Definida e infinita

Ω γη γλυκειά
Ορισμένη και άπειρη
Χειροπιαστή και φευγαλέα
Χαρτογραφημενη κι ανεξερεύνητη
Μου δίνεις υλικώς όλα τα προς το ζην
Μου δίνεις πνευματικώς αυτές τις μικρές αναλαμπές
Που ‘ναι σαν εμπειρίες θρησκευτικές

Σήμερα είχα τρεις:

– Σε κατηφόρας συνεχής την ξεγνοιαστη κι ανάλαφρη ροή, ακούγοντας Makeba από Jain, σε μια διάθεση ευεργεσίας και αγαλλίασης, είδα με ένταση τον ουρανό γαλάζιο μπλε, επίμονα. Κι ένιωσα την αντίληψη μου ιδιαίτερη – ακριβώς όπως το κινηματογραφικό πλάνο που η κάμερα πλησιάζει το αντικείμενο ενόσω ο φακός κάνει ζουμ αουτ. Σα να ξεκόλλησε ο ουρανός για να με προσεγγίσει, σαν όλο το στερέωμα να απομακρυνόταν. Αλλοπρόσαλλο.

– Σ άλλη στιγμή απρόσμενα έκανα το κεφάλι δεξιά. Ένας κάθετος εξοχικός κοκκινοχωμάτινος δρόμος υπό σκιά. Αμφίπλευρα πράσινα κλαδιά και δέντρα διάφορα. Μια φιγούρα ξυπόλητη με μπλε κίτρινο ύφασμα για φούστα και στο κεφάλι από πάνω μια μεγάλη τσάντα να ισορροπεί. Περπάταγε μόνη σε απόσταση αρκετή κι ο δρόμος χανότανε ευθύς πέρα μακρυά. Ήτανε τόσο συγκινητική κι απλή στιγμή που μου ήρθε ισπανιστί
Oh tierra dulce
Definida e infinita

– Στα τέλη της σημερινής πορείας σα φιλί απρόσμενο, περνώντας από ένα χωριό, μου ήρθε η χαρά μιας πιτσιρίκας τεσσάρων χρόνων, το πολύ πέντε. Είναι καμιά δεκαριά, στα δυο μέτρα πίσω της, στην αντλία με το νερό. Κι αυτή εκεί, μπροστά στον δρόμο, στα αλήθεια δεν ξέρω γιατί, υπέρ-καταενθουσιασμένη με το πέρασμα μου. Γέλαγε τόσο αυθόρμητα και συνεχόμενα, μου φώναζε την ίδια άγνωστη ιαχή επαναλαμβανόμενα, και το κυριότερο, χοροπηδούσε πάνω και μέχρι κάτω κάτω λυγιζε τα γόνατα και τεντωνότανε ξανά σαν ένα ελατήριο. Οι άλλοι πίσω, της ίδιας ηλικίας, και κάποιοι μεγαλύτεροι κάνα δυο χρόνια – όλοι τους παιδιά, με χαιρετούσανε διστακτικά, και με απορία – γιατί τόση χαρά η μικρή μπροστά;

Έλιωσα

https://strava.app.link/MsJ6PSWkOW