Vienna

y un admirador

Πέρα από οξεία αντίληψη, ένας θαυμαστής (admirador) έχει χρόνο και διάθεση να συγκεντρώσει την ενέργειά του σε κάτι όμορφο.

βζιν βζιν βζιιιιιιιν ! Είμαι Βιέννη, στην παγκόσμια πρωτεύουσα της κλασσικής μουσικής, κι έχω χρόνο! Χρόνο να θαυμάσω τους ήχους,

τους ανθρώπους

τη συνύπαρξη ζώων – ανθρώπων,

τα πανέμορφα κτήρια σε στυλ Κλασικό, Μπαρόκ, και Γοτθικό

τα συντριβάνια, τα αγάλματα, τις εικαστικές παρεμβάσεις – και ασφαλώς τις

θεαματικές, μεγαλοπρεπείς, πομπώδεις εκκλησίες!

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι με εκνευρίζουν κι όλας άπειρα.. Σκέφτομαι… τόσα λεφτά, τόσες εργατοώρες, τοση προσπάθεια. Τόση ανθρώπινη ενέργεια προς τη λάθος κατεύθυνση.. Πόσοι χριστιανοί της εποχής που χτιζόντουσαν αυτοί οι ναοί πέθαιναν από την πείνα, από τις αρρώστιες, από τις κακουχίες.. πόσοι άνθρωποι γενικότερα… τα ίδια και σήμερα, χρυσοί σταυροί και αμαξάρες για τους ιεράρχες ενώ τόσοι και σε τόσα μέρη πεθαίνουν από την πείνα. είναι τόσο έντονο το παράδοξο που με υπερβαίνει..

και η παραδοξότηα είναι μέρος του συστήματος..its okay. απλά η εκκλησία υποτίθεται πρεσβεύει την αγάπη, την ηθική. η αντίντας θέλει να βγάλει λεφτά. σου λέει εδώ, (για) το τρέξιμο απλα χρειάζεται να εμφανιστείς και να τρέξεις όπως είσαι, μου θύμισε και τον χριστοδουλο με το ελατε οπως είστε. τι όπως είμαστε ρε αντίντας; κι όλα αυτά τα φάνσι που πουλάς, δεν πρέπει να τα αγοράσουμε ; τα ειδικά υφάσματα, τα πανάκριβα παπούτσια, τα ισοθερμικά ; αυτά τι ρόλο παίζουν;

Ατελείωτη παραδοξότητα.

To ΤΩΡΑ είναι πράγματι ένα δώρο.. για αυτό και στα αγγλικά το δώρο λέγεται και Present 😉

Λοιπόν, περνάω στο ψητό. Στη Βιέννη πέρασα πάρα πολύ όμορφα. Πέρα από τις βόλτες, τα γραψίματα και τις φωτογραφίες, το σημαντικότερο που έκανα ήταν ότι πέρασα χρόνο με τον

Νίκο, από Αργεντινή. Πού τους πετυχαίνω, πάντα από Αργεντινη είναι ενα καλό ερώτημα.. Στέλνω πολλές αιτήσεις στο couchsurfing αλλά οι Αργεντίνοι σχεδόν πάντα με αποδέχονται. Του ειχα πει να κάτσω για 3-4 μέρες. Πήγα, κάναμε μια πολύ ωραία συζήτηση εις βάθος την πρώτη μέρα. Μου λέει το τέλειο – πόσο μου αρέσει να το ακούω.. “κάτσε όσο θέλεις – δεν υπάρχει κανένα θέμα”. Μου το είχε πει κι ο Βίλεφ στο Μόναχο. Μου δίνει μια ελευθερία αυτό, διότι αλλιώς πρέπει να σκέφτομαι συνέχεια πότε θα φύγω και πού θα μείνω μέχρι τότε. Ο Νίκος είναι

Ο Νίκος είναι γαμάτος, γενικά.
Το να βρω κάπου να μείνω σε ένα μέρος δεν είναι καθόλου δύσκολο. Λέω το ποιματάκι μου “άγγελος, έλληνας, 33. ποδηλατο. κοσμος. 5+ χρόνια. 42 χώρες”. Το θέμα δεν είναι να μου ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους. Το θέμα είναι να μου ανοίξουν την πόρτα της καρδιάς τους. Εκεί είναι η ομορφιά, εκεί είναι η τιμή, εκεί είναι η χαρά. Γι αυτό και τα μουσεία, αν και τα αγαπώ, δεν μπορούν να μου δώσουν αυτό που μου δίνει μία αληθινή συζήτηση. Ένα μοίρασμα. Μία επαφή που συνοψίζει στην έντασή της όλον τον χρόνο.

όλον τον Χρόνο στο Τώρα. Ο Νίκος έχει την καρδιά ενός μικρού παιδιού και το μυαλό ενός σοφού άντρα. Είναι καλούλης ρε φίλε. υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω που είναι σαν αρκουδάκια – θέλεις να τους ζουπήξεις. Ο Νίκος είναι καθηγητής ισπανικών και γερμανικών. Τα έμαθε τα γερμανικά για να σπουδάσει. Είναι γλωσσολόγος και απίστευτα καταρτισμένος. μιλάει 5-6 γλώσσες. ο τύπος κάνει κάτι αξιοθαύμαστο: γράφει λεξικό με όλες τις λέξεις των ισπανικών που λέγονται διαφορετικά σε κάθε ισπανόφωνη χώρα. 20 χώρες. συγκριτικό λεξικό. εδώ και χρόνια. κάθε μέρα θα ποστάρει σε κάποια γκρουπ στο φέησμπουκ μία λέξη και άτομα από διαφορετικές χώρες θα του πουν πώς λέγεται αυτή η λέξη στη χώρα τους . Παρακαλώ πάτα λίγο αυτή τη λέξη εδώ για να πάρεις μια ιδέα. Μιλάμε για τρέλα. Τ ρ έ λ α. Και το κάνει ευλαβικά κάθε μέρα. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα που κάνει.

χαχαχα !

O Nίκος είναι ομοφυλόφιλος. Αυτόματα τρέφω μια συμπάθεια προς όλους τους ΛΟΑΤΚΙ. Γιατί αυτόματα τρέφω μια συμπάθεια προς όλους τους ανθρώπους που καταπιέζονται.. Δεν μπορώ την καταπίεση με τίποτα, την ανελευθερία, την κριτική. Δε με έχει ποτέ κανείς καταπιέσει ιδιαίτερα. Όμως έχω καταπιέσει εγώ άλλους και όταν το κατάλαβα, φρίκαρα. Με τον Νίκο λοιπόν, πήγαμε σε αρκετά γκευ πάρτυ.. Τα λατρεύω..! Τους/τις βλέπω να διασκεδάζουν και απλά χαζοχαίρομαι. Ο άνθρωπος που είναι απελευθερωμένος, που ζει την αλήθεια του, που γουστάρει, αναβλύζει χαρά και ένταση. Πραγματικά το απόλαυσα. Μια εξέχως ιδιαίτερη νύχτα πήγαμε και σε μια εκδήλωση τρανς

κάτσε να ζουμάρω λίγο, για να το απολαύσουμε

εδώ είμαστε… με γραμμένο το πανέμορφο
Εγώ είμαι ο Αδάμ.
Εγώ είμαι η Εύα.
Εγώ είμαι εγώ.

Αυτή η αφίσα ήταν κολλημένη σε όλη τη Βιέννη το 2014. όχι αυτή, η ίδια. υπήρχαν πολλές αφίσες. χαχαχα. οι οποίες βεβηλώθηκαν με γκράφιτι που καλύπτει τις ευαίσθητες περιοχές. Ειναι η μόνη περίπτωση που οι πουριτανοί αγαπούν το γκράφιτι χαχαχα. Ξαναγυρνάω πάντως στο κορυφαίο…

Εγώ είμαι εγώ… τι ωραίο ο καθένας να είναι ό,τι θέλει χωρίς να προσβάλλει τον διπλανό του. Είναι πολυ ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι τρανς άνθρωποι δεν παίρνουνε τη ζωή στ αστεία. Δεν είναι ένα καπρίτσιο, για αυτούς, η σεξουαλική τους ταυτότητα. Κανείς δεν ταλαιπωρείται, έτσι για πλάκα. Οι άνθρωποι έτσι νοιώθουν – δεν ξυπνήσαν ένα πρωί και τους ήρθε η ιδέα έτσι ξαφνικά.

Ήταν φανταστική η συνύπαρξη μου στον ίδιο χώρο με τρανς άτομα, ειδικά κάποια μεγάλης ηλικίας. Είχαν μια ωριμότητα και μία καλοσύνη η οποία αθόρυβα μαρτυρούσε μια φοβερή πορεία στον χρόνο και μία… σοφία απίστευτη. Όταν πρέπει για να νοιώσεις καλά καλά με τον εαυτό σου να πρέπει να υπερκεράσεις εμπόδια πάσης φύσεως…! Σωματικά, ψυχολογικά, οικογενειακά, κοινωνικά, εργασιακά, οικονομικά, διαπροσωπικά. Μιλάμε για ηρωικές φυσιογνωμίες !

ΕΓΩ είμαι ΕΓΩ !

Κι εδω είμαι εγώ με τον πρώην βασιλιά και την πρώην βασίλισα του Ιραν. Εκεί που η καταπίεση έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Να μην μπορούν οι γυναίκες να κυκλοφορούν χωρίς χιτζάμπ… εν έτει 2023… ήμαρτον δηλαδή..

O Νίκος στο Ιραν θα ήτανε παράνομος, μιας και οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις τιμωρούνται μέχρι και με θάνατο…!
Ευτυχώς είναι στη Βιέννη!

Ναι ναι, ακριβώς… είναι σκουφάκι κολυμβητικό και ναι, ακριβώς, βρισκόμαστε έξω. Για την ακρίβεια δίπλα απο τον Δούναβη… Και εκείνο το πρωί χιόνιζε κιόλας… Πήγαμε και βουτήξαμε μες στον παγωμένο ποταμό, διότι μάθαμε ότι η έκθεση στο κρύο είναι ευεργετική για το σώμα και… θέλαμε να νιώσουμε καλύτερα.

Και για τον ίδιο λόγο, βγαίναμε και τρέχαμε σχεδόν κάθε μέρα μισή ωρίτσα με το ηχειάκι στην πιο κεντρική γειτονιά της Βιέννης. Και για τον ίδιο λογο κάναμε σχεδόν κάθε μέρα μισή ωρίτσα διαλογισμό.

Θαυμάζω τον Νίκο για όλα όσα έχω πει μέχρι τώρα, αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Εδώ και 2-2,5 χρόνια ταλαιπωρείται από καταναγκαστικές σκέψεις. Δηλαδή μετά από κάποιες δύσκολες συγκυρίες στο πρόσφατο παρελθόν του,. και σε συνδυασμό με κάποια παιδικά τράυματα, ενεργοποιήθηκε ένας μηχανισμός άμυνας ( ; ) που τον οδηγει σε πολύ αρνητικές σκέψεις από τις οποίες δεν μπορεί να ξεφύγει. δεν τις ελέγχει, δηλαδή και αυτές επαναλαμβάνονται συνεχώς με αποτέλεσμα να χα(ώ)νεται σε έναν φαύλο κύκλο αρνητισμού ο οποίες έχει και σωματικές προεκτάσεις (ταχυκαρδίες κλπ).

Ένας άνθρωπος που είναι πηγαία χαρούμενος, αισιόδοξος, θετικός, προσηνής… δυστυχώς ταλαιπωρείται έντονα εδώ και πολύ καιρό. Μου μίλησε από την πρώτη μέρα σχετικά και είπαμε όσο γίνεται να μη δώσουμε προσοχή τόσο σε αυτό, αλλά να κάνουμε πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν. Κάναμε τόσες δραστηριότητες,διαβάσαμε για τα τράυματα, περπατήσαμε, συζητήσαμε για το θέατρο (που παίζει), φιλοσοφήσαμε πολύ, συνυπήρξαμε στον ίδιο

χώρο. (κοιμόμουν στον καναπέ, ως γνήσιος couch-surfer). Με ενέπνευσε τόσο πολύ να βλέπω έναν άνθρωπο να θέλει να γίνει καλά καλά – να τα δίνει όλα! Και το προσπαθήσαμε πολύ…

Και κάπως τα καταφέραμε… Δηλαδή.. ο Νίκος το κατάφερε.. εγώ απλά ήμουν εκεί και χαιρόμουν να περνάω χρόνο μαζί του. Μπορεί να έγραφα ή να ήθελα να πάω μια βόλτα, αλλά αν μου πρότεινε να κάνουμε κάτι, το ήθελα γιατί ήξερα ότι θα μου έκανε και μένα καλό.. Κι έτσι πέρασαν δύο εβδομάδες παρέα – χαρούμενες μέρες, ως επί το πλείστον.

Εγώ σε ευχαριστώ βρε συ! 😊

Αυτά τα ωραία! Μην ξεχνάς κι εσύ να ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ! Χεχε