Weeks 120 – 128 | Sudan

Πού πάμε μετά; – νότια.

τι έχει κάτω από την Αίγυπτο;

ωραία φάση λέμε το Σουδάν

τι ξέρω για το Σουδάν; σχεδόν τίποτα. ένα πράγμα βασικά. ότι στο Χαρτούμ, που είναι η πρωτεύουσα, ξεκινάει ο ποταμός Νείλος. Στο μυαλό μου έχω το Σουδάν ως «μια πιο βαρετή Αίγυπτος». Είναι από αυτές τις ιδέες/πεποιθήσεις που έχεις και δεν ξέρεις καν από που κι ως που.

ΣΟΥΔΑΝ

Ξεκινάμε με έρημο. Ήδη το μεγαλύτερο κομμάτι της Αιγύπτου ήταν ερημικό, αλλά τώρα έχουμε ενίοτε και κάτι ανεμοθύελες που στέλνουνε την άμμο πάνω μας σα βελόνες… κοιτάω τον χάρτη συχνά πυκνά να δω αν αλλάζει καθόλου η κατεύθυνση του δρόμου, το οποίο μπορεί να σημαίνει μια γενικότερη γεωμορφολογική αλλαγή, το οποίο μπορεί να σημαίνει λιγότερο ανεαμμοθύελα -χαχα.. μιλάμε η άμμος μπαίνει παντού..! περνάει τα φερμουάρ και τη βρίσκεις μες στις τσάντες, μπαίνει στα αυτιά, στη μύτη, στα μαλλιά για μέρες.

Τσεκάρω πάλι τον χάρτη αλλά τώρα για να βεβαιωθώ ότι αυτή είναι η έρημος Σαχάρα. είναι, όντως, το ανατολικό της τμήμα. Το λέω με τρόπο περιπαιχτικό στον Αλεχάνδρο ο οποίος ακόμα εξοικειώνεται με το ποδήλατο και με την όλη φάση και δεν την πολυπαλεύει – “άντε, θα χεις να λες στα εγγόνια σου ότι πέραασες την έρημο σαχάρα με το ποδήλατο” – με αγνοεί. Μία κλασσική έκφραση του Αλεχάνδρο είναι “ελ φουτούρο νο εξίστε” – το μέλλον δεν υπάρχει, δηλαδή. Συγκεντρώσου στο παρόν, δηλαδή. Σταμάτα να σκέφτεσαι το μετά, δηλαδή.

Καθήλωση

Η μαύρη τρύπα με ρουφάει της στιγμής

του χρόνου η παρένθεση τ’ άπειρο μου χρωστά

– ολόκληρο της έδωσα τον ένα –

άγαλμα προαιώνιο, βουβή η συνείδηση μπροστά

στη φωτιά

στο ηλιοβασίλεμα

στο φεγγάρι που ανατέλλει

Μαγεία νοχελική κοκκινωπή σαγηνευτικά σαλεύει ή δύει ή αναδύεται

και δε μιλάς

γιατί κάπου εισαι χαμένος

στον χρόνο της ανθρωπότητας

στην ιστορία της φύσεως

σε σύνδεση με ενα υπερπέραν… εγγύς

βουβός, σκέψεων κενός, ενεός

η αλλόκοτη ομορφιά που σε καθηλώνει,

σε διαπερνά

και μένεις εκεί

να κοιτάς, χωμένος για τα καλά,

Το Σουδάν γεωγραφικά, χρονικά και ποδηλατικά χωρίστηκε σε δύο τμήματα. Πριν από το Χαρτούμ και μετά το Χαρτούμ. Το μετά ήταν το δύσκολο κομμάτι γιατί εκτός από της ανεαμμοθύελες είχαμε και μία ζέστη αφόρητη. αφόρητη όμως. 43 βαθμοί κελσίου έδινε το ίντερνετ αλλά αυτό που ένοιωθες μέσα στην ερημιά, με έναν ήλιο φλογοβόλο, ασκεπής για χιλιόοοοομετρα μιας και… είναι έρημος.. δεν έχει δέντρα, δεν έχει τίποτα. άνεμος καυτός που αντί να ψύχει θερμαίνει, συν το να ποδηλατείς… αυτό που ένοιωθες ήταν 53 βαθμοι. 11 το πολύ 12 έπρεπε να χουμε βρει μια σκιά για να αράξουμε μέχρι τις 16:30…. βενζινάδικο, ή χωριουδάκι συνήθως… αλλά κι αυτές οι 5 ώρες ήταν μαρτύριο.. μιλάμε για καμίνι η ευρύτερη περιοχή. κοιμήθηκα ένα από αυτά τα μεσημέρια και ο αλεχάνδρο μου είπε όταν ξύπνησα κάθιδρος ότι ενώ κοιμόμουν ανέπνεα σα λαχανιασμένος…! ζέστη! ακούμπαγες ένα μέταλο που ήταν σε σκιά (το κρεβάτι) στις 1300 και καιγόταν το χέρι σου. Δεν ξέρω πως τα βγάζουν πέρα οι ντόπιοι..

βασικά ξέρω.. είναι μαύροι αρχικά. Παρόλο που το μαύρο ελκύει τις ακτίνες του ήλιου οι αφρικανοί είναι κατασκευασμένοι βιολογικά να υπομένουνε τη ζέστη.. μετά όλοι φοράνε άσπρα, τα αμάξια είναι όλα άσπρα. όλοι είναι καλυμμένοι όσο δεν πάει – γυναίκες άντρες. πίνουν νερό όλη την ώρα. (παντού έχει μπιτόνια, κιούπια κλπ.) Μπαίνοντας στο Αλ Καντάριφ, κι ενώ 1 ώρα πριν ο Αλεχάνδρο παραλίγο να λιποθυμήσει από την ηλίαση (που μόνο με ίαση δε μοιάζει), μιλήσαμε σε ενα φανάρι με έναν παππού που μας χαιρέτησε..

-Σαχάνα…. σαχάνα κετίρ!! του λέμε

(ήλιος, πολύ ήλιος)

και απαντάει στα αγγλικά This is Africa, stupid!! που για το stupid δεν είμαι 100% σίγουρος (γιατί τώρα το γράφω και μου φαίνεται υπερβολικό) αλλά το είπε με μία επιθετικότητα που με τον Αλεχάνδρο το εκλάβαμε ως Έσο ες Άφρικα, τόντο (= ηλίθιε) και έτσι το επαναλαμβάναμε αργότερα όποτε καιγόμασταν από τον ήλιο.. ΕΣΟ-ΕΣ (s.o.s) ΑΦΡΙΚΑ ΤΟΝΤΟ!

Πριν καμια ώρα ο Αλεχάνδρο μου λέει παρά τω δρόμω “δεν μπορώ άλλο, θέλω να κοιμηθώ, θα λιποθυμήσω, δεν ξέρω” του λέω το ξέρω αυτό το αίσθημα μαν, το χω πάθει κι εγώ. Σβήνει ο οργανισμός και το αίσθημα της νύστας είναι η προφύλαξη για να μη σου έρθει η λιποθυμία απότομα. Του δωσα το ποδήλατό μου που έχει την ηλεκτρική υποβοήθηση (που δεν τη χρησιμοποιούσα καθόλου όσο ήμουν με τον Αλεχάνδρο) να πάει όσο μπορεί παρακάτω μέχρι να βρει κάποια σκιά…

Κατα τ’ άλλα, η έρημος είναι φοβερή…. Το βράδυ είναι υπέροχο με τα αστέρια ή με το φεγγάρι πεντακάθαρα. Στο Σουδάν είδα την πιο ασύλυπτη ανατολή Σελήνης που έχω δει ποτέ. ΓΙΓΑΝΤΙΑ και ΚΟΚΚΙΝΗ. 2 πανσέλληνους κάτσαμε στο Σουδάν. Η πρώτη ήταν η πιο μεγάλη πανσέλληνος των τελευταίων 152 ετών (υπερσελήνη, “μπλε φεγγάρι” και σεληνιακή έκλειψη – απολαυστικό, ποδηλατήσαμε όλο το βράδυ) και η δεύτερη, επίσης μεγάαααλη, ήταν κατακόκκινη ενώ έβγαινε.. νομίζω γιατί η έρημος μας έδινε πιάτο τον ορίζοντα και είδαμε το φεγγάρι πραγματικά να γεννιέται από τη Γη.. (εκεί, στον ορίζοντα, λόγω καμπυλότητας και πυκνότητας του αέρα είναι που αλλάζει και το χρώμα).

Η άμμος επίσης δίνει μια αίσθηση ατελείωτης τελειότητας.. Η μορφολογική μονοτονία προσδίδει το ατελείωτο και η τελειότητα νομίζω έγκειται στην “ευελιξία” που έχει η άμμος να παίρνει τη μορφή που της υποδεικνύει το περι-βάλλον. Έτσι η εικόνα που λαμβάνεις είναι η τελευταία λέξη του διαλόγου της άμμου με τον άνεμο, κυρίως. Μια επικαιροποιημένη ομορφιά.

Πεθαμενες καμήλες…

Επίσης η ερημιά σου βγάζει (και με αναγραμματισμό) μια ηρεμία, που νομίζω διαπερνάει και τη Σουδανική κουλτούρα. Υπάρχει μια μειλιχιότητα. Η παραδοσιακή τους μουσική, που είναι και σύγχρονη, (δεν είναι σαν την Ελλάδα, που το παραδοσιακό είναι το παλιό – στο Σουδάν αυτό που ακούς στο ραδιόφωνο είναι αυτό που παιζόταν και στις σουδανικές συνάξεις πρίν 800 χρόνια ξερω γω), ναι, η παραδοσιακή τους μουσική έχει μια ροή ´χαλαρή σε γενικές γραμμές.. κάποιος θα την έβρισκε μονότονη ή βαρετή, αλλά οι Σουδανοί γουστάρουνε.. είναι η κουλτούρα.. εδώ άλλωστε σε γενικές γραμμές δε χορεύουνε… δεν παίζουν μπαρ, κέντρα διασκέδασης ή κάτι το πιο μη παραδοσιακό.. ελάχιστα. Ηρεμία…. μετά τις 20:00 βγαίνεις έξω και δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα να κάνεις… αν έχεις φάει, αυτό ήταν βασικά, δεν έχεις τίποτα να κάνεις. Επίσης δύσκολα θα δεις 2 σουδανούς να τσακώνονται στον δρόμο, εγώ δεν είδα κανέναν, σε αντίθεση με την Αίγυπτο που σε κάθε περίπατο θα συναντήσεις κάποια ένταση.

Στην Αίγυπτο τελειώνει η Μέση Ανατολή, παρόλο που δεν τελειώνει το ισλαμικό στοιχείο. Το αντίθετο, βασικά, εντείνεται. Το Σουδάν είναι χώρα που επικρατεί Θεοκρατία, δηλαδή οι νόμοι της θρησκείας είναι οι νόμοι του κράτους. Έχουνε Σαρία. Είναι κατά κάποιο τρόπο, με πιο απλά λόγια, πολύ πιστοί μουσουλμάνοι. Στο Σουδάν είδαμε πρώτη φορά αυτοκίνητα σταματημένα στο πλάι στην Εθνική Οδό για να κάνουν προσευχή οι επιβάτες. Ή, δε συναντήσαμε απολύτως κανέναν που να μας πει ότι δεν υπάρχει Θεός – κάτι που το συνάντησα στην Αίγυπτο. Παρόλο που θα υπήρχαν νέοι που δεν πηγαίναν στο Τζαμί, δεν προσευχόντουσαν ή δε διαβάζανε το κοράνι, εννοείται ότι πιστεύανε ότι ο Αλλάχ υπάρχει και γενικά αυτή (του Ισλάμ) είναι η οδός, απλά αυτοί (οι νέοι) δεν ήτανε σε φάση, αυτη τη στιγμή της ζωής τους.

Με τις σκηνές στον προαύλιο χώρο του τεμένους

Κατά τ’ άλλα, τίποτα τρομερό.. Ακούει κανείς σαρία και με όλη αυτή την αντι-ισλαμική κατάσταση στα μίντια νομίζει πως θα βλέπει να πετάνε ομοφυλλόφιλους από τις ταράτσες ή κομμένα χέρια κλεφτών στον δρόμο. όχι. Μια ηρεμία γενική, αλκοόλ πουθενά, πάρτυ ελαχιστότατα, και γενικά μια φυσιολογική κατάσταση. Γυναίκες με μαντήλα, αλλά όχι ακρότητες τύπου δε φαίνονται ούτε τα μάτια – αυτό σπάνια. Και εκκλησία ορθόδοξη έχει το Χαρτούμ και εκκλησία Αιθιοπική είχε δίπλα στο χόστελ. κομπλέ…

Κάτι ιδιαίτερο που μου ήρθε και στην Αίγυπτο κάποιες φορες ήταν αυτό του “που είναι οι γυναίκες ρε παιδιά;;; να σαι στον δρόμο, σε καφέ που είναι ουσιαστικά καρέκλες κάτω από ένα δέντρο και να παρατηρείς, και να μην υπάρχει γυναίκα στον δρόμο για ώρα πολύ… μόνο άντρες

Γενικά στο Σουδάν ένιωσα φοβερή ασφάλεια … μας είπαν ότι τα δικαστήρια στο χαρτούμ υπολειτουργούνε γιατί δεν έχει… δουλειά.. δεν έχει έγκλημα καθόλου.. και μου φάνηκε απόλυτα λογικό. Οι άνθρωποι ήταν όσο πιο φιλόξενοι γίνεται!!!!

όπως μας είπε και ο Τζαμάλ που ήξερε καλά αγγλικά και είχαμε μια μεγάλη συζήτηση μαζί του, στο Αλ Καντάριφ, το Σουδάν είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη που μπορείς να ζήσεις δωρεάν.. όπου πας και τους πεις δεν έχω: θα σου δώσουν θα σε κοιμήσουν θα σε ταίσουν, θα σε φροντίσουν, και θα σε στείλουν στην ευχή του Αλλάχ εννοείται, απαρέγκλιτα αυτό, αλλά ναι, φοβερά φιλόξενοι.

Η πρώτη λέξη που έμαθα στο Σουδάν – αραβικά με τοπικό σπιν – ήταν ΦΆΝΤΑΛΟ! φάνταλοο φάνταλο λέγανε όλοι. κάτι σαν είσαι ευπρόσδεκτος. μας το λέγαν ενώ περπατούσαμε στις πόλεις, ενώ είμασταν στο ποδήλατο, αλλά ΚΥΡΙΩΣ στα “εστιατόρια”.. εκεί που τρώγανε όλοι, μας λέγανε φάνταλο φάνταλο, έλατε να φάμε παρέα…. εκεί τρώνε με έναν δίσκο ή ένα μπολ τεράστιο όλοι, στη μέση. δεν έχει ο καθένας το πιάτο του. δεξί χέρι μέσα και στόμα. τι τρώνε; ένα φαγητό παίζει στο Σουδάν, όσο και να φαίνεται περίεργο. ΦΟΥΛ. φασόλια δηλαδή στο φουλ. δεν τρώνε τίποτα άλλο εκτός κι αν είναι άρρωστοι χαχαχα. χωρίς πλάκα πάντως αυτό είναι το φαγητό- κάθε μέρα πρωί μεσημερι βράδυ. φουλ σκέτο, φουλ χτυπημένο, φουλ με ΕΝΑΝ ΤΟΝΟ λάδι φυστικιού (τέλειο), φουλ με τυρί, φουλ με κρέας, φουλ με σαλάτα (ντοματα ψιλοκομένη και κρεμμύδι). 2 μήνες στο Σουδάν – 2 μήνες φουλ.

και πολλλλλύ φτηνή χώρα. το μπουκάλι το 1,5 λίτρο το νερό έκανε 5 λίρες όταν μπήκαμε στη χώρα, όταν βγήκαμε το χανε πάει 7. αλλά 5 λίρες σουδανικές είναι 23 λεπτά του ευρώ, στο επίσημο σύστημα.. έλα που το Σουδάν είναι περιπτωση, και οι ΗΠΑ έχουν επιβάλλει εμπάργκο στη χώρα με αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστια μαύρη αγορά, απ’ όπου αλλάζαμε τα λεφτά μας (είχε ο Αλεχάνδρο ευρώ) με ισοτιμία 1 ευρώ 40-43 λίρες Σουδάν…. κάντε τα νούμερα για το κόστος του νερού… (κι επίσης για πόσα χαρτονομίσματα σου δίνει ένα 100ευρω – λαμβάνοντας υπόψιν ότι το 50λιρο είναι το πιο χάη χαρτονόμισμα). Το θέμα ήταν ότι λόγω εμπάργκο δεν μπορείς και να τραβήξεις χρήματα απο ΑΤΜ. δε λειτουργούν οι διεθνείς κάρτες στο Σουδάν και για να σου στείλουν χρήματα με ΜοneyGram ή Western Union το κόστος ήταν τρελό.

Εκεί που πήγαμε να την πατήσουμε ήταν όταν αρρωστήσαμε και οι 2 και μας τελειώσαν τα λεφτά, με τα νοσοκομεία και τα φάρμακα και έπρεπε να βρούμε λύση. (πάθαμε και γω και ο Αλεχάνδρο bacterial infection στα αγγλικά, στα ελληνικά “βακτηριακή μόλυνση” αλλά δε μου ακούγεται δόκιμο.. δεν ξέρω.. πάντως το πάθαμε και η φάση ήταν εμετοί διάρροιες, στον Αλεχάνδρο ήταν πιο έντονο και έπρεπε να πηγαίνει στο νοσοκομείο για να παίρνει την αντιβίωση με ένεση… Οι συνθήκες υγιεινής στο χόστελ ήταν…. άστο).

Το νερό στο χόστελ, για την ακρίβεια.

Τεσπα, τελειώσαν τα χρήματα αλλά ευτυχώς είχαμε γίνει φίλοι με τον Βλαδίμηρο και τον Γουάλιντ (εκ Γαλλίας) στο χόστελ και ο πρώτος, που έκανε πρακτική στο Σουδάν σε μια γαλλική εταιρεία, κατάφερε και μας άλλαξε τα λεφτά με μία τρελή ισοτιμία, πάνω από 40.

Ναι, Βλαδίμηρος και Γουάλιντ, και Ρομάν αργότερα – κάναμε παρέα και δυνατές συζητήσεις γιατί και τα παιδιά ήταν φιλομαθείς και είχε ντόρο. Ξαναφούντωσε το ενδιαφέρον μου να μάθω Γαλλικά (η παγκόσμια-επικρατούσα γλώσσα το 2050, λένε) και γενικά τα περνάγαμε ωραία με Γουάλιντ που είναι σούπερ τυπάκι και είπα 2 λόγια στην προηγούμενη ανάρτηση.

Στο Σουδάν κάναμε και Πρωτοχρονιά, στο χωριό Άμπρι. Μείναμε σε έναν πολύ ωραίο ξενώνα για να γιορτάσουμε την αλλαγή (που βασικά στις 00:00 κοιμόμασταν) και μία μέρα που καθόμουνα στην είσοδο και κοίταζα τα βιβλία δίπλα από την πόρτα είδα ένα βιβλίο με ελληνικό τίτλο. Έγραφε ΝΟΥΒΙΑ. Από το 2500 προ Χριστού ξεκινάει ο πολιτισμός των Νουβιων στην περιοχή που είναι τώρα Νότια Αίγυπτος και Βόρειο Σουδάν. O πολιτισμός αυτός έφτασε σε τέτοια ακμή που για κάποιο διάστημα όλη η Αίγυπτος ήταν υπό την κυριαρχία των Νουβίων. Το ξέρατε; δεν το ξέρατε. Ρωτάω τον ιδιοκτήτη του ξενώνα πώς και τα ελληνικά εδώ, μου λέει ότι η γραφή της νουβικής γλώσσας ήταν στο Ελληνικό Αλφάβητο για κάποια περίοδο…

Γκουγκλάρω λίγο (από το Χαρτούμ εννοείται γιατί δε νοείται 3g εκτός πρωτεύουσας) και βλέπω ότι η ανάγκη της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου (μετά τον Μ.Αλέξανδρο) σε ελέφαντες για στρατιωτική χρήση οδήγησε σε κατάκτηση της περιοχής και της πρωτεύουσας (κατά το βασίλειο των Kush) Meroe (πήγαμε) και στην εξάπλωση της ελληνικής γλώσσας και κουλτούρας. Ακόμα δεν είναι απόλυτα σαφές αν χρησιμοποιούσαν το ελληνικό αλφάβητο για να αποδώσουν την προφορική τους επικοινωνία (όπως έγινε στην Αίγυπτο για μία περίοδο) ή πραγματικά ήταν ευρέως διαδεδομένη η ελληνική γλώσσα. Κάτι που έγινε αργότερα, με τη διάδοση του Χριστιανισμού και της παράδοσης των Κοπτών, που και αυτοί είχαν αφομοιώσει το ελληνικό αλφάβητο.

ΤΙ ΆΛΛΟ;

Το Σουδάν ήταν το μεγαλύτερο κράτος της Αφρικής πριν χωριστεί από το (νεώτερο κράτος στον κόσμο, πλέον) Νότιο Σουδάν, το 2011, με ένα δημοψήφισμα στο δεύτερο όπου 99% ψήφισε υπέρ της απόσχισης. Η βασική αιτία ήταν ότι το βόρειο τμήμα προσπαθούσε να επιβάλλει αραβική -μουσουλμανική κουλτούρα σε όλη τη χώρα παρόλο που το νότιο τμήμα είναι κυρίως χριστιανοί και άνθρωποι που ακολουθούν τοπικές παραδόσεις.

Ο χωρισμός έφερε σε κρίση το Σουδάν (καθώς όλα τα πετρέλαια της χώρας ήταν στο Νότιο τμήμα) και εμφύλιο στο νεοιδρυθέν Νότιο Σουδάν.. (φαίνεται δε γίνεται ανεξαρτησία κράτους χωρίς κάποιου είδους εμφύλιο μετά) (γίνεται τελικά, δες Τανζανία)

Παρόλο που εμείς είδαμε το Σουδάν απόλυτα ειρηνικό και φιλόξενο, η περιοχή του Δυτικού Σουδάν (που περάσαμε με λεωφορείο) που λέγεται Νταρφούρ…βρίσκεται σε κρίση από το 2003 με 300.000 νεκρούς και 3.000.000 εσωτερικούς μετανάστες, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. αυτός είναι ο λόγος που ο πρόεδρος του Σουδάν (που πήρε την εξουσία με πραξικόπημα το 1989 και εκλέχτηκε το 1996) έχει καταδικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου. Αυτός είναι ο λόγος του εμπάργκο των ΗΠΑ. ΓΙΑΤΙ όμως ο πόλεμος; για τον ίδιο λόγο που αποσχίστηκε το Νότιο Σουδάν. Γιατί η κυβέρνηση καταπιέζει θρησκευτικά/εθνικά τους εν και περί Νταρφουρ, παρόλο που αυτοί δε θέλουν την αραβοποίηση. Ενδιαφέρον έχει ότι η κυβέρνηση του Σουδάν εκτιμάει τους νεκρούς σε… 10.000.. μόνο, αλλά επίσης ενδιαφέρον ότι η African Union (ο ΟΗΕ της Αφρικής), η Ρωσία, η Κίνα και μερικοί άλλοι δε συμφωνούν με την καταδίκη του προέδρου από το διεθνές δικαστήριο. Συμφέροντα..

24118

302 πουκάμισα

Σήμερα πήγαμε στην κεντρική αγορά του Ομντουρμαν. Μεγάλη, ζωντανή, πολύχρωμη. άπειρο καυσαέριο, πολυς κόσμος, ουδεις τουριστας

μπαίνω στο ψητο γιατί με πονάει το χέρι μου και τα κουνούπια με τσακιζουνε

γυρίσαμε σ1 φορτηγό που κάναμε οτοστοπ. ο γουαλιντ φώναζε για κχαρτουμ για κχαρτουμ και μπήκαμε στην καροτσα με σαλτο

μέσα σουδανοί μα κάπως διαφορετικοι. Τα πρόσωπα . 10 – 12. νεαροί

από το νότιο σουδαν μας ειπε ο γουαλιντ – έρχονται εδώ να δουλέψουν , παίζει πείνα νότια (παρόλο που εχουν τα πετρέλαια) λόγω εμφυλίου.

ένιωσα ντροπή. 10-12 14-18 χρονών. φαινόταν ότι γυρνάν από δουλεια. δίπλα μου είχα έναν 14-15 χρονω που δε μου έδινε σημασία,

ντράπηκα. για το ρολόι μου. για τα γυαλιά ηλίου που πρώτηφορα σήμερα τα έβαλα εδώ και μήνες γιατι με πονάγανε τα μάτια μου.

Δε με κοίταζε – με ένα ύφος απαξιωτικό, οτι εγώ είμαι ο πλούσιος. Από την αρχή του Σουδάν κοιτάνε κ ζητάνε το ρολόι μου. Κι εκτός πόλης δεν έχω δει κανέναν με ρολόι

ντράπηκα για όλα αυτά που ειχα και για όλα αυτά που έχω. γιατί είμαι ταυτόχρονα χωρίς να είναι παράδοξο ένας καλομαθημενος κακομαθημένος. ένας καλοαναθρεμένος

Έδωσα το χέρι μου στον χαιρετισμό πάνω σε αυτούς τους νέους και ντράπηκα. πιο δουλεμένα και ξηρά τα χέρια τους και από 60χρονου αγρώτη.. της Ελλάδας… ένα χέρι μονο μπορεί να πει τόσα πολλά..

πάει το ρολόι απο σημερα το αφήνω στο τσαντάκι.

και όλα τα φάνσι τα απομακρύνω παραυτα.

12218

-Ήρθε τώρα ο Νερουλας και είπα να γράψω. Eίμαι αλ κανταριφ . Τον είδα και λέω ω ρε φίλε, νερουλας, καπου υπήρχε αυτή η λέξη μέσα μου αλλά δεν νομίζω να την έχω ξαναχρησιμοποιησει. Ο νερουλάς είναι ένας γεράκος 60-κάτι χρόνων. Θα πεις δεν είναι γερός 60 κάτι αλλά σκέψου ότι εδώ ο 60κατι φαίνεται τουλαχιστον 75. 63 το προσδόκιμο στους άνδρες . το νερό είναι σε ένα κυλινδρικο μακρόστενο διμετρο μεταλλικό μπιτόνι , παράλληλα προς το έδαφος στηριγμένο σε μια μεταλλικη Κατασκευή που φέρει 2 μεγαλούτσικες ρόδες και 2 σιδερένιους σωλήνες που εκτείνονται μπροστά και δένουνε στον γαϊδαρακο. Το πιο ταπεινο, το πιο αγαθό το πιο υπομονετικο των ζώων . Σε όλη του τη δυστυχία παραμένει ανεκφραστο σε αντίθεση με την καμήλα ας πούμε που γκαριζει άμα της λες όλη την ώρα να πέσει στα γόνατα ή να σηκωθεί για να κατέβεις από αυτήν η να ανέβεις. Ο γάιδαρος εκεί. Στον ήλιο όλη μέρα (εδώ, τώρα, έχει 44 βαθμούς) λιποσαρκος, δεμένος σε όλο του το σώμα, από το λαιμό, από την κοιλιά από κατω για να φέρει το φορτίο, και ο νερουλας πρέπει να έχει και 200 λίτρα μέσα,. (είναι 200 , το ρωτησα μετά).Από πάνω του να κάθεται κάποιος , στη μούρη να ναι δεμένος πάλι. Να τον βαράνε δεξιά για να πάει αριστέρα και τ αναστροφο. Κι ο γαιδαρακος εκεί , ο πιο μειλιχιος των ζώων ο βασιλιάς μιας ομορφιάς που θέλεις να την αγκαλιάσεις και να τη χαϊδέψεις και να της πεις γαιδαρακο . Τι κάνεις γαιδαρακο μου . Τώρα είσαι ελεύθερος. Πήρα όλο το νερό εγώ για να το δώσω σε αυτούς που δεν εχουν Ούτε νερό κι έδωσα στον ιδιοκτήτη σου ένα μάτσο λουλούδια για να ταϊσει τα παιδιά του – είσαι ελεύθερος, χωρίς σκοινιά χωρίς ηλιοστάσιο υποχρεωτικό, χωρίς ξυλιές από καλάμια κατευθυντικες χωρίς σαμαρια από πάνω ή σωλήνες στο πλάι.

Τι βαρβαρότητα που πρέπει να την υπομεινω σιωπηλός γιατί στη λίστα των προτεραιοτήτων για τη βελτίωση του πλανήτη ο γαιδαρακος είναι πολύ κάτω..

Πάνω:

Χτες είδα 2 παιδιά , ο ένας με πορτοκαλι μπλουζάκι, κιο άλλος πιο μετά δεν πρόσεξα με τι γιατί κοίταζα τη σακούλα του. Δύο παιδιά με μια σακούλα στο χέρι μικρή, να τη φυσάνε και να τη ρουφάνε. Κοιτα μου λέει ο αλεχανδρο και μου δείχνει και τον τυπακο στα 25 που δεν μπορεί να σταθεί και ψάχνει που να βάλει τα χέρια να στηριχτεί ή ο άλλος πιο μετά που παραμιλαγε περπατώντας . Μου λέει είναι τα κλασσικά συμπτώματα. Εισπνέουν και εκπνέουν στη σακούλα κόλλα βιομηχανική πολύ δυνατή. Και όλοι μα όλοι γύρω κάνουν σα να μην τρέχει τίποτα. Παιδιά τα πρώτα 12(;) χρόνων …. Κι ο άλλος που σαν τυφλός έψαχνε στήριγμα και έκανε μια σκηνή παραπατώντας στη ζάλη του… Κι όλοι γύρω, νορμάλ. Ρώτησα τον τζαμαλ τι φάση;;; μου λέει τα λέμε παιδιά των δρόμων.. Και;; τι γίνεται ; τι φάση; παιδιά των δρόμων ξαναλέει.-α,μαλιστα. Πολύ μας παραξένεψε γιατί εδώ, σαρία γαρ , ούτε οινόπνευμα στο φαρμακείο δε βρίσκεις.Πρέπει να ψάξεις πολύ κι αν βρεις θασε ρωτήσουν χίλια πράγματα και το μπουκαλάκι νμικρο. Και γεμάτο μέχρι τη μέση και λες μα είναι άδειο σχεδόν και λένε όχι, έτσι είναι. Και λες θα εξατμιστηκε γιατι δεν κλείνει καλά και μετά ξαναπαιρβςις από άλλη πόλη και ειναι το ίδιο πάλι… παιδιά ναρκώνονται στο δημόσιο και το οινόπνευμα στο φαρμακείο τους πείραξε.

Εχτές ποδηλατουσαμε έναν ήλιο ασυληπτο ασυληπτο. Άνεμος καυτός, ήλιος τσουροθφληστος, ιδρώτας ατελείωτος, σκια ανύπαρκτη για χιλιοοομετρα… Ο αλεχανδρο σχεδόν κατερευσε. Μου λέει δεν μπορώ νυστάζω φοβερά νυστάζω… (το ξέρω το αίσθημα ασφαλώς, το χω περάσει, κάνει σατ Ντάουν ο οργανισμός σου φιλικά , πριν λιποθυμήσει, σου λέει άντε για ύπνο μαν). Τεσπα θέλω να πω εκανα ποδήλατο σε αυτή την καμινο την ερημική και στο πλάι σπάνια μα τακτικά υπήρχαν γυναίκες μες στον ήλιο αν είναι δυνατόν σε αυτή τη στάση του σώματος που φαινεται άθλος σε μενα. Πόδια ίσια , κωλος φουλ τουρλα και σκυμενες να παίρνουνε την άμμο από το έδαφος να τη βάζουν σε κάτι κρισαρες και να τις κουνάνε. Στον ήλιο που σε τηγανιζει, φασκιωμενες με μαντήλια με φουστάνια με τα πάντα, λόγω θρησκείας, σε μια σταση σώματος που δε βγάζει λογική, εγώ δεν την υπομένω πάνω από 2-3 λεπτά. (είναι η ίδια σταση που βλέπω και στους αγρους , σκυμμενοι αλλά με μέση ίσια, όχι καμπυλωμενη, και πόδια επίσης ίσια). Εκεί για ώρες να κρισαρουν το τίποτα μηπως και βρούνε κάτι τις που να χει αξία – ούτε Που ξέρω. Εκείνες τις στιγμές σκεπτομενος αυτήν την υπερφυσική αντοχή στον ήλιο σκεφτόμουνα τους μαυρουληδες της Ελλάδας και της Ευρώπης που πάντα τους έβλεπα πολύ ντυμένους με φούτερ και κουκούλες και κασκόλ και σκούφια κι έλεγα καλά ρε παιδιά δεν κάνει τοσο κρύο….. Αν είσαι βιολογικα προορισμενος, αν είσαι φτιαγμένος για κατι άλλο… Τώρα καταλαβαίνω.

Για του λόγου το αληθές: το μαύρο δέρμα αντέχει 10 φορές περισσότερο από το λευκό πριν καεί και χρειάζεται 6 φορές περισσότερο ήλιο για να παράγει τη βιταμίνη D που χρειάζεται.

G(για