήςτης σκάλας τον κεντρικο στύλο και να κατεβαίνω με τη φουσκαμου
υπομισογεματη η καπου κει,
ΚΑΤΟΥΡΙΕΜΑΙ
κατουριώμουν, βασικά. Μετά απόλαυτα, όλη εκείνη η δύναμη
απόΆλφα
είχα πέσει ως τουβλο σσε βελουδινο πέπλο απλωμενο πανω από πισίνα
τόσηταν η ρουφηξιά υπνώτικής βουλήσεως
σα να εβ΄ρίσκουμε στο σημείο καμπης της καμπυλότητας του χώροχρονου στην ακρη πάνω στην
εισοδο μιας μαυρη΄υπας
τ΄ση΄ταν η μανία μου για υπνο
πήγα βυθίστηκα χωρίς να ξέρω ώρες μέρες (αναπτήρας) μήνες χρόνους (τσάφ)
και ξύπνησα μαυτες τις σκέψεις μόνομου ρθαυτος ο τίτλος όπως σας τον γράφω τώρα με το τσ’γαρο στο χέρι
δεν τον θυμαμαι
και μισοχελουσα χαζογελουσα εκει ασυνειδυτα
την ωρα που μουνασε φάση τελική
ενύπνια
ΕΝΑ ΣΤΙΓΜΙΌΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΤΟΜΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΣΤΗ ΡΟΗ ΕΔΩ ΣΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΠΑ^ΑΠΟΠΑΓΙΑΝ ΤΗΣ ΚΟΛΟΜΒΙΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ
ΞΑΠΟΣΤΑΣΩ ΣΕ ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ΔΙΑΤΑΣΗ ΣΤΡΤΕΣΙΝΓΚ ΤΟΥ ΝΟΥ
ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΜΑΙΟΥ ΤΟΥ ΠΕΜΠΤΟΥ ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΔΙΣΧΙΛΙΟΣΤΟΥ ΔΕΚΑΤΟΥ
ΕΚΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ.
ειμαστε γλωσσικες κοινοτοπιες λέμε όλο τα ίδια όλοι τα ίδια
΄πως η 15 χρονη είχε αυτή και την άλλη ρητορική έτσι και μεις όλοι είμαστε γλωσσικές κοινοτοπιές κα;ι κκ
περνούνε όλη την ώρα ξκαθώς ξεδιπλώνει η κολλητική ταινια του Λόγου μας και κολλάει πάνω στη
ΓΛΩΣΣΑ και την περιορίζει αγκαλιώντας, τη σφίγγει.
κολλάμε πράγματα όπως τα κολλάω κι εγω όπως πάει και κολλά η σκόνη η στην ταίνία,
αλφαβηταγαμαδελταεψιλον λέμε την αλλφαβήτα μας σα να λέμε το πάτερ ημών μας, βιαστικά
επαναλαμβανουνμε, τη βασικότερη των προσευχων, την έχουμε πανάκι για να ξεσκονίζουμαι
βιαστικοι τυπικοι καθημερινοι διαλοιγίσκοι
αμπεμπαμπλο αυτόματο μωρουδιακό
εγινε το εξης παράδοξο μπροστά μου και αστεέιο
τουρίστες μπουρλωτιάσανε τη μοναχδική μου γαληνη εδώ στο δωματια΄κι του χοστελ στο
καταφυγιάκι μοου στο κουρνιαστο ζεστό διάφανο φουρνάκι μου, ποπ κορν ιδεών φώλιασαν εδώ και
πετάχτηκαν όταν ΗΤΑΝ Η ΩΡΑ τους, ΠΡΟΣΟΧΗ, πετάχτηκαν με τον θαυμασμό που πετιέται το
κεφάλι , η κεφαλλη τικ τακ τακ τακ τΙκ πετάγονται ερωτηματικά κι ιδεες στην ελαφ΄ρότητα της
ξεγνοιασιάς της ματιάς ένος ζώου, ενός πουλιού η αφέλεια σε χαρά ξεγνοιασιάς έγινε κίνηση και
πβλεμμα περιστεριου, παγκόσμου πουλιού
λέει εδώ μια δεσποινίς εκτών 5-6 εδώω μπροστά μου ευρισκόμενων, δε θελω να σηκωσω το κεφάλι
μου και να κοιτάξω πόσοι είναι γιατί είναι η ουσια λλού.
λοιππόν, λέει που δουλέυεις τι κάνεις λέει
I am a teacher. I am teacher. και την κοιτάν και λέει διευκρινιστικά και με μία διάθεση
εδώυποβιβασμου κάπως “όχι όπως το θεωρουν εδώ, δασκάλα αγγλικών”, car, car, φωνάζει κάποιος
αγγλόφονος επίσης αστειευόμενος καρ κ αρ., και γελάνε και συμπληρώνει η εξυπνακίστικηκη φωνή
της χιοφίας ομιλούχια από την “δαχχκαλίτσα” και λέει
ΛΑΝΓΚΟΥΑΤΖ ΑΡΤΣ ΕΝΤ ΛΙΤΡΑΤΤΣΟΥΡ
και χέζει η ΄ταμπέλα δάκρυα και φυτρώνουν κατι πρασινάκια επίμονα ισως λιγο εκειφτωχά,
τα πρασινάκια της ταυτόττητας όσης λίγοστςής ταυτότητας ανθίσταται ακόμα να Είναι
‘
ΛΑΝΓΚΟΥΑΤΖΑ ΡΤΣ ΕΝΝΤ ΛΙΤΡΑΤΣΟΥΟΥΡτο ξαναλέω μέσα μου, μ αλλιώς -ιιιιιιιιιιιιιιαααααααααδεσλξκδσξκηΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΟΠΤΙΚΗ
ΣΠΑΣΕ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ
ΣΙΝΕΣΘΟΙΜΑΤΩς(να πάω οπωσδήποτε να συλλέξω κόκκους καφεέ, με οτν παλικαράκο τον 24άρη με το μωράκι γουολπέηπερ, να πάω να συλλέξω καφέ με αυτόν τον παλικαράκι με τανοιχτό πουκάμισο και την μακρά κώμη πιασμένη και ταυτόχρον αφημένε. – να ζήσεις ΓΟυεβόν να χαρείς Γουεβόν η ιεστορία Γουεβόν, ελ παης δελ ιγκνορανσια, γουεβον, κολόμπια,
πώς σε λέγανε, πώς – είχες τονομα το κλασσικο αλλά ίσων ιδιαίτερος, αυτή μία ήταν η αντίφασή σου. όλος – όλη
λες και τελειώσαμε με το καρ και καμε το κάρο και με το κάθε κινούμενο ρε καμιον λες και ενταξει
ταλύσαμε τα προβλήματά μας α λα όρδεν. εν τάξει δηλαδή
καρ = από 1 μέχρι το 1000 και κάπου εκεί ανάμεσα είναι τα καρ α μας. στον αχυρώνα της ποιησης
γουεβόν, βαλαμε φύλακες της γλώσσας γουβόν γαϊδάρους
με νοιώθεις – το λυσαμε το καρ και τώρα ειμαστε ψηλα στους ουρανού της λεξικής επανάστασης του
νοηματοσ
ΛΑΝΓΚΟΥANTTZTZ EENNT ΛιιΙΙιιτΤρατσουΟΥΟΥΡρρ…
απλώνεται στο χωρο χρονο της αργης κίνησης της Γλώσσας σε διπλό τολουπ
ωχ ΑΔΕΡΦΑΚΙ – ΜΟΥ
ΤΙ ΨΑΧΝΕΙΣ ΠΙΑ ΤΙΑΝΑΖΗΗΤΆΣ
αημ τεριμπλ ατ νεημς
δε γουεδερ ιζ τεριμπλο ντιερ
“λοτς οφ γκουντ νεητσουρ”
ότι υπάρχει και μπαντ νεητσουρ τώρα
Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΕΤΗ ΕΙΝ ΟΤΑΝ ΓΔΥΝΕΙ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟ ΤΟΥ
ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥ ΡΩ Η
ΛΙ ΤΙ
ΣΤΑΓΏΝΕΣ
ΟΤΑΝ ΑΝΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ ΣΤΟΝ ΧΟΡΟΧΏΡΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
ΑΣΤΟ ΦΙΛΕ ΑΣΤΟ
ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΛΛΙΔΙ ΑΣΕ ΤΑ ΣΤΡΟΦΙΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟ-ΛΟΓΙΟ
ΑΣΚΗΣΙΣ ΠΡΩΤΗ
Η ΠΡΩΤΗ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΉ ΣΟΥ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΣ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗΗ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟ ΤΏΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΜΑΙ ΔΩ ΕΥΘΥς ΕΥΘΥΤΕΝΗΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΑ ΓΙΑΤΊ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ, ΠΗΓΑ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΩ ΣΤΗΝ ΟΘΟΗ, ΝΤΡΟΠΛΗ ,ΜΟΥ,. ΛΟΙΠΟΝ.
ΤΙ ΕΛΕΓΑ.
η γλωσσα που γενναει μονη της
4 το πρωι αρχίζουν τα πουλακια να τιτιβίζουνε
γενικότερα ησυχια
μονο πουλιών τιτιβισμα
βιολιών πιτσιλιές
ωχ κικιρικου ητανε αυτό ακουσα καλά
*σειρηνα τώρα στα σιγουρα, μακρινη
κόκορας ήταν και τώρα βελάσματα περιστεριων σα να χουν γενητουρια
μαρεσουν ε οι κοκορες και καποιε φορες μου σπαν α
αφορητα τα νευρα γιατι με ξυπναν μεσα στη νυχτα βαράνε κει κάποιες φορες όποτε τους λαλήσει
ντρααααααμ σε ι όμως – τΙς φΙσΙς ξΙ πνΙτΙ ρΙ.
μου σπαν τα νευρα αγφορητα μα μεσα στην τσαντιλα μου τους εκτιμω τους κοκορες
γουστάρω που εμπεριέχουνε στη δράση τους το καταλάθως και το δε τξην παλεύω άλλο ξερω γω
κραυγη κικιρικου
καταλαβες. εμπεριέχουνε το καταλάθως το ΄ΤΩΡΑΕΓΩ ΕΔΙΕΤΣΙΠΑΡΤΟΚΙΚΙΡΙΚΟΟΥΟΥΟΥ
ΣΚΕΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΤΟΥΛΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΑΥΓΟΥΛΑΚΙΑ 0 ΠΟΣΟ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙ Σ
ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΣ ΕΧΩ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ
ΓΙΑΤΙ ΝΟΙΩΘΩ. ΝΟΙΘΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ. ΚΑΙ ΤΩΡΑΞΕΡΩ ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ ΟΤΑΝ ΘΈΛΩ ΑΛΗΘΝΑ ΔΕΝ
ΞΕΡΩ ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ/ ΑΛΛΑ ΙΘΑ ΚΑΝΕΙΣ
ΚΑΠΟΙΑ ΒΗΜΜΑΤΑ. Η ΥΠΑΡΞΙΣ ΣΟΥ ,ΜΟΙΡΕΙ ΝΑ ΕΠΗΡΡΕΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ.
A.W.E.S.O.M.E 