“POESíA” POLíGLOTA | ONOMATOLOGíA

Victoria Jasmin Estrela Sol Vida Amalur Ur Elur Joy Grace Eιρήνη Ευτυχία Andres Esti Santiago Aritz Koldo Viviane Mike Aihnoa Ana Carolina Ana Lucia Aura Carmen Danilo Milan Colleen Mikaela Fernando Sonia Angelos

______________________________________________________________

στη θάλασσα της φιλοξενίας                         En el mar del hospedaje
μία νήσος απομονομένη                                          una isla aislada
Αμπντόν Καλδερόν 708   – Οικογένεια              Abdon calderon 708 – Familia
 ένα κύμα δωδεκάδας                                           una onda de 12
στη θάλασσα της φιλοξενίας                         en el mar del hospedaje
καταφτάνει από όλες τις μπάντες                              llega por todos lados
Έκφραση στα Ισπανικά,                                        Ωραίο κύμα!                                              buena onda!  σημαίνει: Ωραία φάση / Ωραία ατμόσφαιρα                                                                                                    ο καθένας μας ιδιαίτερος                                                     cada uno distinto,
όπως οι σταγόνες του νερού                                          como las gotas del agua
 μία ισχυρή ένωση, μόνο για μία φορά                    una union fuerte, solo por una vez
όπως ένα κύμα                                                          como una onda
 Ωραία φάση!                                                               Buena onda!

12 ciclo-viajeros encontraron “refugio” en la Casa de Ciclistas, Tumbaco, Ecuador en los dias cerca de 12/08/2016. Vale amigo, pero cual es el concepto? Los nombres en orden no son “poesía”. Claro que no, no son. Pero los nombres ordenados son el resultado. El proceso era como asi: Cada persona podía elegir entre los 6 colores para escribir su nombre. También, cada persona no podía ver los nombres escritos de las otras personas (el papel era doblado en una manera en que eso no era posible). El color, el tamaño, y la manera misma de  escribir su nombre son todos elecciones personales y me gustó la idéa de poner los nombres juntos, en un papel, 12 viajeros y la família. Una sola vez, todos juntos. Al fin, nombres en 5 lenguas que no son solo nombres, sino también sustantivos. Un epílogo con significado para abrazar y colorear los nombres arriba y tambien los dias y los momentos juntos.

So the concept was to write down the names of all the persons that we were living together for some time in the Casa de ciclistas, inTumbaco. Everyone chose the color of his/her preference and the size as well. 12 travellers and the family that was hosting us. One couldn’t see how the rest had their names written. These choices, along with the way each one wrote his/her name, where choices that, in a way, put in paper the “particularity” of ones oneself in order to create soomething that will stay there to remind of our time together. At the end, there are 3 names taken from the 5 different languages of our 7 different countries in order to put a more meaningful and appropriate end.

12 ταξιδιώτες ποδηλατικοί φιλοξενηθήκαμε από της οικογένειας Λάρα, στο Τουμπάκο, κοντά στο Κίτο, πρωτεύουσα του Εκουαδόρ, τις ημέρες περί της 12ης Αυγούστου, 2016. Η παραπάνω ιδέα προήλθε από την ανάγκη να αφεθεί ένα συλλογικό “αποτύπωμα” στον χώρο που όλως τυχαίως βρεθήκαμε μαζί και αναπτύξαμε μια έντονη επικοινωνία και δυναμική. Δηλωτικά της ιδιαιτερότητας του κάθε ενός είναι, καλά πέραν του ονόματος καθεαυτού ως σημαίνοντος του προσώπου (δε γράψαμε την αγαπημένη μας λέξη ξέρω γω), η επιλογή του χρώματος, του μεγέθους αλλά και του τρόπου της γραφής per se. Ο κάθε ένας όταν έγραφε το όνομά του δεν έβλεπε τα ονόματα των άλλων. Έν κατακλείδι βρίσκονται ονόματα απο 5 διαφορετικές Γλώσσες (από τις 7 χώρες προέλευσης μας) τα οποία, όμως, πέραν του να είναι κύρια ονόματα, έχουν και μία ευρύτερη σημασία. Έτσι, διατηρήθηκε το αρχικό μοτίβο (του ονόματος), αλλά διευρύνθηκε, χρωματίστηκε πολυεθνικά και νοηματοδοτήθηκε ιδιαίτερα αυτό το “αποτύπωμα”.

Περπατάω κι ο ηλιος βελονίζει τη δερματική μου επιφάνεια
H σκιά μου σχεδόν ανύπαρκτη – την πατάω όλη
πότε πήγε 12 ;

δώδεκα ταξιδιώτες ποδηλατικοί
βασκωνία4 ελλάδα1 αργεντινή3
αυστραλία1 μπραζίλ1 αμερική2

δώδεκα χρόνια ταξιδιού
συσσωρευμένα σε ένα τόπο
κάσα δε σικλιστας – τουμπάκο

κι εχτές φιέστα
η γνώση του “για λίγο τώρα μόνο
εμεις εδώ ποτέ ξανα”

η γνώση αυτή ενώνει τις υπάρξεις μας
μια κόλλα η πιο αλλόκοτα μαγευτική
ΓΙΑ
ΛΙΓΟ
ΤΩΡΑ
ΜΟΝΟ
ΕΜΕΙΣ
ΕΔΩ
ΠΟΤΕ
ΞΑΝΑ
φιέστα χορός κάνια
25 30 35 40 50 65

όλες οι ηλικίες ενώθηκαν
ο χρόνος συμπυκνώθηκε
ο χώρος ένας
ο χορός συντόνισε
ο όρος ένας

α ρ μ ο ν ι κ ή  συνύπαρξη

αυτά το βράδυ εχτές
και ση΄μερα, να τώρα τώρα 1622

βαζω ακουστικά και μουσική που πρέπει στη στιγμή
5 οι ταξιδιώτες ολογυρα συνομιλούν χαμηλοφώνως
φτιάχνουνε το γκαζάκι και
γράφουνε στο μπλογκ
η σόνια τρώει τη σαλάτα της
κι ο κόλντο κοιμάται στη σκηνη του
εγώ είμαι ο καλλιτεχνης της στιγμής? οι αυτοί???

βαζω ακουστικά και μουσική που πρέπει στη στιγμή
και νατη η σκηνή ταινίας
έτοιμη
ακουω
και παρατηρώ.

α ρ μ ο ν ι κ ή

συνύπαρξη

κόλλα

* όσο έγραφα το αρχικό, με τα ονόματα, μα κυρίως όσο το επεξεργαζόμουν εδώ [να φτιάξω τις φωτογραφίες, να δω την όλη μορφοποίηση, να γράψω στα διάφανα ελληνική μετάφραση του πρώτου κομματιού που είναι στα ισπανικά (τη βλέπετε αν “μπλεδίσετε” – “πιάσετε” με το ποντίκι σας την περιοχή δίπλα απο τα λόγια που γράφω αρχικά)] ναι, όσο έκανα αυτά, έλεγα απο μέσα μου (στα διάφανα) “τι κάνεις μωρέ τώρα, γιατί χαλάς την ώρα σου, ποιος θα ασχοληθεί με αυτά εδώ που γράφεις και κυρίως τι το χεις βάλει αυτό το Poesía (Ποίηση) στον τίτλο σου…. μη λέμε και μεγάλα λόγια… και τι είναι ποίηση άλλωστε” κι όλα αυτά που τελειωμό δεν έχουν. Το ‘βαλα σε εισαγωγικά, αλλά δεν ήθελα να το βγάλω τελείως… Παρόλο που ξέρω, το της φωτογραφίας, με τα ονόματα, σαν… ποίημα, είναι… πεζό, το γνωρίζω. Δεν είναι και καμία σύληψη φοβερή, σιγά. Ναι. Αλλά μου άρεσε πολύ το ότι δεν ήταν δικό μου γραμμένο. Η ιδέα ναι, αλλά, ότι όλοι γράψαμε τα ονόματά μας και κάτι υπάρχει προσωπικό πίσω από τις επιλογές μας – αυτό με έκανε να το αφήσω το Poesia, αλλά και όλο το ποστ που δεν ήξερα αν θέλω να το ανεβάσω. “Δικαιώθηκα“ σήμερα, μετά απο 15 ώρες στον υπολογιστή που διαβάζω – έπεσα σε αυτή την πρόταση του Γάλλου ποιητή Isidore Ducasse, θανώντα ετών 25, πρόδρομο του υπερρεαλισμού για κάποιους :

Η ποίηση πρέπει να γίνεται απ’ όλους. Όχι από έναν.