Δ – Σημαδούρα

Θέλει γενναιότητα να ζήσεις τη στιγμή όπως έρχεται
Το Εγό έχει τάσεις φυγής

Σήμερα υπήρξα σε ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας 
Σήμερα η αντίληψη μου ήταν πειραγμένη
Κι ένιωσα ντροπή
Δεν ήξερα ποιος να ‘μαι
Δεν ήξερα ποιος θέλουν να ‘μαι
Ποιος είμαι στα μυαλά τους πριν ακόμα υπάρξω μπροστά τους
Έζησα απανωτές στιγμές αβολιασης
Ήθελα να εγκαταλείψω
 γύρευα την ελευθερία της μοναξιάς

Μα επέμεινα

Προσπάθησα να αφήσω τη ροή να κάνει το πέρασμα της ανεμπόδιστα
Προσπάθησα απλά να είμαι
Πόσο πραγματικά δύσκολο απλά να είσαι
Όταν κάθε σου κίνηση, κάθε λέξη, κάθε μορφασμός, κάθε χειρονομία, κάθε στάση, κάθε επαφή, κάθε γέλιο, 
είναι ένα μικρό μικρό πίξελ
σε μια εικόνα στον νου των πολλών
Των παρατηρητών
Των συναναστρεφομένων
Οποιαδήποτε στιγμή αλληλεπίδρασης είναι στην πραγματικότητα ένα θέατρο.
Και το υποσυνείδητο μου και το ασυνείδητο μου, παίζουν κι αυτά έναν ρόλο
Στο όλο που σχηματίζεται τμηματικά στον νου σου

Κάθε στιγμή μια μάχη
Ποιος θέλω να είμαι Vs
Ποιος θέλω να είμαι στο μυαλό σου
Κι αυτό που φαίνεται πάντα,
ταραγμένο,
Ποιος είμαι

Αν θέλω απλά να είμαι
Παρατηρώ αυτή τη μάχη
Και την αφήνω να υπάρξει
Είναι μέρος μου, γιατί είμαι ακόμα ελλιπής.
Η αβολίαση είναι φυσιολογική. 

Κι η ομορφιά έγκειται στη διύλιση της αβολίασης
Στην αναγνώριση του κόμπου
Στη συν-χώρεση.
Κάνανε όλα τα θετικά συναισθήματα άκρη για να περάσει το αίνιγμα της πραγματικότητας – 
διαφορετική, πρωτοϊδωμένη, καινούρια –
και να προκαλέσει δυσαρμονία. Ενοχλητική συμφόρηση στο διάφραγμα.
Απορία.

Απέφευγα να φύγω και ξέφευγα σε πυροτεχνήματα ενεργητικότητας – ένδειξη τάχα μου ομαλότητας. 

Αναρωτιόμουν πώς να ναι άραγε ο
Φυσιολογικός εαυτός μου
Στιγμές που ήμουνα το λαγκ στην οθόνη
███████▒▒▒ 70%
Μπάφερινγκ
☘️
Με την πραγματικότητα να έρχεται πιο γρήγορα από όσο μπορώ να φορτώσω στο συνειδητό, να παίξω στην οθόνη
Θέαση και τηλεθέαση σε ένα έργο χωρίς σενάριο

Αυτοσχεδιασμός
ενώ εκπέμπω σε άλλη συχνότητα
Προσώπων πολλαπλότητα
μία κίνηση του πλήθους προσομοιάζουσα νερό που ξεγλυστραει, 
Μια μουσική ζωντανή ΖΩΝΤΑΝΉ
Χορός παραδίπλα στο πεζοδρόμιο διαγωνιστικός
Θεατρικά σπασμοδικος, δραματικά εκστατικος
Χειροκροτήματα κάθε τόσο και γιο μα νιγκα ατμόσφαιρα
Επικοινωνία Ηλεκτρονική μεταφραστική
Μικροπωλητών ζωή εργασιακή,
χρημάτων συνεχή φάση ζητιανική

Γροθιών φιλικών φιλί
Κι επιστηθια καρδιακή μπουκέτου επαφή

Ευωδιάζουσα Πράσινη γη
Χαμόγελο-ξεκλείδωμα 
Σε επανάληψη
Είμαστε μαζί
Γλώσσα συλλαβική
Και παντομίμα
Πρωτόγονα αληθινές

Η ίδια αβολίαση πιο πριν στη μέρα μου
Μπροστά στη Γουέστερν Γιούνιον
Ρόντ πουά Νλονγκάκ
Περιμένοντας μέσα στον βροχερό Σεπτέμβρη, July
Που τελικά ήταν Τζούντιθ
Αβολίαση Στην αναμονή της.
Μπροστά στη Γουέστερν Γιούνιον
Δεκαπέντε λεπτά
Με κόσμο να περνάει ασταμάτητα και εμένα ζωντανή κι άσημη πινακίδα καρφωμένη σε ένα σημείο,
μα κινούμενη σπαστικά σα δέντρο που γνωρίζει ξαφνικές ριπές ανέμου
Πού να βάλω τα χέρια μου και τα κουνάω
Και παν στο κινητό

Στο αποθετήριο της αβολίασης
Στο κάνω που δεν είναι
διότι να είμαι ως έρχομαι
αδυνατώ –
Να Είμαι

Λαμβάνω βλέμματα αναγνωριστικά,  περαστικών
Και είναι σαν καθρέφτης
Φαίνομαι σαν το είδωλο που δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του 
Μπερδεμένος

Όλο το φαίνεσθαί μου υποκριτικό ξεχύνεται στην κινησιολογία μου που έχει λοξυγκα και απορία. Αγνή απορία. Αδυναμία ερμηνευτικής ανάλυσης της ροής. Και βγαίνει αυτή η αβολίαση η σωματική. Εκεί που ξεκινάς να βάλεις τα χέρια στις τσέπες, επί παραδείγματι, και σταματάς απότομα γιατί δε βρίσκεις το νόημα ή τη λογική πίσω από το να είσαι Ο με τα χέρια στις τσέπες. Και βάζεις τα χέρια πίσω ενωμένα στο στήθος, να είσαι Ο που ίσως και να θέλει να κρατήσει κάποια απόσταση.μα εγώ θέλω να εκπέμπω πως είμαι ανοιχτός, φέρε τα χέρια πίσω στο πεζούλι, τονωσε το στήθος, τράβα τους ώμους πίσω. Δείξε αυτό που θέλεις να γίνεις. Ένας μονόλογος οντολογικός. Η διαμόρφωση της ταυτότητας

Τραβάω λίγο το πέπλο και συνειδητοποιώ πως ντρέπομαι που τρέπομαι σε φυγή
Σε ξεσπάσματα κινησιολογικά

Μα μου χτυπάω την πλάτη φιλικά
Ως έγνοια του Φλέξις
Σε τρανσλεητορ λέξεις
sommes ensemble
με έργα
το τυπάκι

28 με
2 γυναίκες και 8 παιδιά
Μου είπε.

Κοιμάμαι
πολύ αυτές τις μέρες.
Ευκαιρώ να ονειρεύομαι το επιθυμητό.
ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΉ ύπαρξη. Λύνω ένα διάφανο γρίφο. Για να
κρατήσεις την ισορροπία σου στο ποδήλατο πρέπει να συνεχίσεις να
κινείσαι. Ζωή ποδήλατο. Ασκήσεις επί χάρτου. Κοριοι
της συνείδησης στα σκοτάδια του βυθού 
της απαρχής της τελετουργίας της
συμπεριφοράς. Ξυνομαι
οντολογικά
Η
σι
γου
ριά
μου
ως 
ση
μα
δού
ρα 
σε
έ
ναν
ωκεανό πιθανοτήτων
πραγματώνεται φέροντας
τη δυσαρμονία της αντίφασης
της στατικότητας και της συνεχής 
κίνησης. Σημαίνοντας τόπο, τύπο –
τρικυμία εν κρανίω.
Επιπλεω ενσωματώνοντας την ύπαρξη.
Το βάρος μου με ορίζει, και η ροή με διαπερνά. Με διαπερνά.

Γιαούντε, Καμερούν 24/9/2019