But I am poor

είχα τώρα μόλις μόλις μια δυνατή συζήτηση με τον ιδιοκτήτη του λοτζ εδω πέρα. στα παράλια της λίμνης Μαλάουι ένας πολύ ωραίος χώρος για κάμπινγκ με δέντρα ωραία κτίσματα ωραία μπάνια κλπ. του έχω εξηγήσει ότι δεν μπορώ να του δίνω 5 δολάρια το βράδυ για να βάζω τη σκηνή μου μιας και στην πόλη έχω δωμάτιο με μπρίζα που κάνει 2 μιση και αν θέλει, 2μιση μπορώ να του δώσω και να είμαστε όλοι χαρούμενοι. μου λεγε (όταν ήρθα) πώς θα είμαστε όλοι χαρούμενοι αφού ζητάω 5 δολάρια και μου δίνεις τα μισά. του λέω, αδερφέ (είναι 55 χρονών) μου δίνεις κάμπινγκ στην παραλία, μπορώ να πάω 50 μέτρα πιο κει και να μην πληρώσω τίποτα. μπάνιο έχω στη λίμνη, και την ανάγκη μου θα την κάνω στη φύση. η εναλλακτική μου θα μου κοστίσει 0 και συ δε θα κερδίσεις τίποτα, τώρα θα κερδίσεις 2μιση δολλάρια, που είναι μια καλή τιμή. (δεν είναι κανένας άλλος στο κάμπινγκ τώρα). μετά άρχισε να μου λέει μπορούμε να σου μαγειρέψουμε με 5 δολάρια το πιάτο. του λέω, πάω στο χωριό και τρώω με μισο δολάριο (και λιγότερο). αν θέλεις 1 δολάριο με πολύ χαρά να πάρω κάτι από εδώ. κρέατα ψάρια τυρια δεν τρώω.. τι θα με χρεώσεις 5 δολάρια; ουγκάλι με λαχανικά; μου λέει μετά ΟΚ, το μπαρ είναι από εδώ έχουμε κολντ ντρινκς, μπιερς κλπ. α καλά, λέω..

χτες αυτά. σήμερα, τώρα, ήρθε εδώ δίπλα που πληκτρολογώ με πληκτρολόγιο μπλουτουθ στο κινητό. μου λέει τι ειναι αυτό. του λέω το και το. μου λέει θα μου το δώσεις; του λέω και γω με τι θα γράφω; μου λέει: θα μου πάρεις τότε ένα λαπτοπ από την πρωτεύουσα να μου το στείλεις;

εκεί αναγκαστικά κάνω το επόμενο βήμα. μπαίνω σε μια προσπάθεια να σπάσω ένα στερεότυπο που δε γίνεται να το σπάσεις, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. του λέω εμφατικά. αδερφε, μουζουνγκου νταζντ μιν ριτσ. δηλαδή, λευκός, δε σημαίνει πλούσιος. ταξιδεύω για 3 χρόνια, προσπαθώ να ξοδεύω όσο πιο λίγα γίνεται, η βίζα για το μαλάουι έκανε 100 δολάρια.. κλπ. στη χώρα μου, του κάνω, είμαι μιντλ κλας, εσύ εδώ είσαι χάη κλας.. τον πιάνουν γέλια αβολίασης. ναι του λέω είναι αλήθεια και κει μου λέει με σοβαρό και καρμίρικο ύφος

But I am poor…

– you are not poor at all του λέω, πουρ είναι η Μάηνες που δουλεύει για σένα που είναι με το παιδί της εδώ μακριά από τον άντρα της για να δουλεύει, πουρ είναι όσοι δεν έχουν παπούτσια, ή φοράνε τα ίδια ρούχα όλο τον μήνα. όσοι δεν έχουν τρεχούμενο νερό, όσοι δουλεύουν μεροκάματο. εσύ έχεις μέχρι και τουαλέτα ευρωπαϊκή εδώ και όλα αυτά σου ανήκουν. τι πουρ μου λες;

Thank you μου λέει, και το λεγε από την καρδιά του, thank you for the encouragement. του λέω δεν τα λέω για να σε ενθαρρύνω ή να σε αποθαρρύνω – είναι μια πραγματικότητα, γιου αρ νοτ πουρ.

ποιος είναι στα αλήθεια πουρ;

αυτή είναι Η ερώτηση. και μιας και όλα είναι σχετικά ( όλοι είμαστε φτωχοί συγκρινόμενοι με κάποιον πιο πλούσιό μας), κι επίσης η υποκειμενική εμπειρία μου δεν μπορεί να δώσει μία ολοκληρωμένη απάντηση, στα αλήθεια φτωχοί σύμφωνα με τα νούμερα είναι 1 δισεκατομύριο άνθρωποι οι οποίοι ζούνε στις παρακάτω συνθήκες.

Φαντάσου ότι είσαι ένας από αυτούς:

Ζεις με 1-2 δολάρια τη μέρα (φαγητό, στέγαση, νερό – τα πάντα). “τα πέντε σου παιδιά πρέπει να περπατήσουν για ώρες, πήγαινε-έλα και ξυπόλητα με εναν πλαστικό κουβά για να πάρουν νερό από μία άθλια, τύπου-πηγάδι τρύπα, μια ώρα μακριά. Στην πορεία μαζεύουν ξύλα για να μαγειρέψετε αργότερα το κουάκερ που τρώτε σε κάθε γεύμα, κάθε μέρα για όλη σας τη ζωή, εκτός από τους μήνες που η σοδειά δεν ήταν καλή και πηγαίνετε στο κρεβάτι πεινασμένοι. Μια μέρα η μικρότερη κόρη σου αναπτύσσει επίμονο βήχα, ο καπνός από την εσωτερική φωτιά [για το μαγείρεμα] επιδρά άσχημα στα πνευμόνια της. Δεν έχεις λεφτά για αντιβιοτικά και 1 μήνα αργότερα, πεθαίνει. Αυτό είναι που λέμε, ακραία φτώχεια… περίπου 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι [2017] ζουν έτσι.”

Σε ελεύθερη μετάφραση από το βιβλίο FACTFULNESS, ten things we ‘re wrong about the world, and why things are better than you think. Hans Rosling, Ola Rosling and Anna Rosling-Rohnlund. (παρακάτω παραθέτω το πρωτότυπο)

και να σκεφτεί κανείς ότι διαφωνώ πολύ με τη μεθοδολογία και τη θέση του βιβλίου. Υπάρχουν άπειρα βιβλία στα Development Studies και γενικά στις 2 κύριες (σ)τάσεις, ο συγγραφέας είναι ο πιο αισιόδοξος των αισιόδοξων. Ακόμα κι αυτός, δίνει μια τόσο τραγική εικόνα για τους πιο φτωχούς! Ένα βιβλίο από την αντίθετη πλευρά είναι το The
WHITE MAN’S BURDEN, why the west’s efforts to aid the rest have done so much ill and so little good. William Easterly.

Το πρωτότυπο:

“You start on Level 1 with $1 per day. Your five children have to spend hours walking barefoot with your single plastic bucket, back and forth, to fetch water from a dirty mud hole an hour’s walk away. On their way home they gather firewood, and you prepare the same gray porridge that you’ve been eating at every meal, every day, for your whole life—except during the months when the meager soil yielded no crops and you went to bed hungry. One day your youngest daughter develops a nasty cough. Smoke from the indoor fire is weakening her lungs. You can’t afford antibiotics, and one month later she is dead. This is extreme poverty. Yet you keep struggling on. If you are lucky and the yields are good, you can maybe sell some surplus crops and manage to earn more than $2 a day, which would move you to the next level. Good

luck! (Roughly 1 billion people live like this today.)

” (page 28)

Δυο λόγια ακόμα για τον Άλφρεντ τον ιδιοκτήτη. δεν έχω ίντερνετ εδώ να ανεβάσω το ποστ και οι μέρες περνάνε και μαθαίνω παραπάνω πράγματα. έδωσε επιπλέον 5000 κουάτσα στη Μάηνες (21 χρονών) για το παιδί της. αντί για 20.000 που ήταν κανονικά ο μισθός της για 28 μέρες δουλειάς, της έδωσε 25.000 σήμερα, ο πρώτος της μισθός!

Αλλά,έγινε και το ακόλουθο. το μεσημέρι πήγα και έφαγα με το προσωπικό. η Μάηνες και 3 παλικάρια 18-20 χρονών. τρώγαμε τα ίδια αλλά η μάηνες τα ετοίμαζε σε άλλες κατσαρόλες και απορούσα. παραπονιόταν ένας από τα τυπάκια μετά και ρώτησα τη μάηνες ενώ τρώγαμε, γιατί. μου λέει ότι ο ιδιοκτήτης είπε ότι οι ντομάτες είναι μόνο για τους πελάτες. το προσωπικό να τρώει το φαί σκέτο. Ρώτησα γιατί, και μου λέει η μαηνες: για οικονομία

άκου τώρα. οι ντομάτες, οι 15 μέτριες-μεγάλες ντομάτες κάνουν 200 κουατσα.

880 κουάτσα = 1 ευρώ.

παράλια της λίμνης Μαλάουι, η σκηνή και το νεοαποκτηθέν μου ποδήλατο 😁😍