Κωνσταντινούπολη !

Εισαγωγή

Είμαι σε φάση υπερχείλισης. φάση δεν προλαβαίνω… φάση ιιιιιγκχ…😬
ΑΛΛΆ… το απολαβάνω κιόλας… αυτό είναι το θέμα..
με πάει τέζα [εικόνα] … αλλά… γουστάρω [ήχος] ! Κάπως έτσι:

Διαβατήριο – ειδικά

Χρειάζομαι νέο διαβατήριο
Για νέο διαβατήριο χρειάζομαι βεβαίωση ανυποταξίας
Για βεβαίωση ανυποταξίας χρειάζομαι βεβαίωση διαμονής στο εξωτερικό
Για βεβαίωση διαμονής στο εξωτερικό χρειάζομαι διεύθυνση μόνιμης κατοικίας στο εξωτερικό.

Ρε παιδιά στο εξωτερικό ζω, αλλά δεν έχω μόνιμη διεύθυνση – δεν είμαι Μόνιμος Κάτοικος Εξωτερικού.

Ήμουνα δηλαδή.. αλλά περιμενα να γίνει το διαβατήριο 10ετες για να πάω να το ανανεώσω.
Αλλά στο εξωτερικό είμαι. Και να και οι αποδειξεις.

Ευτυχώς ο πρόξενος είναι συνεννοησιμος και με διάθεση εξυπηρέτησης. Επικοινώνησε με το υπουργείο εξωτερικών και πλέον είμαι… Μόνιμος Κάτοικος Κωνσταντινούπολης ! τι τιμή ! Στείλαμε τα χαρτιά και τώρα περιμένουμε τη βεβαίωση ανυποταξίας. ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΈΜΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ.

Διαβατήριο – γενικά

Παρόλο το κάποιο στρες αυτής της περιόδου – μιας και έπαιζε να μην μπορώ να συνεχίσω το ταξίδι – ένοιωθα και κάπως καλά, ας πούμε, καθώς συνέπασχα με συγκεκριμένους ανθρώπους στο χοστελ αλλά και με τους όπου γης στρεσαρισμένους-λόγω-διαβατηρίου.

ίσως θα λέγαμε, το ιερότερο των αντικειμένων.
το Διαβατήριο
το πιο ενεργειακά φορτισμένο αντικείμενο του κόσμου
πιο δυνατό κι απ το κοράνι, τη βίβλο, τις βέδες
από το Σύνταγμα, τη Χάρτα, τις Συνθήκες.
το διαβατήριο…

χωρίς πολλά πολλά
λόγια, σελίδες, κεφάλαια, πρέπει – δεν πρέπει. κι η βίβλος έχει τη βαρύτητά της, αλλά… έχει και το βάρος της. εδώ το διαβατήριο είναι 15 σελιδούλες – άδειες τις περισσότερες φορές.
μα συμπυκνώνει όλο το δίκιο και το άδικο της γης.
την ελευθερία και την ανελευθερία, τον πρώτο.. τον δεύτερο… τον τρίτο κόσμο..
Έχουμε βάλει και νούμερα!

λοιπόν, 
για λίγο μετέωρος και γω
χωρίς χαρτιά, αλλά τουλάχιστον με τη δυνατότητα να τα αποκτήσω…

Σκέφτομαι όλους αυτούς που εδώ παρεΐζω και νοιωθω λίγο από αυτήν την ενέργεια την αηδιαστική.
Μια πικρίλα που βγαίνει στην ψυχή..
δεν ξέρω αν έχεις φάει πόρτα ποτέ – να θες να μπεις κάπου και να μη σε αφήνουν.. μιλάμε για πολύ ταπεινωτικό αίσθημα..

σκέψου να θες να πας σε μια χώρα και να μη σε αφήνουν… ή σε μια ένωση χωρών.. ή σε μια ήπειρο.. σκέψου

ή μάλλον νοιώσε. νοιώσε για λίγο ποσο σκληρό είναι αυτό… να, μία άσκηση αν θέλεις να ανέβεις πίστα σε αυτό που λέμε ενσυναίσθηση. κλείσε τα μάτια και προσπάθησε να νοιώσεις τι σημαίνει να τρως πόρτα από μία ολόκληρη ήπειρο, από έναν ολόκληρο κόσμο, από τη δυνατότητα να ονειρευτείς. φέρε στον νου σου πρώτα το αίσθημα της απόρριψης. σκέψου τη μεγαλύτερη απόρριψη της ζωής σου. ωραία. και τώρα σκέψου να θέλεις να πας κάπου και να μη σου επιτρέπουν. σκέψου να σε υποχρεώνουν να μείνεις στην Ελλάδα ας πούμε. ή στην Αθήνα, ακριβέστερα. γιατί και να μπορείς θεωρητικά να πας σε άλλα μέρη της Ελλάδας (όπως ένας αφρικανός μπορεί να πάει σε πολλές χώρες της αφρικής χωρίς βίζα – το θέμα όμως είναι ότι είναι παντού πάνω κάτω το ίδιο . ποιος θα μαζεύει λεφτά για 5 χρόνια για να διασχίσει τη μισή ήπειρο και να αυξήσει το εισόδημα του κατά 40%? ) .. σκέψου να είσαι καταδικασμένος να ζήσεις στην Αθήνα. νοιώσε, βασικά. αυτό, είπαμε – να νοιώσουμε. νοιώσε τι σημαίνει να βλέπεις στο ίντερνετ, στην τηλεόραση στο ινσταγκραμ έναν άλλον κόσμο… με θάλασσες, με ουρανοξύστες, με αλυκές, με ποτάμια χειμαρους, με τροπικά δάση, με ερήμους, με κολωσαια, με με με και συ να είσαι τιμωρημένος να μένεις στην Αθήνα. τιμωρημένος, χωρίς να έχεις κάνει και τίποτα…

918 ημέρες ήμουν στην αφρική και δεν πέρασε ΜίΑ που  να μη με παρακάλεσαν να τους πάρω μαζί μου στην ευρώπη.
και η αγαπημένη μου η ναόμι που το αποτόλμησε βρέθηκε μέσα στη θάλασσα. με διδυμα στην κοιλιά, και γύρω της νεκρούς,
και δω που είμαι, στο πιο-φτηνό-που-βρίσκεις-ονλάην-χόστελ της κωνσταντινούπολης, σχεδόν ένα μηνα τώρα συνυπάρχω με διακινητή εκ μαρόκου που περιμένει – κι έρχονται ένας-ένας με τις μέρες, με τις βδομάδες διάφοροι αλγερινοι, μαροκινοί, τυνήσιοι κλπ που θελουν να πάνε ευρώπη παράνομα.

#Europe #notEurope

και ακούω, και δένομαι, και χαράζω γραμμές σε χάρτες, και συμβουλεύω και….
συγκλονίζομαι
ανατριχιάζω
εκμηδενίζομαι
από αυτή την ενέργεια… 
και βλέπω τα μάτια όλων των αραβόφωνων  – νέων κυρίως

ΝΟΣΤΑΛΤΖΙ ΧΟΣΤΕΛ

καθώς κοιτούν σιωπηλοί
ήλιου και ορίζοντα τη Δύση
χίλια τσιγάρα έχουν σβήσει
όλα γύρω πορτοκαλί

ανάγκη ωθεί,  όνειρο καλεί
περπάτημα ως τη Γερμανία
όλ η ελπίδα κι η αγωνία
στη γεωγραφία της ψυχής
όλη στο βλέμμα θα τη βρεις
να ψάχνει τ’ αύριο με μανία

κι άλλα… κι άλλα πολλά.. 
αλλά προτιμώ να τα ζήσω από το να κάθομαι να γράφω . είπα να γράψω 2 πράγματα επιγραμματικά, και κάθομαι και σκέφτομαι ομοιοκαταληξίες, ρυθμούς και καταστάσεις. πάλι για ολονυχτία το πάω

για διαβατήριο είπα, για αυτή την ενέργεια που με συνθλίβει, είπα. και τώρα στο κυρίως

ΟΣΜΑΝ

πώς
μαν
μου
εδώ
εσύ
ασί?

asi = έτσι, στα ισπανικά.
Πώς έτσι ;
Να, έτσι:

τυφλός ρουαγιάλ ο τύπος. πρώην πλούσιος. πολυ-εκατομμυριούχος. πάλιν και πολλάκις (τα βγαλε και τα χασε). τώρα ταπί και ψύχραιμος. κι εδώ είναι το ζουμί. στο ψύχραιμος.. ζεν. πρέσεντ. αξιοθαύμαστος!

από την αγαπημένη μου νότια αφρική. 55 χρονων. 6 διαζυγια. 4 παιδιά. 17 χρόνια ντουμπάι. 1000+1 ιστορίες. εδώ και 4 μήνες τυφλός.

του πα “για πες…” και… ακόμα λέει.. 4 εβδομάδες μετά. κάνω ταινιούλα. του πα να μου μάθει τα περί διαλογισμού και γιογκα και ενεργειακοθεραπευτικά και γω θα του κάνω ό,τι δουλίτσες δεν μπορεί. Και δεν μπορεί πολλά….διότι έχει ιδέες και θέλει να κάνει πράγματα και να μιλάει με ανθρώπους και …. να το κυνηγήσει το θέμα. πώς κυνηγάς όταν δε βλέπεις ; ;

220 γκίγκα βίντεο και πολλά σε ηχογραφήσεις… μιλάμε για πολύ δουλειά… θα ξεκινήσω το μοντάζ αυτή τη βδομάδα και βλέπουμε πώς θα πάει το πράγμα.

βέβαια έφαγα κι ένα πακέτο, διότι φαίνεται γλυκούλης και καλούλης και η αλήθεια είναι ότι η σχέση μας πάει πολύ καλά και όντως τον βλέπω καλούλη.. αλλά βρήκα κάποια πράγματα ονλάην για το παρελθόν του και… ας πούμε, προς ώρας, έπεσα απ´τα σύννεφα..

πάει κι αυτό. και τελευταίο το…. πρώτο..

Ποδηλατάκι

αγάπες… βρήκα καινούριο ποδηλατάκι μιας και το παλιό ήταν για τα παλιοσίδερα παλιοανθρακονήματα. Το πούλησα στον Οσμάν. εδώ μπορείς να γελάσεις, αν θες. εγώ το έκανα. πούλησα”” σε έναν άφραγκο, τυφλό, αμφιβόλου εμπιστοσύνης το πιο αγαπημένο μου ποδήλατο. οι μεταφορικές ζητούσαν από 300+ μέχρι 1500+ για να το στείλουν Ελλάδα και δεν είμαι για τέτοια έξοδα. ο Οσμάν μου είπε ότι θα γιατρέψει ενεργειακά τα μάτια του και θα κλείσει ντιλ για να μου δώσει όχι τα 500 που του ζήτησα, όχι τα 2500 που το χα πάρει (+ βελτιώσεις), αλλά 25.000. “είναι το ποδήλατο αυτού που έχει κάνει 46 χώρες… και λίγα δίνω” !!

τα λέει τόσο πειστικά ο μπαγάσας (σάουθ άφρικα γαρ – οι τύποι γεννιούνται μπλαμπλάδες). το θέμα είναι ότι δεν τα δίνει. αν τα χει στο μέλλον θα τα δώσει. αν δεν τα χει, ελπίζουμε ότι ο φίλος του – που του άφησα το ποδήλατο – δε θα το πουλήσει και θα πάρει κάτι (από μένα) επειδή μου το κράτησε. θα επικοινωνήσω μαζί του στο μέλλον για να δούμε.

οπότε μέσα από το χόστελ, έστειλα το παλιό, αλλά και πήρα το “καινούριο”. γαλλίδα ονόματι κλεμεντίν, τέλειωσε το ετήσιο ταξίδι της από γαλλια μεχρι Πόλη στο χόστελ και την ώρα που πήγαινε να το πουλήσει, τη συνάντησα, και τελικά το πούλησε σε μένα. 180 ευρώ.

είμαι χαρούμενος. του έκανα αλλαγές.. πολλές. το τουμπανιάζω να είναι όπως το θέλω. δε θα προβώ σε λεπτομέρειες, αλλά έχω χάσει πολλές μέρες νυχτες να το επεξεργάζομαι. θα μπορούσε να είναι αυτή η δουλειά μου. “λοιπόν, φέρτε μου ότι ποδήλατα έχετε, και θα βρούμε κάπως να το κάνουμε για τουρινγκ” μιλάμε πωρώνομαι. μου δωσε το κορίτσι και δύο τσαντούλες. η μία σκισμένη, αλλά με μπιτόνι λιγότερο από 1 ευρώ το πηρα, έκανα φασούλα. έβαλα την πίσω σχάρα από το παλιό που ήτανς σπασμένη, μπροστά. έβαλα τις αερόμπαρες κανονικά για να πηγαίνω γρήγορα όποτε ψήνομαι. έβαλα επιφάνεια για να κρατάω σημειώσεις ενώ ποδηλατώ και το βράδυ να μπορώ να γράφω. διότι πάντα όταν ξαπλώνω το βράδυ για να γράψω, έχω ξεχάσει παραπάνω από τα μισά. τώρα θα γράφω λέξεις κλειδιά. πώρωση!

και εδώ να αφήσω και τον Ούηγκαρ, τον αγαπημένο. τον γνώρισα στην αυστρία και ο μπαγάσας παρόλο που δε με έχει φιλοξενήσει (ακόμα) (ήθελα να είμαι στο χόστελ για να είμαι με Οσμάν) με έχεο βοηθήσει απίστευτα. είναι ωραίο τυπάκι και αυτός και οι φίλοι του και η μητέρα του !!

Η Κωνσταντινούπολη… απλά μαγική… 20 εκατ πληθυσμός… Έχει απολα. Από ακραίο συντηρητισμό μέχρι ακραίο προοδευτισμό! Διαλέγεις και παίρνεις !

Συγκοινωνία… άστο καλύτερα… μπορεί να θες και 3 ώρες από το ένα άκρο, στο άλλο. δηάδή παίρνεις λεωφορείο από την ευρωπαϊκή πλευρά για την ασιατική και η διαδρομή είναι μία ώρα και κοιτάς τον χάρτη και θες ακόμα μία ώρα για να πας όχι μέσα μέσα στα ανατολικά… μιλάμε χάος.

τα αραβικά στο κέντρο τα ακούω πιο πολύ από τα τούρκικά. Αγγλικά μηδέν … Μηδέν όμως… Απελπισία… Νέοι γέροι παιδιά δεν τους απασχολεί , δεν πα να δουλεύουν στον τουρισμό, στα σταρμπαξ, στη μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου.. αγγλικά γιοκ. Είπα μέσω γκουγκλ τρανσλεητ σε μια 15χρονη καλοβαλμενη (ο,τι και να σημαίνει) που πούλαγε πιλάφι στον δρόμο ” δεν πειράζει που δεν ξέρεις αγγλικά (δεν κατάλαβε ουτε το no chicken), μπορείς να μάθεις. Έχεις κινητό και YouTube και ελεύθερο χρόνο. Είσαι νέα.για σένα είναι η ζωή και ο κόσμος όλος. Μου έγραψε “δε χρειάζομαι αγγλικά. Πουλάω πιλάφι στον δρόμο.” Κατάθλιψη.

πληρώνω 6 ευρώ στο χόστελ μέσο όρο το βράδυ… και είμαι 5 λεπτά απο πλατεία ταξίμ. του είπα να με αφήσει να κοιμάμαι στην ταράτσα για 3 ευρώ το βράδυ και μου πε όχι για λόγους ασφαλείας. με άφησε στο κρεβάτι με ελάχιστα λεφτά.

μου κλέψανε τα επαγγελματικά μου μικροφωνα στο χόστελ. ο κλέφτης λέγεται Waqas Khan και είναι από το πακιστάν. τον είδανε να τα κλέβει και ο χαζούλης έπεσε και στην παγίδα μου μετά, στη συνομιλία μας. είπε πως όντως ψαχούλευε τα πράγματα μου, αλλά δεν άνοιξε την τσάντα που είχα τα μικρόφωνα.. βέβαια εγώ απότην αρχή της συνομιλίας μας (είχε φύγει όταν κατάλαβα ότι τα είχε πάρει) του μίλαγα για μικρόφωνΟ. και κάποια στιγμή του ξέφυγε και άρχισε να μιλάει (και να γράφει για μικρόφωνΑ). που σημαίνει ότι άνοιξε την τσαντα… και … τα πήρε.. 400 ευρώ… έκαναν φτερά..

θα μου πεις… εγώ φταίω.. όχι αυτός. ο κλέφτης κλέβει ό,τι μπορεί να κλέψει.. αν τα είχα πάρει και τα είχα κλειδώσει, δε θα είχα τέτοιο πρόβλημα. Και έπρεπε να πάρω άλλα για να κάνω το ταινιάκι με τον Οσμάν… άλλα, που κοστισαν 13 ευρώ… δεν είμαι για έξοδα τώρα. τα άλλα τα είχα πάρει όταν ήμουν ακόμα ελβετία.

ας ελπισουμε να έμαθα…