Author: angeloS-)

y un admirador

Πέρα από οξεία αντίληψη, ένας θαυμαστής (admirador) έχει χρόνο και διάθεση να συγκεντρώσει την ενέργειά του σε κάτι όμορφο.

βζιν βζιν βζιιιιιιιν ! Είμαι Βιέννη, στην παγκόσμια πρωτεύουσα της κλασσικής μουσικής, κι έχω χρόνο! Χρόνο να θαυμάσω τους ήχους,

τους ανθρώπους

τη συνύπαρξη ζώων – ανθρώπων,

τα πανέμορφα κτήρια σε στυλ Κλασικό, Μπαρόκ, και Γοτθικό

τα συντριβάνια, τα αγάλματα, τις εικαστικές παρεμβάσεις – και ασφαλώς τις

θεαματικές, μεγαλοπρεπείς, πομπώδεις εκκλησίες!

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι με εκνευρίζουν κι όλας άπειρα.. Σκέφτομαι… τόσα λεφτά, τόσες εργατοώρες, τοση προσπάθεια. Τόση ανθρώπινη ενέργεια προς τη λάθος κατεύθυνση.. Πόσοι χριστιανοί της εποχής που χτιζόντουσαν αυτοί οι ναοί πέθαιναν από την πείνα, από τις αρρώστιες, από τις κακουχίες.. πόσοι άνθρωποι γενικότερα… τα ίδια και σήμερα, χρυσοί σταυροί και αμαξάρες για τους ιεράρχες ενώ τόσοι και σε τόσα μέρη πεθαίνουν από την πείνα. είναι τόσο έντονο το παράδοξο που με υπερβαίνει..

και η παραδοξότηα είναι μέρος του συστήματος..its okay. απλά η εκκλησία υποτίθεται πρεσβεύει την αγάπη, την ηθική. η αντίντας θέλει να βγάλει λεφτά. σου λέει εδώ, (για) το τρέξιμο απλα χρειάζεται να εμφανιστείς και να τρέξεις όπως είσαι, μου θύμισε και τον χριστοδουλο με το ελατε οπως είστε. τι όπως είμαστε ρε αντίντας; κι όλα αυτά τα φάνσι που πουλάς, δεν πρέπει να τα αγοράσουμε ; τα ειδικά υφάσματα, τα πανάκριβα παπούτσια, τα ισοθερμικά ; αυτά τι ρόλο παίζουν;

Ατελείωτη παραδοξότητα.

To ΤΩΡΑ είναι πράγματι ένα δώρο.. για αυτό και στα αγγλικά το δώρο λέγεται και Present 😉

Λοιπόν, περνάω στο ψητό. Στη Βιέννη πέρασα πάρα πολύ όμορφα. Πέρα από τις βόλτες, τα γραψίματα και τις φωτογραφίες, το σημαντικότερο που έκανα ήταν ότι πέρασα χρόνο με τον

Νίκο, από Αργεντινή. Πού τους πετυχαίνω, πάντα από Αργεντινη είναι ενα καλό ερώτημα.. Στέλνω πολλές αιτήσεις στο couchsurfing αλλά οι Αργεντίνοι σχεδόν πάντα με αποδέχονται. Του ειχα πει να κάτσω για 3-4 μέρες. Πήγα, κάναμε μια πολύ ωραία συζήτηση εις βάθος την πρώτη μέρα. Μου λέει το τέλειο – πόσο μου αρέσει να το ακούω.. “κάτσε όσο θέλεις – δεν υπάρχει κανένα θέμα”. Μου το είχε πει κι ο Βίλεφ στο Μόναχο. Μου δίνει μια ελευθερία αυτό, διότι αλλιώς πρέπει να σκέφτομαι συνέχεια πότε θα φύγω και πού θα μείνω μέχρι τότε. Ο Νίκος είναι

Ο Νίκος είναι γαμάτος, γενικά.
Το να βρω κάπου να μείνω σε ένα μέρος δεν είναι καθόλου δύσκολο. Λέω το ποιματάκι μου “άγγελος, έλληνας, 33. ποδηλατο. κοσμος. 5+ χρόνια. 42 χώρες”. Το θέμα δεν είναι να μου ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους. Το θέμα είναι να μου ανοίξουν την πόρτα της καρδιάς τους. Εκεί είναι η ομορφιά, εκεί είναι η τιμή, εκεί είναι η χαρά. Γι αυτό και τα μουσεία, αν και τα αγαπώ, δεν μπορούν να μου δώσουν αυτό που μου δίνει μία αληθινή συζήτηση. Ένα μοίρασμα. Μία επαφή που συνοψίζει στην έντασή της όλον τον χρόνο.

όλον τον Χρόνο στο Τώρα. Ο Νίκος έχει την καρδιά ενός μικρού παιδιού και το μυαλό ενός σοφού άντρα. Είναι καλούλης ρε φίλε. υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω που είναι σαν αρκουδάκια – θέλεις να τους ζουπήξεις. Ο Νίκος είναι καθηγητής ισπανικών και γερμανικών. Τα έμαθε τα γερμανικά για να σπουδάσει. Είναι γλωσσολόγος και απίστευτα καταρτισμένος. μιλάει 5-6 γλώσσες. ο τύπος κάνει κάτι αξιοθαύμαστο: γράφει λεξικό με όλες τις λέξεις των ισπανικών που λέγονται διαφορετικά σε κάθε ισπανόφωνη χώρα. 20 χώρες. συγκριτικό λεξικό. εδώ και χρόνια. κάθε μέρα θα ποστάρει σε κάποια γκρουπ στο φέησμπουκ μία λέξη και άτομα από διαφορετικές χώρες θα του πουν πώς λέγεται αυτή η λέξη στη χώρα τους . Παρακαλώ πάτα λίγο αυτή τη λέξη εδώ για να πάρεις μια ιδέα. Μιλάμε για τρέλα. Τ ρ έ λ α. Και το κάνει ευλαβικά κάθε μέρα. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα που κάνει.

χαχαχα !

O Nίκος είναι ομοφυλόφιλος. Αυτόματα τρέφω μια συμπάθεια προς όλους τους ΛΟΑΤΚΙ. Γιατί αυτόματα τρέφω μια συμπάθεια προς όλους τους ανθρώπους που καταπιέζονται.. Δεν μπορώ την καταπίεση με τίποτα, την ανελευθερία, την κριτική. Δε με έχει ποτέ κανείς καταπιέσει ιδιαίτερα. Όμως έχω καταπιέσει εγώ άλλους και όταν το κατάλαβα, φρίκαρα. Με τον Νίκο λοιπόν, πήγαμε σε αρκετά γκευ πάρτυ.. Τα λατρεύω..! Τους/τις βλέπω να διασκεδάζουν και απλά χαζοχαίρομαι. Ο άνθρωπος που είναι απελευθερωμένος, που ζει την αλήθεια του, που γουστάρει, αναβλύζει χαρά και ένταση. Πραγματικά το απόλαυσα. Μια εξέχως ιδιαίτερη νύχτα πήγαμε και σε μια εκδήλωση τρανς

κάτσε να ζουμάρω λίγο, για να το απολαύσουμε

εδώ είμαστε… με γραμμένο το πανέμορφο
Εγώ είμαι ο Αδάμ.
Εγώ είμαι η Εύα.
Εγώ είμαι εγώ.

Αυτή η αφίσα ήταν κολλημένη σε όλη τη Βιέννη το 2014. όχι αυτή, η ίδια. υπήρχαν πολλές αφίσες. χαχαχα. οι οποίες βεβηλώθηκαν με γκράφιτι που καλύπτει τις ευαίσθητες περιοχές. Ειναι η μόνη περίπτωση που οι πουριτανοί αγαπούν το γκράφιτι χαχαχα. Ξαναγυρνάω πάντως στο κορυφαίο…

Εγώ είμαι εγώ… τι ωραίο ο καθένας να είναι ό,τι θέλει χωρίς να προσβάλλει τον διπλανό του. Είναι πολυ ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι τρανς άνθρωποι δεν παίρνουνε τη ζωή στ αστεία. Δεν είναι ένα καπρίτσιο, για αυτούς, η σεξουαλική τους ταυτότητα. Κανείς δεν ταλαιπωρείται, έτσι για πλάκα. Οι άνθρωποι έτσι νοιώθουν – δεν ξυπνήσαν ένα πρωί και τους ήρθε η ιδέα έτσι ξαφνικά.

Ήταν φανταστική η συνύπαρξη μου στον ίδιο χώρο με τρανς άτομα, ειδικά κάποια μεγάλης ηλικίας. Είχαν μια ωριμότητα και μία καλοσύνη η οποία αθόρυβα μαρτυρούσε μια φοβερή πορεία στον χρόνο και μία… σοφία απίστευτη. Όταν πρέπει για να νοιώσεις καλά καλά με τον εαυτό σου να πρέπει να υπερκεράσεις εμπόδια πάσης φύσεως…! Σωματικά, ψυχολογικά, οικογενειακά, κοινωνικά, εργασιακά, οικονομικά, διαπροσωπικά. Μιλάμε για ηρωικές φυσιογνωμίες !

ΕΓΩ είμαι ΕΓΩ !

Κι εδω είμαι εγώ με τον πρώην βασιλιά και την πρώην βασίλισα του Ιραν. Εκεί που η καταπίεση έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Να μην μπορούν οι γυναίκες να κυκλοφορούν χωρίς χιτζάμπ… εν έτει 2023… ήμαρτον δηλαδή..

O Νίκος στο Ιραν θα ήτανε παράνομος, μιας και οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις τιμωρούνται μέχρι και με θάνατο…!
Ευτυχώς είναι στη Βιέννη!

Ναι ναι, ακριβώς… είναι σκουφάκι κολυμβητικό και ναι, ακριβώς, βρισκόμαστε έξω. Για την ακρίβεια δίπλα απο τον Δούναβη… Και εκείνο το πρωί χιόνιζε κιόλας… Πήγαμε και βουτήξαμε μες στον παγωμένο ποταμό, διότι μάθαμε ότι η έκθεση στο κρύο είναι ευεργετική για το σώμα και… θέλαμε να νιώσουμε καλύτερα.

Και για τον ίδιο λόγο, βγαίναμε και τρέχαμε σχεδόν κάθε μέρα μισή ωρίτσα με το ηχειάκι στην πιο κεντρική γειτονιά της Βιέννης. Και για τον ίδιο λογο κάναμε σχεδόν κάθε μέρα μισή ωρίτσα διαλογισμό.

Θαυμάζω τον Νίκο για όλα όσα έχω πει μέχρι τώρα, αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Εδώ και 2-2,5 χρόνια ταλαιπωρείται από καταναγκαστικές σκέψεις. Δηλαδή μετά από κάποιες δύσκολες συγκυρίες στο πρόσφατο παρελθόν του,. και σε συνδυασμό με κάποια παιδικά τράυματα, ενεργοποιήθηκε ένας μηχανισμός άμυνας ( ; ) που τον οδηγει σε πολύ αρνητικές σκέψεις από τις οποίες δεν μπορεί να ξεφύγει. δεν τις ελέγχει, δηλαδή και αυτές επαναλαμβάνονται συνεχώς με αποτέλεσμα να χα(ώ)νεται σε έναν φαύλο κύκλο αρνητισμού ο οποίες έχει και σωματικές προεκτάσεις (ταχυκαρδίες κλπ).

Ένας άνθρωπος που είναι πηγαία χαρούμενος, αισιόδοξος, θετικός, προσηνής… δυστυχώς ταλαιπωρείται έντονα εδώ και πολύ καιρό. Μου μίλησε από την πρώτη μέρα σχετικά και είπαμε όσο γίνεται να μη δώσουμε προσοχή τόσο σε αυτό, αλλά να κάνουμε πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν. Κάναμε τόσες δραστηριότητες,διαβάσαμε για τα τράυματα, περπατήσαμε, συζητήσαμε για το θέατρο (που παίζει), φιλοσοφήσαμε πολύ, συνυπήρξαμε στον ίδιο

χώρο. (κοιμόμουν στον καναπέ, ως γνήσιος couch-surfer). Με ενέπνευσε τόσο πολύ να βλέπω έναν άνθρωπο να θέλει να γίνει καλά καλά – να τα δίνει όλα! Και το προσπαθήσαμε πολύ…

Και κάπως τα καταφέραμε… Δηλαδή.. ο Νίκος το κατάφερε.. εγώ απλά ήμουν εκεί και χαιρόμουν να περνάω χρόνο μαζί του. Μπορεί να έγραφα ή να ήθελα να πάω μια βόλτα, αλλά αν μου πρότεινε να κάνουμε κάτι, το ήθελα γιατί ήξερα ότι θα μου έκανε και μένα καλό.. Κι έτσι πέρασαν δύο εβδομάδες παρέα – χαρούμενες μέρες, ως επί το πλείστον.

Εγώ σε ευχαριστώ βρε συ! 😊

Αυτά τα ωραία! Μην ξεχνάς κι εσύ να ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ! Χεχε

Mια εικόνα ίσον με χίλιες λέξεις – και δύο οι εικονιζόμενες… 1002. Αρκετές για να πουν το πολύ απλό: Το “Σ’αγαπώ” τελικά είναι πολύ ταμπού. Σχετιζόμαστε βαθειά, επικοινωνούμε ουσιαστικά και παρόλαυτα δυσκολευόμαστε να εκφραστούμε. Εγώ, πλέον, όχι τόσο. το σ’αγαπώ δεν έχει να κάνει με την τελειότητα των συναισθημάτων.. έχει να κάνει με τη ροπή.. με την πρόθεση.. το “σ’αγαπώ” το νοιώθεις… πες το κιόλας, βρε, να ξαλαφρώσεις – είν ωραίο.

Kαι ξεκίνησα έτσι διότι αν μία λέξη έρχεται πρώτη είναι αυτή. Αγάπη. Σε όλες τις χώρες και σε όλες τις πόλεις και σε όλα τα σπίτια μέχρι σήμερα δε συνάντησα μία οικογένεια τόσο αγαπημένη. Σκέφτομαι ότι υπερβάλλω, και κάθομαι να το αναλύσω μέσα μου, και συνειδητοποιώ ότι είναι αλήθεια. Δε μιλάω για τέλεια οικογένεια – όλες έχουν τα θέματά τους.. Το θέμα είναι πώς κάθε οικογένεια…

…κρατάει την ισορροπία της. Υπήρχε κάτι εδώ που ήταν όμορφο, αρμονικό και φυσικό. Ένα go with the flow οικογενειακό.. Κατανόηση, έγνοια, συμπαράσταση. Ένοιωσα τέτοια αγάπη που πραγματικά συγκινήθηκα – ένοιωσα τυχερός που ήμουν ανάμεσά τους, και ταυτόχρονα με ενέπνευσαν! Κάτσε να μπω στο κάδρο…

Και μιλάω για τόση αγάπη διότι πέρα από αυτό που είδα και ένοιωσα μέσα από τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, είχα την τιμή να περάσω κάποιο χρόνο και με τον κάθε έναν τους ξεχωριστά – εξαιρουμένης της Ιωάννας. Ε και μέσα απο ιδιωτικές και μη συζητήσεις τα συμπεράσματα είναι πιο εύκολο να βγουν και η εικόνα πιο πλήρης. Η εικόνα, και εγώ, πλήρεις! Η οικογένεια φανταστική, οι εμπειρίες φανταστικές, και η τοποθεσία…

μαγική ! Ζήλεψα”” διότι θα ήθελα πολύ να είχα μεγαλώσει κι εγώ στη φύση.. Τόσο όμορφο το τοπίο, τα σπίτια και οι σχέσεις… Είχα την τιμή λοιπόν να μείνω σε αυτό το μίνι σαλέ και να χαλαρώσω.. Ο Βίλεφ που μένει εκεί είναι τόσο γαμάτος που, ενώ κάλλιστα μπορούσαμε να μείνουμε παρέα, μου το παραχώρησε”” για δυο εβδομάδες για να έχω τον χώρο μου, και αυτός κοιμόταν

στο άλλο σπίτι δίπλα – στο μεγάλο σαλέ! Είναι καλό σημείο εδώ να πω ότι με το Βίλεφ είμαστε μακρινοί μεν, συγγενείς δε. Ο προπάππους μου Νίκος και η γιαγιά του Σοφία ήταν αδέλφια!! χαχα! Εκτός, ομως, των κοινών – σε κάποιο βαθμό – γονιδίων μοιάζουμε πολύ και σε κάτι – κατ’ εμέ – θεμελιώδες. Την όρεξη για ζωή.. Έχουμε κι οι δύο όρεξη για ζωή – ενέργεια, περιέργεια, πρωτοβουλία. Δράση ! και ταυτόχρονα ο Βίλεφ είναι και τόσο καλός – ευγενικός, ευαίσθητος, γεμάτος ενσυναίσθηση. Είναι μουσικός, επίσης !! Παίζει κιθάρα, γιουκαλίλι και είναι και dj. αγαπάει την ηλεκτρονική μουσική, αλλά και χιπ χοπ φουλ ! Είναι κοινωνικός λειτουργός και δουλεύει με ανθρώπους που είναι εξαρτημένοι απο τα ναρκωτικά. Είναι φουλ κοινωνικός και ταυτόχρονα περνάει καλά και όταν είναι μόνος του – σκέφτεται, γράφει, επεξεργάζεται την πραγματικότητα – φιλοσοφεί ! Ταιριάξαμε μιλάμε!! “κατσε καλάααα!!” Και το ζήσαμε στα άκρα!

Από την ηρεμία, την ενδοσκόπηση, την αυτοσυγκέντρωση του διαλογισμού και της γιόγκα

μέχρι τα ξενύχτια ως το πρωί….. χορός ατελείωτος, ασταμάτητος, ξέφρενος. Σε κλαμπάκια, σε μπαράκια, σε συναυλίες, σε σπίτια. Το λιώσαμε!

Kαι σε πόσα άλλα μέρη που πήγαμε και δεν έχω βίντεο… έχω όμως μία φωτογραφία για να περάσω στο επόμενο

Παρτάραμε – και γενικότερα συναντηθήκαμε – με πολλούς φίλους του Βίλεφ.. Εδώ, δύο γλυκύτατες φίλες του! Και το αναφέρω διότι εκτός από την αγάπη στην οικογένειά του, υπήρχε και άπειρη αγάπη μεταξύ των φίλων του.. Δε το συναντάω και αυτό συχνα. Αγάπη σε αυτή την έκταση και σε αυτή την ένταση… Άλλο ένα σημείο που μοιάζουμε ακραία. Κι εγώ νοιώθω ότι περιτρυγιρίζομαι – όχι γεωγραφικά – από ανθρώπους που μας συνδέει κάτι πολύ δυνατό αγαπητικό! εκφραστικό, χειροπιαστό, αληθινό!

Εδώ ο Βίλεφ κρατάει το δώρο που του κάνανε οι φίλοι του όταν έγινε 30. Στη Γερμανία – και αν έχω καταλάβει καλά και σε κάποιες άλλες χώρες – όταν κλείνεις τα 30 είναι μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή και γιορτάζεται ανάλογα. Οι φίλοι του, λοιπόν, του φτιάξαν αυτό το λεύκωμα με φωτογραφίες και ιστορίες από τότε που ήταν παιδί… Μιλάμε για δουλειά…. δεν το κάνανε σε μία μέρα… και μου έδειξε διάφορα άλλα δώρα μεταξύ της παρέας του και έπαθα πλάκα.. Υπερπαραγωγές! Μεγαλώσανε με τους περισσότερους σε αυτήν την περιοχή έξω από το Μόναχο και οι δεσμοί τους είναι πάρα πολύ δυνατοί… Πανέμορφο!

Eδώ ο Βιλεφ παίζει με τους φίλους του Spikeball! Πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι, αλλά δεν έπαιξα διότι βγήκα Σάββατο βράδυ για χορό και τελείωσε το πάρτυ Κυριακή βράδυ…. Οπότε τη δευτέρα που είχανε κανονίσει, το σώμα μου δεν ήταν για πολλά πολλά.. Πήγα σε κλαμπάκι με τον χαβιέ που είχε έρθει απο ζυρίχη, μετά πήγα σε αφτερ με άλλο τυπάκι που συνάντησα και μετά σε σπίτι που με προσκάλεσαν και μετά σε άλλο σπίτι που με προσκάλεσαν. στο τελευταίο δε, σπίτι, έριξα εκπληκτικο χορό υπό τους ήχους ενός πλυντήριου, παρακαλώ, σε πρόγραμμα spinning μάλλον για να στεγνώσουν τα ρούχα. το μπιτ εκπληκτικό, στα αλήθεια και έκανε και κάτι άλλους ήχους περίεργους μεν, περιοδικούς δε και είχα οργιάσει αυτοσχεδιαστικά. απόλαυση

Το βράδυ είχε ξεκινήσει με τάνγκο καθώς ο Χαβιέ είναι καθηγητής τανγκο – αργεντίνος γαρ – και ήθελε για ορεκτικό κάτι γνώριμο.

Και λίγο Μόναχο..

Λίγο διότι δεν ήταν προτεραιότητα μου είναι αλήθεια.. προτεραιότητα είναι η ζωή με αυτούς που βρίσκομαι παρέα. το μόναχο θα είναι πάντα εκεί. και τα μουσεία και οι κήποι. Χάρηκα πραγματικά που έκανα κάποιες βόλτες και συζητήσεις με τον

Πάνο! Τον πατέρα του Βίλεφ.. Μου μίλησε για την ιστορία λίγο της πόλης, για την ιστορία τη δική του στην πόλη και γενικά συζητήσαμε και φιλοσοφήσαμε καθώς είναι γνώστης των Γερμανών φιλόσοφων αλλά και γενικότερα της τέχνης και της ιστορίας. Ευρυμαθής, φοβερα καλοσυνάτος και… επαγγελματίας στο κουκλοθέατρο και ηθοποιός…
Θέατρο για παιδιά! Αν κάτι μπορώ να πω ότι έχω κάποια εμπειρία είναι το θέατρο για παιδιά! Η Μάηζη και ο Πάνος είναι δύο από τους πιο καταξιωμένους, βραβευμένους και γνωστούς σε όλη τη Γερμανία στον χώρο του κουκλοθεάτρου! Για αυτό ταιριάξαμε τόσο…

Καλλιτέχνες, ελεύθερα πνεύματα και φιλοσοφημένοι… Πέρασα τέλεια !!!

Και τα βράδια, πριν κοιμηθώ, καθόμουν λίγο στην ησυχία και άκουγα τη φύση

και τη φωτιά… και έλεγα… Τι τυχερός που είμαι και τι τέλεια που πάνε όλα.. Τον Βίλεφ τον είχα δει μονο μια φορά στη ζωή μου ξανα, στην Πάτρα, το 2015 για λίγες ώρες… και τώρα είναι αδερφός μου και έχουμε τόσο ωραία σχέση και περνάω τόσο όμορφα… Πραγματικά αυτό

–> ❤️ <–

Η Μάηζη λέει ότι εδώ είναι το καλύτερο (μέρος) της Γερμανίας..! Εντάξει και το Βερολίνο…για άλλους λόγους! χεχε

Kαι πολύ γενναιόδωρος επίσης ο Βίλεφ – ξέχασα να το πω!!!

Τhanks brother ! Thank you so much.. It was unforgettable!

And thanks to the whole family !!!

Delicious Pasta !

Kαι τώρα κάτι χαλαρό, γαι κλείσιμο. Ίσως χρειαστεί να ανεβάσεις λίγο την ένταση διότι έπαιζα με τα μικροφωνα και δεν είναι απόλυτα επιτυχημένο το αποτέλεσμα.

Simon in the music, Lorenza in the yoga (history) class, and the one and only Wilef Iasonas PA-PA-GE-OR-GI-OU! Ole!

Αγάπη μόνο

Ad Astra, per Aspera !

ΙΙΙΙΙγκχχχχ….. 😬

Σε καταστάσεις ακραίας χαράς καλύτερα να μην έχω λεφτά! Διότι αν έχω, απλά εξανεμίζονται. δε με απασχολεί το θέμα – πώς να το πω. ξοδεύω ασύστολα, για μένα και για όλους τριγύρω. όποιος λέει πώς τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία, δεν ξέρει να ξοδεύει!

…κι έτσι μπαίνω και πάλι ζυρίχη…κάπως… ταπεινωμένος.

από τη μία νοιώθω ο πιο γεμάτος άγγελος που έχω υπάρξει και από την άλλη δε μπορεί να συλλάβει ο νους μου ότι

έσκασα ελβετία μαρτιο του 20 με σκοπο να μεινω 3-4 μήνες και να συνεχίσω την ταξιδάρα μου. έκατσα 2 χρόνια (με τουτα και με κείνα) κι έφυγα γεμάτος λαχτάρα με προορισμό ασία……

…. και 6 μήνες μετά μπαίνω πάλι Ζυρίχη όχι μόνο άφραγκος, αλλά και μείον 2500 ευρώ περίπου – χαχαχα .. τρέλα !

και πάνω σε αυτή την ιδιαίτερη… χαρμολύπη να το πω… βγάζω μια κραυγή.. Κραυγή όμως !

ο Γκουίντο ρε παιδιά! που είμασταν παρέα πριν δυο εβδομάδες στο βερολίνο *(τον γνώρισα τυχαία στο Gartenburg). μόλις έφτασε ζυρίχη για κάτι γραφειοκρατικά. (έμενε ζυρίχη πριν κάποια χρόνια). και τον πετυχαίνω με το που μπαίνω στην πόλη… ! πώς είναι δυναμόν?

μιλάμε για το βερολίνο, φουντώνει μέσα μου η φλόγα του πρόσφατου ακραίου παρελθόντος. βουτάμε στο ποτάμι να δροσιστουμε

μα η φλόγα μου, άσβεστη..

“θα το πάω ταξιδιωτικά”, λέω, από μέσα μου. “εντάξει, δεν έχω μία, ήρθα για δουλειά, αλλά το ταξίδι συνεχίζεται. θα είναι σα να μπαίνω ουτρέχτη που έκατσα 2 μήνες ή βερολίνο που έκατσα 2 μήνες ή Κολομβία, Περού, Αίγυπτο, Νότιο Αφρική που έκατσα 4 μήνες .. θα κάτσω και ζυρίχη ενα 3μηνο φουλ συγκεντρωμένος, θα δουλεύω νυχθημερόν και θα συνεχίσω την κατασκηνωτική μου ζωή όπως και στο βερολίνο που για 1 μήνα περίπου κοιμόμουν

στα πάρκα

σε καβάτζες

και στις οικοδομές.

το θέμα είναι να ασφαλίσω κάπου ποδήλατο και πράγματα για να μπορώ να κινούμαι. να εδώ ας πούμε

και να βρω που θα την πέσω ..
μπορεί

το σημαντικό είναι να κοιμάμαι καλά,  να γουστάρω, και απ’ όπου και να είμαι

να στέλνω την αγάπη μου. Η πλάκα στο συγκεκριμένο σημείο είναι ότι αυτή ήταν η αυλή μιας αναρχικής κατάληψης, 2 λεπτά από τον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης. Άπειρα βολικό το σπότ και… έκανα κατάληψη στην κατάληψη χεεεε

Και πραγματικά είναι πολύ σημαντικό όταν ζεις έξω να κοιμάσαι καλά, διότι πολλές φορές μες στη μέρα είναι δύσκολο να κοιμηθείς. Αν βρέχει πχ .

Κι αν δεν κοιμάσαι καλα… τότε…. κουτουλάς ! 🤣🤣

Από το τριπτυχο λοιπόν κινητο λεφτά κλειδιά, έσβησα πλέον τα κλειδιά…. ζωή χωρίς κλειδιά, αστεγος από επιλογή. ένα βήμα πιο κοντά στην ελευθερία. μένουν το κινητό και τα λεφτά. που είναι βέβαια πιο δύσκολα

Ακραίο…. φαίνεται… αλλά τελικά δεν είναι.. είναι πανέμορφο. Θα μπορούσα να μείνω σ

και σε δυο τρεις άλλες επιλογές που προέκυψαν.. αλλά… δεν ήθελα φιλοξενία… για λόγους ελευθερίας, για λόγους συγκέντρωσης, για λόγους ανεξαρτησίας. Βέβαια κάποιες ιδιαίτερες στιγμές,

με μεγάλη μου χαρά και ανακούφιση

έμεινα σε κάποιους από τους άνω, αλλά όχι πάνω απο 10-15 βράδια σε ένα διάστημα 6 μηνών..

ααααααα όχι, μισό, ψέματα…. έμεινα και 2 εβδομάδες με τον…

Τσάνταρας….! τι εμπειρία και αυτή θε μου.. θεε του δηλαδή … I am a worshipper of Kali μου είπε… είμαι πιστός της Κάλι.. της ινδης Θεάς… ό,τι θέλεις, αποκρίθηκα.. εγώ δεν πιστεύω στην Κάλι – πιστεύω σε σένα, όμως και θέλω να μάθω.. θέλω να μάθω.. θέλω να μάθω..

ε μου λέει, αν θες να μάθεις, μείνε εδώ, μπορείς να κοιμηθείς στο σπίτι μου. και ο

γλυκύτατος, στα 70 του, μου έδωσε το κρεβάτι του και κοιμόταν στον καναπέ στο σαλόνι, και μου μαγείρευε κάθε μέρα φαγητό να παίρνω στη δουλειά – λέει “δε θα ξαναφας έξω καθόλου – ποιος βιαστικός υπάλληλος τα φτιάχνει τα σαντουιτς που τρως και βάζει στην προετοιμασία τους μία ενέργεια μη ιδανική ?! το φαΐ  πάει μέσα μας και το μέσα μας πρέπει να το σεβόμαστε ” 😯🙇‍♂️🫡😎🕺♥️👌🍕

με  βρήκε κάτω που καθόμουν έξω από ενα εστιατώ και περιμενα παραγγελί και μου λέει με τα χέρια τι κάνεις εκει κάτω ρε παιδί και του λέεω με τα χέρια εδώ περιμένω παραγγελί και έτσι για κανα δυο λεπτά παίξαμε ένα θέατρο αθόρυβο γεμάτο με νόημα.. παντομίμα . κουνούσαμε τα χέρια σα να λέμε κάτι, για κάποια ώρα, και τελικά σηκώθηκα και του λεω “who are you? ” – με το στομα, αυτό. μου λέει “I am an observer” και κουνάει πάλι τα χέρια δείχνοντας με μία κίνηση σα να ανοιγεί κουρτίνες – το πέπλο που καλύπτει μία τετριμένη πραγματικότητα-καθημερινότητα , “ειμαι παρατηρητης”, λέει – ΚΙ ΕΓΩ!! απανταω με ενθουσιασμό… παρατηρώ τι παίζει … και βλέπω και τον ινδουλη τον γλυκο με παντοφλίδι μες στον νοεμβρη και μια περιβολή ζητιανου θα ελεγες και λεω κάτι υπάρχει εδω. του λεω εχω παει και ινδια μου λεει εχεις παει καλκουτα? του λεω ημουν 1μιση μηνα στην καλκουτα μουλεει εχεις παει στον ναο της καλι?, του λεω καλι γκάατ εννοεις?, γουρλωσε τα ματια. ελα σπιτι μου αυριο να φας. να φάω??? ερχομαι, του λεω

και πάω. και τρώω και μαγεύομαι από ένα σπίτι γεμάτο  νόημα και από την επικοινωνία μας τη μαγική . στην πόρτα του απεξω ήταν κολλημένη φωτογραφία του ναου της καλι που ειχα επισκεφτεί με την ντεμουλα τελη του -κρατηθειτε – 2009, παρακαλω.

του ειπα στον δρομο, την προηγουμενη, εγώ εναν σκοπο εχω. to increase my concentration. μου λεει I can help you with that. ειμαι γιογκι  μου λέει

και πάω σπίτι και ο τύπος ήταν γιόγκι όντως. παρόλο που εγώ δεν πιστεύω σε γιόγκι κανενός είδους. 7 χρονια στο θιβετ, μου λεει, και δεν ήταν ταινία – ήταν η αλήθεια. στα ιμαλαια σε μια σπηλια – “δεν πήγα καν σε μοναστήρι – πήγα δηλαδη αλλα εφυγα κατευθειαν” κανείς δεν μπορεί να με σεβαστεί στο επίπεδο που μπορώ να σεβαστω τον εαυτό μου “- 🤘😎🤔🙏🏼🫠🤐🤗

ακόμα δεν πιστεύω σε γιόγκι (κανενός είδους) – πιστεύω όμως στη σωκρατική άγνοια (δικός μου ο όρος) και στην χριστιανική τρελό-ταπείνωση (κι αυτός ο όρος δικός μου.) οτι δηλαδη όταν έλεγε ο Σωκράτης ενα ξερω οτι δεν ξερω τιποτα, και οταν έλεγε ο άγιος ότι είναι ο χειρότερος του κόσμου και ο πιο αμαρτωλός… δεν κάνανε πλάκα… στα αλήθεια είχαν τέτοια γνώση και τέτοια εμπειρία που συλαμβάνανε

την έκταση της αμάθειας του σε σχέση με το ευρύτερο σύνολο της γνωσης, ο πρώτος
και την έκταση της μικρότητάς του σε σχέση με το φως, ο δευτερος….

θέλω να πω οτι οι εμπειρίες μου μεχρι σήμερα με εχουν κάνει να συνειδητοποιήσω βαθειά λίγο το σωκρατικό και λίγο το χριστιανικό, με συνέπεια, και επιτέλους φτάνω σε αυτό που θέλω να πω,  μια ιερή και ακόρεστη περιέργεια. σε γιόγκι δεν πιστευω αλλα είμαι περίεργος σε βαθμό επικίνδυνο και όσα κι αν ξερω ή έχω δει νοιώθω τραγικά έντονα ότι θέλω κι άλλο – οτι μου λείπουν τόσα – ότι είμαι διάτρητος κατά κάποιον τρόπο και θέλω να γεμίσω τα κενά μου.

λονγκ στορυ σορτ – δύο εβδομάδες αλλοπροσαλλες, αλλοτινές, αλλοκοτες. επήλθε παρεξήγηση που έφερε αποχώρηση αλλά αυτό που συνέβη δεν παραχαράσσεται και το σημαντικότερο είναι ότι

πάλι άνοιξε ενα μαγικό παράθυρο
που έχει θέα προς τα μέσα όμως
και είδα την ενεργειακή διάσταση της υποκείμενης πραγματικότητας
και ένιωσα
και εννόησα
κάτι που το είχα ήδη ψηλαφίσει – υπάρχει κι άλλο αγάπες!!! χαχαχαχα! υπάρχει κι άλλο…. είναι τρελο, τρελο ασύλληπτο….

μου είπε ο γλυκούλης
οταν του είπα δεν μπορώ να κάτσω 3 μηνες
(τόσο μου ειπε ,τουλάχιστον ,χρειάζεται να μεινεις για να σου μάθω να συγκεντρώνεσαι) 

μου είπε
why travel with your eyes closed? γιατ´ι να ταξιδεψεις με τα ματια κλειστα ; κάτσε πρώτα, να μαθεις – να ανοίξεις τα μάτια σου και μετα πας… μετα ταξιδευεις, και γω που σκεφτομουν να φυγω σε 3 βδομαδες του πα ΝΑΙ ναι ΝΑΙ ρε συ, αξίζει – θέλω να ταξιδέψω με τα μάτια ανοιχτά! θα κάτσω !

όμως οι λεπτεπίλεπτες καταστάσεις απαιτουν μια ευρυθμη, μια ανενόχλητη, μια πλήρως αγαπητική ροή. όταν ένοιωσα ότι η ροή παρακωλύεται και οτι δεν κυλάνε όλα ανεμπόδσιστα, έφυγα. με εδιωξε δηλαδη, αλλα το ήθελα κι εγώ και έτσι όταν με φώναξε πίσω, δεν εμφανιστηκα. αν κάνεις χειρουργείο στην καρδιά πρέπει τα πάντα να είναι αποστειρωμένα και καθαρά. αν παίζουν έστω και μικρές βρωμιές…. χειρουργείο δε γίνεται..  αλλιώς ρισκάρεις.. τη ζωή σου

κι η περίεργη η γάτα έχει εφτά ψυχες, ίσως
εγώ μία

και ναι, τι έλεγα… δυο εβδομάδες και με τον Τσάνταρας . του είμαι αιώνια υπόχρεος. όχι για τη στέγη, ασφαλώς… για τη θέα! χαχα

στα πρακτικά τώρα… βρήκα ωραίο μέρος τελικά και είχα τη δικιά μου αυλή τεράστια, στον προαύλιο χώρο ενος πανεπιστημίου, στον πρώτο όροφο.

εκεί είχα την ιδιωτικότητα (που ήταν απαραίτητη προυπόθεση), είχα  τον χώρο μου στη γη και τη θέα μου στον ουρανό. η ζυρίχη ειναι τόσο καθαρή ατμοσφαιρικά που τα αστερια δημιουργουν την πιο ωραία ατμόσφαιρα μετά από μία κουραστική μέρα.

έναστρα βράδια,δωρεάν διαμονή στο κέντρο της ζυρίχης, και όλα νόμιμα. να κοιμάσαι εξω επιτρέπειται – να βάζεις σκηνή δεν επιτρέπεται.

και δουλίτσα…. πολύ δουλίτσα.

Σε 6 μηνες στο σύνολο, νομίζω είχα πάνω απο 3 μηνες χωρίς να σταματήσω ούτε μια μέρα. και με δουλεια 12 ώρες τη μερα κατα μεσο ορο εβγαλα περίπου 32 χιλιάρικα. με ελάχιστα ρεπό. από τα οποια 32, παραπανω από τα μισα φυγανε σε εξοφληση χρεων, 3 ταξιδια στην ελλαδα, αγορα τουμπανου εξοπλισμου, υποχρεωτική ασφάλεια υγειας και μια λιτή ζωη στην ελβετια. ενδεικτικό του “λιτή” είναι τους πρώτους 2μιση μηνες είχα μεσο ορο 100 ευρω τη βδομάδα για φαγητό.. δεν ξέρω τι γίνεται με τα λεφτά… εξανεμίζονται ! χαχα

Μπανάκι στην αρχή έκανα στο ποτάμι, μετα όταν πιάσαν τα κρύα πήγα κάποιες φορές στον κεντρικό σταθμό που εχει ντουζιερα με 10 ευρώ, μετά και για μεγάλο διάστημα  πήγαινα στις ντουζιέρες στο δημοτικο κολυμβητηριο 120 ευρω το εξαμηνο η συνδρομή…. και μετά βρήκα που μπορώ να κάνω τζάμπα… διπλα στον κεντρικό σταθμό..φάση για τους απόρους.έπαιρνα τηλέφωνο και έκλεινα το μισαωράκι μου.. τζάμπα ντουσακι και 5ευράκι για να πλύνω ρούχα (κάτι που ήταν μία αβαρία μιας και το πρόβλημα δεν ήταν πού θα τα πλύνω.. αλλά που θα τα στεγνώσω!) το θετικό είναι ότι οι ελβετοί συνηθίζουν να αφήνουν ρούχα και διάφορα άλλα στον δρόμο, σε ενα κουτί. όποιος δε χρειάζεται κάτι από το σπίτι του το αφήνει απέξω, οπότε και για μεγάλο διάστημα απλά έπαιρνα ό,τι ρούχα χρειαζόμουν απέξω και αφηνα τα προηγουμενα/βρώμικα´μου.. αλητεία λίγο, αλλά οκ.. λιγο χεχε..

ένα άλλο πολύ θετικό αυτής της ζωής ήταν ότι αναγκάστηκα να κόψω τον καφέ. έπρεπε να είμαι σε πλήρη συντονισμό με το σώμα μου και να ακούω τις ανάγκες μου όσο πιο καθαρά γίνεται – να έχω πλήρη αίσθηση της κούρασης μου. οπότε έπρεπε να κοιμάμαι καλά και πολύ διότι δούλευα και πολύ. και έπρεπε να σηκώνομαι το πρωί στις 6, γιατί 6μιση έρχονταν οι καθαριστ. του πανεπιστημίου και δεν ήθελα να με βρουν εκει.  τα επίπεδα της ενέργειάς μου χωρίς καφέ με εξέπληξαν και μένα τον ίδιο. ήταν τέλειο να νοιώθω σουπερ-δυνατός και κεφάτος χωρίς καφεΊνη!

συν του ότι εκτίμησα τον ύπνο απίστευτα. δε γίνεται συνεχής υψηλή απόδοση χωρίς εξαιρετική φυσιολογία. οπότε, το σώμα μας είναι σε πρώτο πλάνο. ο ύπνος είναι το πιο υπο-εκτιμημένο (underestimated) θέμα/δραστηριότητα της συγχρονης κοινωνίας, κατ εμε. κοιμάμαι καλά – νοιώθω καλά – πράττω καλά. είμαι τούρμπο, γουστάρω. τώρα το βλέπω σα μια δραστηριότητα – κάνω ποδήλατο, κάνω μια ανάρτηση στο μπλογκ, κάνω ένα βιντεάκι, κάνω ύπνο. πηγαίνω στο κρεβάτι με κέφι να απολαύσω το ερχόμενο, τώρα θα κοιμηθω λέω, τι τέλειο! σκέφτομαι τι τέλειο που θα είναι να ξυπνήσω έτοιμος, πανέτοιμος, γεμάτος, γαμάτος γιέααααα  – ροχαλητό.

και με το κρύο ; με τη βροχή ; τι κάνεις έξω ;;;;

η βροχή με ταλαιπώρησε λίγο. αλλά τελικά βρήκα ενα υπόστεγο ωραίο που πλεον με ξέραν οι σεκιουριτι και δεν είχα θέμα.

το κρύο

δεν ειναι πρόβλημα μεγάλο. για αυτο εχουμε τους υπνόσακους.

Φαίνονται ακραίες κάπως αυτές οι εικόνες αλλά δεν είναι. Νομίζω εκτιμάω πάρα πολύ την ελευθερία μου.

Θέλω να έχω όσο πιο πολύ ελεύθερο χρόνο γίνεται. Δε θέλω να ζω τη ζωή μου μετά τη δουλειά. Δε θέλω να περιμένω το Σαββατοκύριακο για να κοιμηθώ καλά, για να περάσω καλά, για να κάνω αυτό που με γεμίζει. Δε θέλω να χτυπάει ξυπνητήρι και να σιχτηρίζω. Θέλω να ξυπνάω με το φως του ήλιου και να γουστάρω. Θέλω να τα κάνω αυτά συνέχεια. Κι επίσης, λόγω μιας εναντίωσης στο Σύστημα, δε θέλω να κάνω το πάθος μου, δουλειά μου. η δημιουργική μου ενέργεια δεν έχει τιμή. Αυτά δεν είναι κριτική. Καταλαβαίνω πόσο μη ρεαλιστικά είναι και καταλαβαίνω ότι δε θα μπορώ πάντα να κινούμαι ανάλογα. η ζωή θα φέρει άλλα, πιθανώς και θα πρέπει να κινηθώ αλλιώς. ΌΜΩΣ για τώρα, η διέξοδός μου είναι αυτή που μαρτυρά η παρούσα ανάρτηση. Προσπάθεια να καταλάβω τι πραγματικά έχω ανάγκη και συγκέντρωση σε αυτο – δραστική μείωση των εξόδων. Δουλειά για λιγο εκεί που οι απολαβές είναι καλές και ζωή για πολύ εκεί που η ζωή είναι φτηνή. Επίσης,

Το να κοιμάσαι δημόσια για μένα είναι πράξη ποιητική. Εκτίθεσαι ως  είσαι, ευάλωτος και ωραίος και λες χαλόοο
εγώ
εδώ
κείμαι
κι είμαι
ολόκληρος μπροστά σας. ΤΖΑ!

Και τώρα ένα διάλειμμα, γιατί μπορεί και να κούρασα..

Ένα άλλο ωραίο αυτής της ζωής ήταν ότι μπήκα στο κρου των αστέγων. Όχι σε μεγάλο βαθμό, διότι προτεραιότητα ήταν η δουλειά. αλλά γνώρισα ωραίους ανθρώπους, τρελές ιστορίες και συνδέθηκα όσο ήθελα με τους ναρκομανείς και με τη φάση τους

Κάποια στιγμή στις αρχές, ηρθε τυπακι εκει που ήμουν στο κινητό σε οίστρο (έγραφα για τα ναρκωτικά) και μου είπε “λεφτά λεφτά” και τον χιωσα , και τον είδα που απογοητεύτηκε με την αντίδραση μου (πάντα τους αποπαίρνω για να τεσταρω την αυθεντικότητα της ανάγκης) του είπα ότι έχω φαγητό και γύρισε και φάγαμε παρέα ψωμί του τοστ με φυστικοβιυτυρο. Λούκας, Πολωνός , σενιαρισμενος, καθαρός , καθαρά μάτια, περιποιημένα facial hair, ένα backpack όχι μεγαλo όλα τα υπάρχοντα , skate, τατουάζ, δόντια όχι τελείως χαλια, χωρίς κινητό, με επιθυμία αληθινή για δουλεια. Τα είπαμε για καμιά ώρα. I have drug problems , many drug problems. But nobody will distract me. I listen only Lukas , έλεγε ο τύπος. Με λύγισε.. του πα ό,τι μπορώ, σε υποστηρίζω απ’ όταν βρω δουλειά. Μου πέ αν θέλω να μείνω μαζί του (κάτι που δύσκολα το κάνει κάποιος που ζει στον δρόμο, αλλά αρνήθηκα γιατί έχω άλλη προτεραιότητα τώρα. Τέταρτη μέρα καθαρός σήμερα, έλεγε (δεν κατάλαβα ακριβώς σε τι είναι εξαρτημένος, νομίζω αμφεταμίνη. Το λέγε ξανά και ξανά αλλά μέσα από τα δόντια του). Μου πε ότι τώρα παίρνει χάπια – μεθαδόνης, νομίζω – και πραγματικά βοηθάνε. Έχει πού να κοιμηθεί με στέγαστρο, είναι μόνος. Κάπου έξω. Μου είπε κατι ωραιες ατάκες , πολύ ποιητικές. Μου πε πού τρώει τζάμπα κάθε μέρα και είπαμε να πάμε παρέα σήμερα στις 1500. Ήταν 1330. Με ΡΩΤΗΣΕ ΑΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ και αν μπορεί να κάτσει μαζί μου και του είπα ότι εννοείται δεν ενοχλεί αλλά πρέπει να πάρω τηλέφωνα και να προχωρήσω πράγματα εν τω μεταξύ. Ωραίος και ευαίσθητος. Μου είπε, οκ τότε θα πάω να σου φέρω ισοτονικό τσάι που ξέρω πού να το πάρω τζάμπα. Τον ρωταγα κιόλας ποιες είναι οι προτεραιότητες στη ζωή του τώρα κλπ κλπ. Είχαμε ωραία συζήτηση. Έφυγε να μου φέρει τσάι. Μου άφησε την τσάντα του. Γύρισε μετά από μια ώρα τρελαμενος!! Σορρυ που άργησα σορρυ που άργησα, ενθουσιασμενος. Έπιασα λέει κουβέντα με έναν μεθυσμένο και τα λέγαμε και του είπα τη φάση μου και αν έχει λεφτά γιατί δεν έχω μία και πήγανε μαζί στο ΑΤΜ και ο τύπος έβγαλε 500 Πέντα κο ΣΙΑ φράγκα (500+ €) και του τα κόλλησε στο χέρι με παλαμάκι!!! Ρε τρέλα ρε !!!! Ήρθε και πέταγε στον έβδομο ουρανό. Κάθισε , είχε έρθει κι ο φίλος μου ο Ιβάν ο Αργεντινός που κάνουμε πολύ καλή παρέα. Καθισε και κάναμε σαν πλάνο κάπως πώς θα διαχειριστεί με σοφία τα λεφτά, αφού παραδεχτηκαμε ότι τα λεφτά θα φύγουν πολύ γρήγορα. Πήγε να πάρει κινητό και κάρτα σιμ. Και παπουτσια μου λέει . Του λέω μια χαρά φαίνονται τα παπούτσια σου. Όχι μου λέει κοίτα από κάτω και η σόλα είχε φαγωθεί αρκετά. Είμαι σκεητονι μου λέει, θέλω καλή σόλα. Λες να πάω Γαλλία να πάρω vans ;; χαχχαχα άσε μας ρε Λούκας του λέω, και, αστείο , Lucas είναι τα λεφτά στην Αργεντινή dame diez Lucas πχ… Δως μου 10 φραγκα

Ένα άλλο τρελό έγινε με τον Πήτερ. Σουηδός ψηλός λιγνός 60+ μουστάκι μεγάλο μπαγκπακ. Θεουλης και τέρμα μειλίχιος. . Με αυτόν είχαμε οπτική επαφή και αθόρυβο χαιρετισμό με το κεφάλι για 4 μήνες περίπου. Ζούσε κι αυτός έξω αλλά πάντα τον ένιωθα κάπως απόμακρο να τον πλησιάσω. Λοιπόν μια μέρα του Νοέμβρη συνειδητοποιώ ότι έχω χάσει το πορτοφολακι μου με ταυτότητα άδεια εργασίας 2 κάρτες μετρητά.. μιλάμε καταστροφή. Σκέφτομαι πού το έβγαλα τελευταία φορά και ήταν στον κεντρικό σταθμό.. ήμουν εκεί πριν καμιά ώρα .. παω και με βρίσκει εκεί ο Πήτερ και μου λέει “”αυτό είναι δικό σου ! Είδα τη φωτογραφία από την άδεια εργασίας και σε κατάλαβα.. άκου τύχη ! Και δε δέχτηκε τίποτα σε αντάλλαγμα… Ζει στον δρόμο εδώ και ένα χρόνο – περιμένει τη σύνταξή του μου είπε , από Σουηδία. Μου έδωσε πολλές πληροφορίες που να τρώω τζάμπα. 🙏🏼🙏🏼

η υπέροχη αυτή πόλη μου χάρισε και περίπου 10-13 ποδήλατα. Τα παρατάνε γιατί έχουν σκασμενο λάστιχο ή κάποιο άλλο πρόβλημα ή απλά δεν τα χρησιμοποιούν.. με αποτέλεσμα να μαζεύω ότι είναι σε φάση παρατημένη, να τα φτιάχνω και ή να τα δίνω σε φίλους ή να τα χρησιμοποιώ ή να τα πουλάω. Το θεϊκό είναι ότι πάνω στην ώρα που χρειαζομουν ηλεκτρικό ποδήλατο,μου έδωσε και ένα ηλεκτρικό. Παρατημένο ξεφουσκωτο σκονισμένο με τα κλειδιά της μπαταρίας πάνω και χωρίς λουκέτο. Ήταν πραγματικά ένα δώρο γιατί με τις μετακομίσεις το πρωί , κουραζομουν αρκετά και ήθελα να ρολαρω πιο άνετα το απογευματοβραδο. Ε και μου ήρθε… και το στόλισα όπως έπρεπε και ανάλογα με τη διάθεση μου.

και έκανα και εικαστικές παρεμβάσεις, τύπου

Sky is the limit, λέει το μπαλόνι ηλίου, και not really το κορδόνι.. balance between realism and idealism. Il faut de tout pour faire un monde, που λεν κι οι Γάλλοι. Τα χρειαζόμαστε όλα για να φτιάξουμε έναν κόσμο.

και το προόριζα το υπέρτατο αυτό ποδηλατακι για τον υπέρτατο

μπαμπάκα μου, αλλά δυστυχώς μου το κλέψανε από το υπόγειο πάρκινγκ που το φύλαγα. Το είχα χωρίς αλυσιδα διότι το βρήκα χωρίς αλυσιδα και το θεωρούσα κάπως δημόσιο που απλά έλαχε σε μενα. Ε.. τώρα “έλαχε” σε κάποιον άλλο.

Όλα κομπλέ.. κάτι άλλο που μου αρέσει στη Ζυρίχη ήταν ότι είναι μια πόλη προοδευτική. Για παράδειγμα

ενάντια στον σεξισμό λέει σε εταιρεία που εξειδικεύεται σε οικοδομικές εργασίες. Και πράγματι έβλεπα και σε οικοδομές να δουλεύουν γυναίκες. Λίγες , αλλά ήταν ωραίο !

Πάντως για να λέμε και την αλήθεια… δύσκολο να τις προσεγγίσω τις Ελβετίδες.. δεν ξέρω τι έφταιγε.. η εμφάνιση μου ; Ότι δούλευα ντελιβερας και μετακομίσεις ; Ότι ζούσα έξω;

Άρχισα να αμφιβάλλω για το αν είμαι άξιος αγκαλιάς

Για το αν ειμαι αξιαγάπητος…

Δεν αισθανομουν πια και τόσο AWESOME

Σαν κάτι να μου ελειπε.. σα να μην

σε αυτή τη χωρα….. Ευτυχώς όμως που στη δουλειά μού παρείχαν ψυχολογική υποστήριξη

Ναι ακριβως… είμαι αρκετός, σκέφτηκα ! Είμαι μοναδικός, δυνατός, έξυπνος και πάνω από όλα super hot ! 😊

Δε φταίω εγω…! Και δεν πρέπει να αισθάνομαι άσχημα. Εγώ είμαι αυτός που είμαι!!

Ίσως να ισχύει ότι οι Ελβετίδες είναι από τη φύση τους κάπως….

…κρύες! Χαχαχα🤣🤣 ή μπορεί πάλι εγώ

να μην κοιτάζω τις κατάλληλες ή να σκέφτονται ότι “τι νόημα έχει; Κάνει τον γύρο του κόσμου και θα φύγει από εδώ σίγουρα, αργά ή γρήγορα”. Εμένα βέβαια η λογική μου είναι πάντα να περνάμε

κι όσο κρατήσει! Για μένα σημασία δεν έχει ο

Σημασία έχει το

να περνάμε καλά.. να γουστάρουμε..

Αποτέλεσμα;

Χαχαχα. 😅Στο θέμα μας, πάλι… Ζωή στη Ζυρίχη… Πέρναγαν οι μήνες και αισθανόμουν όλο και πιο εγκλωβισμένος… Πέρναγαν οι μέρες και στο μυαλό μου είχε

καρφωθει η ιδέα του ταξιδιού μέχρι Κίνα Ιαπωνία κλπ… Τι κάνω ακόμα στην Ελβετία ;;;; σκεφτόμουν.. Μέσα μου

έβραζα πραγματικά από επιθυμία να ταξιδέψω πάλι. Wanderlust γερμανιστί.. ήθελα να φύγω …

δεν εβλεπα την ώρα! Αισθανόμουν σαν

να με περιμένει η πιο πολύχρωμη πραγματικότητα και εγώ να είμαι σταματημένος- καθηλωμένος μες στην πόλη. Μες στην ίδια πόλη!

τα τραίνα φεύγουν κι εγώ εγκλωβισμένος

Οι βάρκες πλέουν κι εγώ εγκλωβισμένος. Ήθελα μια

Αλλαγή! Πήγαινα στη δουλειά στις μεγαλύτερες τράπεζες

Κι εγώ σκεφτόμουν μόνο τη φύση…

Σκεφτομουν ολα τα ωραία μέρη που μπορώ να ταξιδέψω αν καταφέρω όσο πιο σύντομα να

δραπετεύσω από την αστική πραγματικότητα. Μετά από 4-5 μήνες είχα … κάπως πέσει ψυχολογικα

wanderlust , βάντεγλούστ, δίψα/επιθυμία για περιπλάνηση…. Ήθελα να φύγω κι ας μην είχα μαζέψει ακόμα αρκετά λεφτά… Έλεγα… Οκ…

γιατί όχι τώρα ? Ας φύγω, αφού το τώρα μου φαίνεται και αυτό

εγκλωβισμένο!

Όποτε παρηγωρήθηκα λίγο, για κάποιες μέρες… Είπα…

high as fuck… Why not ? Χαλάρωσα λίγο και μετά πέτυχα στη δουλειά κάπου αυτο

Πρέπει λέει να είσαι διατεθειμένος να χαρείς ακόμα και με το τιποτα… Αυτό… με έστειλε… Δε λέει happy about anything… Το οποίο θα σήμαινε να χαρείς με τα μικρά πράγματα της ζωής…. Λέει… Να είσαι διατεθειμένος να χαρείς με το τίποτα… Γιεα… Μου άρεσε αυτό.. διότι δεν υπάρχει τίποτα. Κατ ελάχιστο, υπάρχω εγώ !

Διαλεγω τη χαρά, λοιπόν!

Τωρα! Πιο δυνατός από τις δικαιολογίες μου…

αποταμιευω – είμαι χαρούμενος! Και βλέπω πάλι και

Και τώρα μια… σύνθεση

Κάποιες φωτογραφίες ακόμα, γιατί δεν έβαλα αρκετές χαχα

αυτα τα ωραία!

Πάμε λίγο με τρέλα !!!

Μέσα σ’ ένα κοντέινερ που σφύζει από νόημα
παρέδωσα τα ηνία της πραγματικότητάς μου
και βρέθηκα σε ταινία μέσα με πρωταγωνιστή τον

Τζεράρντο!

Στην πιο σουρεάλ ταινία που έχω δει και έχω παίξει,βρέθηκα να εκτείνομαι
σωματικά
ψυχολογικά
διανοητικά
συνειδησιακά
αναζητώντας με όλη την περιέργεια που πυροδοτεί ο έρωτας
τα ακρότατα του φάσματος της εμπειρίας. Ο έρωτας;

Μου έχει τύχει και κάποιες άλλες φορές, αλλά αυτή την περίοδο είναι ιδιαίτερα έντονο. Νοιωθω τόσο χαρούμενος και τόσο πλήρης που η ιδέα του θανάτου μου έρχεται στον νου πάλι και πάλι. Σα να λέω ” εντάξει κομπλέ, είμαι έτοιμος – αφού το έζησα κι αυτό, δε θέλω κάτι άλλο”. Το ξέρω ότι ακούγεται σκαλωτικό – και σίγουρα τα αισθήματα μου είναι τόσο εύφλεκτα που μια σπίθα μόνο με στέλνει έβδομο ουρανό. Αλλά έρχεται στον νου μου χωρίς λέξεις αυτό το αίσθημα της πληρότητας που έχει κάτι μακάβριο.  Έρωτας!

Το ξέρατε; Εγώ όχι! Δηλαδή το υποψιαζόμουν, αλλά δεν το είχα εξακριβώσει. Τρεις εβδομάδες στο κοντέινερ, έφτασαν και με το παραπάνω! Έφυγα θλιμμένος και λυτρωμενος. Λίγο ακόμα και θα έσκαγα – αισθητηριακή υπερχείλιση! Έρωτας!

Δυστυχώς δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Θα ήθελα, είναι η αλήθεια, διότι με δεδομένη την ετεροφυλοφιλία μου, θα ήμουν… πολύ σωστά, αμφιφυλόφιλος. Τέλειο; Να σου βγαίνει δηλαδή η σεξουαλική ροπή και προς τα δύο φύλα. Να μπορείς δηλαδή να βιώσεις τον πλούτο της συναισθηματικής, ψυχικής και σεξουαλικής/ σωματικής εγγύτητας δυνητικά με όλους. Συναρπαστικό ; Εμένα δε μου βγαίνει το σεξουαλικό. Αλλά – κι εδώ είναι το ζουμί – μπορώ με βεβαιότητα πλέον να καταθέσω πως πέρα από το σεξουαλικό, όλα τα υπόλοιπα είναι δυνατόν να βιωθούν και μεταξύ του ίδιου φύλου !!

Γαμάτο;;

Και αν αναστατώθηκες λίγο, να σου θυμίσω τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος που λέει να αγαπάτε το Θεό όπως ένας «μανικός εραστής» την ερωμένη του. Δε μιλάει για την αγάπη του καλύτερου φίλου, ούτε για αδερφική αγαπη, ούτε για πλατωνική αγάπη, ούτε καν για την αγάπη του πατέρα ή της μάνας προς το παιδί. Μιλάει για έρωτα.

Για αυτό σκάω από τη χαρά μου. Διότι πέρα από την ¡εκρηκτική! ένταση αυτου του συναισθήματος perse, είναι το γεγονός ότι νιώθω σα να ξεκλειδώσα την επόμενη πίστα στο τι είναι δυνατό να βιωθεί. Μπορεί άραγε, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να νοιώσεις αυτήν την ένταση με όλους; Δεν ξέρω αν θα ήταν επιθυμητό, γιατί δεν ξέρω κατά πόσο είναι διαχειρισιμο. Αλλά και μόνο η πιθανότητα με εξιτάρει. Έρωτας!

Σα να λέμε:

Θέλω να είμαι μαζί σου όλη την ώρα! Σε θαυμάζω, θέλω να σε ακούω να μιλάς, θέλω να καταλάβω πώς σκέφτεσαι, θέλω να σε ρωτήσω όλες τις ερωτήσεις που γίνεται να ερωτηθουν, θέλω να μάθω από σένα, φοβάμαι μήπως σε απογοητεύσω! Σε αγαπώ! Θέλω να είσαι καλά , σε έχω έγνοια. Δε σε εξιδανικεύω ομως.. Πονάω μέχρι δακρύων με τις αστοχίες σου. Βλέπω τις ελλείψεις σου γενικα και τις αδικίες σου προς το πρόσωπό μου, ειδικά και…. it’s okay…! Σε ευχαριστώ και πάλι γιατί με εκπαιδεύεις. Σε συγχωρώ στο δευτερόλεπτο διότι σε προσλαμβάνω ολόκληρο…. Μαλάκα είναι τρελό… Τρελό… ούτε εγώ πιστεύω τον εαυτό μου..

Και μηδενική σεξουαλική επιθυμία. Χαχαχαααα!!

Και λέω ότι το εξακριβωσα τώρα διότι ένιωθα έτσι και για τον Αλεχανδρο, που ταξιδεύαμε μαζί στην Αφρική..

Νομίζω έχει να κάνει με το πόσο ταιριάζεις με τον άλλον. Με τον Αλε, ειμασταν στην ίδια συχνότητα, δεν ξέρω πώς να το πω.

Το λέω, όμως.
Και με τον Τζεράρντο επίσης.

Βασικά είμαι σίγουρος πως είμαστε μακρινοί συγγενείς,
θα έλεγα

αν ήμουν τελείως παρορμητικός. Τώρα που θέλω να είμαι πιο λογικός και συγκρατημένος θα πω ότι είναι μεγάλη η πιθανότητα, δεδομένου ότι είναι και από κάτω Ιταλία, να έχουμε έναν κοινό πρόγονο πριν από ξέρω γω 10-15 γενιές.

ταιριάζαμε. Ο τρόπος που σκεφτόμασταν – ο τρόπος που αντιλαμβανόμασταν την πραγματικότητα ήταν ο ίδιος. Η διανοητική μας διαδρομή σε σχέση με τα ουσιώδη της ζωής ήταν αν όχι η ίδια.. περνούσε από κάποια κοινά κομβικά σημεία.. κάπου είχε καλύψει περισσότερο δρόμο, κάπου είχα καλύψει εγώ.. αλλά ήταν φοβερό να το βλέπεις αυτό και να το νοιωθεις. Δεν ξέρω, δεν έχω λόγια. Ακόμα κι αυτά που γράφω εδώ τώρα, ενώ είναι απλά και περιγραφικά.. έκανα ένα μήνα να κάτσω να τα γράψω.. έβλεπα τις φωτογραφίες και έλεγα… Μην αποπειραθεις καν.. δεν έχει νόημα.. αφού έζησες μια κανονική ταινία και τα βιβλία γίνονται ταινίες, όχι το αντίστροφο – τι να γράψεις ;

Εκεί στο Gartenburg…
Γνώρισα

…γνώρισα τη Λάουρα από φιλανδια. Γνώρισα τον Γκουίντο από Ιταλία τον Μικελάντζελο από Ιταλία τον Νικέτε από Αργεντινή, την Βαλεντίνη από Ελλάδα τον Μίρκο από Γερμανια τον Κάσπερ από Γερμανια την δε θυμάμαι απο γιουεσεη τον Τζέημς από Αγγλία τον Τόμας από Πολωνία τον Ιωσήφ από Γαλλία  Και και και..

Όλοι καλλιτέχνες. Όχι απαραίτητα με τη συμβατική έννοια. Ο Γκουίντο με σύστησε σε μια φίλη του κάποια στιγμή και με χαρακτήρισε ως life artist. Τώρα τι σημαίνει αυτό ακριβώς, δεν ξέρω. Αλλά ήταν όλοι τους life artists. Φιλοσοφημένοι, με καλή πρόθεση, με άπλετο ελεύθερο χρόνο, με ελάχιστα/καθόλου χρήματα, με ευαισθησίες, με αγάπη για τη μουσική, για τον χορό, για το τραγούδι, με μία δημιουργική δύναμη απίστευτη, με μία λογική επαναχρησιμοποίησης του οτιδήποτε είναι “ελεύθερο” στον κοινό χώρο που μοιραζόμαστε όλοι. Κάτι άλλο που το συνειδητοποιώ τώρα – έξι μήνες μετά τα όσα πέρασα μαζί τους – είναι η επανα-διαπίστωση ότι η αγάπη σχετίζεται με την ένταση των συναισθημάτων, με την ψυχική εγγύτητα, με την ειλικρίνεια. Δεν είναι απαραίτητα σχετιζόμενη με τη διάρκεια της συνύπαρξης, ούτε με την μετέπειτα επικοινωνία. Συνυπάρξαμε τόσο έντονα που με αρκετούς από τους άνω δεν αποχαιρετιστήκαμε καν διότι ήταν φοβερά δύσκολος ο αποχωρισμός.

Το τι εξελίχθηκε, το τι ειπώθηκε, το τι καταναλώθηκε… Δε λέγεται.. Θα έγραφα… βιβλία, αλλά είναι τα προσωπικά τους.. Για αυτό θα το πάρω προσωπικά

και θα γίνω όλοι τους!

Αφού δεν μπορώ τοπικά, θα τους αφομοιώσω τροπικά. Θα γίνω
το πιο καθαρό και εύγευστο απόσταγμα
της ξέφρενης αλληλεπίδρασής μας
διυλιζόμενης στο διηνεκές.

Θα τους αφομοιώσω ερωτικά.  Θα διεισδύσω μέσα μου
με μάτια κλειστά, να ενσωματώσω την
ενέργειά μας τη μαγική
Εκρηκτική, δημιουργική, ανα-γεννησιακή!

Σαν τατουάζ στο σώμα μου πάνω θα τους χαράξω,
κι όπως η σβούρα αφομοιώνει
τα χρώματα
τα σχήματα
τις μορφές
της επιφάνειάς της,
όταν στροβιλίζεται,
θα τους αφομοιώσω!

Δεν ξέρω ποια μυστήρια δύναμη με έχει θέσει σε κίνηση – το σίγουρο είναι ότι είμαι από τις σβούρες που είναι σε τροχιά όχι μόνο γύρω απο τον εαυτό της,  αλλά και που κουνιέται πέρα δώθε μανιακά χαχαχα …

Στο τέλος πάντως σε ένα σημείο καταλήγει να γυρνάει!

Ενδοσκόπηση η ομφαλοσκόπηση ;

Θα δείξει !

Ένταση! “ακρότατα του φάσματος της εμπειρίας” . 100+ ώρες σερί αυπνίας μα με τις αισθήσεις σε πλήρη εγρήγορση. ήλιος φεγγάρι σε μία εναλλαγή ασύνδετη με τη δίψα μας για γνώση, για χορό, για έκφραση, για αναζήτηση, για περπατήματα, για ποδηλατάδες, για καραόκε, για ουσίες, για ουσία, για ομορφιά, για ιδιαιτερότητα, για τρέλα, για σύνδεση, για χρώματα, για μάθηση, για συζήτηση, για επαφή, για σχέση, για εξερεύνηση “του υπερπεραν της ενεργειακης φόρτισης” που λέω και στο binary beat. Υπάρχει κι άλλο! είναι τρελό, τρελό, ασύλληπτο..

Περνάμε καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω ! 😀

Yuhuuuuu.. είμαι πάλι εν κινήσει !

Για την ακρίβεια, όχι και τόσο εν κινήσει. Έκανα 40 χιλιόμετρα και κάθησα από Τετάρτη απόγευμα μέχρι Κυριακή πρωί να χαρώ τη σκηνή, το δάσος, την ησυχία και κυρίως να συνειδητοποιήσω τι έγινε τους τελευταίους 6 μήνες που ήμουν (πάλι) στη Ζυρίχη και τι… έρχεται!!

Ήρεμα κι ωραία και με μπόλικο κρύο για να σφίγγει το δέρμα !

Έφυγα όμως, κι ας είχε τρελό άνεμο κόντρα

Και λίγα χαηλαητς από τις πιο δύσκολες στιγμές για να νομίζετε ότι είμαι και πολύ τρανός. Να για παράδειγμα

Έτσι που λέτε… Και τελικά έφτασα σε έναν μικρό παράδεισο και βρήκα την πιο όμορφη και γλυκειά οικογένεια!!!

Και για κλείσιμο κάτι απλό, απλούστατο και παρόλα αυτά δύσκολο ! Πολλές φορές συγχέουμε την ευκολία με την πολυπολοκότητα. Τα περισσότερα στη ζωή νομίζω είναι… πολύ απλά. Δε σημαίνει ότι είναι όμως και εύκολα!

22.2.23
Ξεφεύγω από τη μονοτονία

με την ορμή του ανέμου
με τη χαρά μιας γέννας
με μια λαχτάρα που αναβλύζει από τα βάθη της γης σαν πίδακας θερμός
με όνειρα στο σχήμα της θάλασσας

Ε ? 🤔

νοιώθω πιο έντονα από ποτέ κάτι μεγαλειώδες να με πλησιάζει. είναι απροσδιόριστο, μα νοιώθω σίγουρος. νοιώθω ξαναγεννημένος. νοιώθω έτοιμος να προσεγγίσω μια πραγματικότητα που την έχω δει με τα κυάλια και την έχω βιώσει κατα τύχη, ή κατ’ εξαίρεση. ήρθε η ώρα.

το μούσι έφυγε. η συμβολική του αξία είχε εδώ και καιρό εξανεμιστεί. οτι δηλαδή όσο περνάνε οι μήνες, μακραίνει το μουσι, πορεύομαι ταξιδιωτικά και αλλάζω. αλλάζω εσωτερικά, αλλάζω εξωτερικά. το μουσι έπιασε μαξιμουμ μήκος και μετά είχε μείνει διακοσμητικό.

πάμε γι άλλα.

έστησα σκηνή πριν λίγο και έβαλα μέσα σχεδόν όλα μου τα πράγματα. μιλάμε…. δεν έχω λόγια.. η σκηνη κόστισε περίπου 900 ευρώπουλα, αλλά είναι το νέο μου σπίτι και το αγαπώ !! είναι τέλεια! τέλεια ! υπέροχη.. πόσο καιρό -χρόνια- ταλαιπωριόμουν με την άλλη..!

το ποδήλατο φανταστικό!.. έκανα αλλαγές – πρόσθεσα…πιλοτήριο- και πλέον κάθομαι πολύ αναπαυτικά και το απολαμβάνω! έβαλα σέλα με ανάρτηση η οποία κάνει τεράστια διαφορα. λάστιχα χωρίς σαμπρέλες και ιστορίες – μόνο πλαστικό. δε σκάνε γιατί απλά δεν έχουν αέρα μέσα..

έβαλα δυναμό τούμανο – 400 ευρώ !! – και μπορώ και φορτίζω κινητό ΚΑΙ ηχειάκι που αντικατέστησε τα ακουστικά για λόγους ασφαλείας. άλλαξα την τσάντα πίσω για μία πιο μίνιμαλ. πήρα θερμός υπέροχο και τώρα πίνω το ζεστό τσαγάκι μου.. έχω κινητάρα για υπερ-φωτογραφίες και άλλα πολλά….

πραγματικά όλα είναι υπέροχα… !

I have everything i need and a little bit more…

Αυτά για την ώρα για να σηματοδοτήσω την αρχή..

έπεται συνέχεια..!

Τεσσεράμισι μέρες χωρίς ίντερνετ.

Amper Alert !

Γίνεται να βρεθείς αν δε χαθείς πρώτα; 
Πόση παραπάνω ενέργεια απαιτεί μια ουσιαστική ενδοσκόπηση μέσα στο αστικό τεχνολογικό ιντερνετικό πλαίσιο ;

Πόση; 😋

Με τον ίδιο αυτοματισμό που τα βρέφη γλαρώνουν με συγκεκριμένους ήχους, χαλαρώνει και η ύπαρξη όταν είναι στη φύση. 
Η ιδιοσυχνότητα μας συντονίζεται με την παγκόσμια ιδιοσυχνότητα της Φύσεως. 

Να ναι τα ανέμελα πουλάκια; να ναι τα ακούραστα τζιτζίκια; να ναι οι φωτοφόρες πυγολαμπίδες; Μην είναι το αέναο ποτάμι;

Σαν άλλος ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας, ξαπλωμένος στο πιο φυσικό πάπλωμα από βρύα και λειχήνες, κοιτάζω πάνω και παρατηρώ τον από φουτουριστική ταινία εναέριο χώρο. Όλος κατειλημμένος από όλων των λογιών τα πετούμενα, τόσο μα τόσο τακτικά κι οργανικά οργανωμένα! Ζουζουνάκια όλα μαζί τσιλάρουν εναέρια στον ίδιο χωρο, κάτι γιγάντια ελικοπτερακια μόνα τους παραπάνω κόβουν βόλτες, μικρά μικρά μυγάκια ούτε που ξέρουν πού πάνε, πεταλούδες απλά περνάνε - δεν περιφέρονται, μέλισσες με γυροφέρνουν γιατί το λαδάκι για τα μούσια μοσχοβολάει - δεν είμαι λουλούδι βρε! Μικρά πουλάκια ψηλά ψηλά ψάχνουν ταίρι μελωδικώς - καλά να 'ναι... Στο προσεκτικό αυτί ένα βουητό ασταμάτητο παίζει  κι είναι ο ήχος όλων αυτών των φτερών διαφορετικών μεγεθών και σχημάτων - όλα να τελούνε 
τη μία και πανίερη 
από αρχαιοτάτων χρόνων ποθητή και 
από των δεινοσαύρων την εποχή εξελισσόμενη, 
τη μόνη τόσο έξοχα απεικονίζουσα την ελευθερία, 
τη μόνη αληθώς πραγματούμενη ανθρωπίνως σε όνειρα, μα και σε κινητά,  
λειτουργία της πτήσης. 
Μαγευτικό ! 
Αιθέριο !

Να ναι η γλυκειά αυγη ; Να ναι η παχιά σκιά της φυλωσιάς ή ο καυτός ήλιος του ξέφωτου ; Οι καρακάξες πάπιες ή   

Επί γης λοιπόν κοιτάω ψηλά κι αναρωτιέμαι τι να ναι αυτό που προσδίδει τόση μαγεία στη φύση και τόση ηρεμία μέσα μου..

Σίγουρα δεν είναι τα αιμοβόρα προβοσκιδοφόρα όπως τα πολυπληθή και πάντα συνεπή στο ραντεβού τους, κουνούπια και κάτι αλλά μικράκια

που με έχουν κάνει σουρωτηρι. Αυτά με εκνευρίζουν!

(με το αστείο γελάω, όχι με την κατάσταση)

Α δε σας το πα! Έπαιξα το πρώτο μου τραγούδι στην κιθάρα. Είναι το πρώτο τραγούδι που παίζω γενικά – και είναι και δικό μου. Είναι αυτό που έγραψα με αφορμή  τη Ναόμι, αλλά είχα στο μυαλό μου και τον Ούβε και την Αλεξάνδρα και άλλους και άλλες.. και η μουσική απλά μου ήρθε. Γαμάτο ; Δεν είχα στο μυαλό μου να γράψω κάτι σαν τραγούδι. Απλά έπιασα την κιθάρα εδώ στο δάσος μεταξύ τίποτα και τίποτα και βγήκε κάτι. Παρθενογένεση;

Το αποτέλεσμα είναι… ημιτελές χαχαχα.. δεν μπόρεσα να διατηρησω σταθερό το strumming pattern γιατί ακόμα με δυσκολεύει να παίζω και να τραγουδάω ταυτόχρονα (φαντάζει αδύνατο).

Αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχει να με εκφράζει όσο πιο πολύ γίνεται. Αυτό είναι το κριτήριο και σε αυτό το επίπεδο είμαι ευχαριστημένος.

Τα λόγια μπορείτε (?) να τα βρείτε στην ομότιτλη ανάρτηση.

Και βίντεο κλιπ παρακαλώ, όχι αστεία. Είδατε σκηνικά; Έκλεισα ένα ολόκληρο δεντροσπιτόδασος για τα γυρίσματα 🤣🤣. Έφυγα από τον ποταμό. Είπα θα παω κάπου χωρίς πολλά γρασιδια και μπλεξίματα. Βραδιαζε. Πήγα να χωθώ δύο φορές για να κατασκήνωσω και τελικά το μετάνιωσα και συνέχισα. Είπα από μέσα μου “θα βρεις το τελειο μέρος. Συνέχισε! Φαντάσου το! Σε περιμένει! ” Για άλλη μια φορά η πραγματικότητα είναι πιο φανταστική από τη φαντασία μου. Βρήκα αυτόν τον παράδεισο !

Και λίγο ακόμα από Amper