Β – Ηλεκτροσόκ

όλα γίνονται ένα ποίημα
πώς και γιατί δεν ξέρω
ρέω με όλες μου τις κηλίδες ήρεμος
και τω δυνατώ συνεπής
και παρά τις κακοτοπιές
αλλά και τις προσωπικές – ενίοτε + τραγικές – αστοχίες
το πρόσημο μέσα μου είναι θετικό
ένα + (συν)
σαν το κουμπί στο υπερπολύτιμο ηχειάκι μου
βάλε κι άλλη ένταση
να γουστάρουμε Ζωή!

Απλώνω τα χέρια μου πάνω να ξεπιαστώ και να εν-σωματώσω τη μουσική που ακούω και κει που “ψάχνω την αόρατη ανεμόσκαλα” η άκρη του αριστερού μου δείκτη ίσα που άκου – ίσα που ακουμπάει την άκρη ενός καλωδίου – απόλειξη κεραίας
Ηλεκτροσόκ!
στο μυαλό μου, η πρώτη εικόνα ωχ ρε λες λεω λες να ήταν αυτό σαν τέλος ; έγραψα το “Ζωή” – εντάξει τέρμα. Και τσαφ τσάο. Έτσι απλά.
Ουάου! – ακούστηκε, τι ωραίος επίλογος.

Είμαι
καλά.

το πιάνω
(πιάνο – αυτιά)
ορθώνω την κόλλα
Και βλέπω αυτό το Είμαι καλά. στα μάτια.

Δε θέλω τίποτε άλλο.
Παρά τα όσα μου λείπουν.
χαχα!

Κατέβηκα κάτω να πάρω πάουερ μπανκ και δίψαγα αλλά δεν ήθελα νερο. Πήρα εν αγγούρι (γαμάτο 0.3ευρω το κιλο) το δάγκωσα, ήρθα πάνω – το έβαλα πάνω σε ένα χαρτομάντηλο που ποτέ δεν έχω αλλά το πήρα από έναν κυριούλη που ήταν ωραίος και τα βάζω όλα ωραία έχοντας στον νου να βγάλω φωτό να συνοδέψει τα άνω.. και μου σκάει ένα γελάκι.. χαχα! Αγγούρι!